Για πρώτη ίσως φορά στη ζωή μου μπήκα στον πειρασμό του copy paste και της fast food δημοσιογραφίας. Συγνώμη, για το προσωπικό ύφος αλλά αναλογιστείτε το….αδιέξοδο ενός δημοσιογράφου που κάθεται πρωί πρωί να γράψει το άρθρο του και βάζει σε μια τάξη τις σκέψεις του. Και κάπου εκεί αντιλαμβάνεται με τρόμο ότι κάθετι που έχει στο μυαλό του για ένα συγκεκριμένο θέμα το έχει ξαναγράψει σε ένα όχι πολύ μακρινό παρελθόν! Προφανώς και αν πατούσα τα ανάλογα κουμπιά και αντέγραφα ένα μέρος εκείνων των κειμένων ουδείς θα το αντιλαμβανόταν διότι παραμένουν τραγικά επίκαιρα μετά τη νέα συντριβή του Ολυμπιακού. Εδώ ο Γουίλιαμ Μπάροουζ πριν από πολλά χρόνια έφτιαξε ένα ολόκληρο βιβλίο πατσ-γουορκ και κολάζ αντιγράφοντας μαεστρικά κάθε λέξη ή πρόταση από βιβλία άλλων συγγραφέων! Και όταν η διεθνής κριτική ύμνησε το βιβλίο ως αριστούργημα αποκάλυψε την κομπίνα του σοκάροντας τους πάντες…
Συνεπώς, είναι μάλλον μικρότερο πνευματικό ανοσιούργημα να αντιγράψεις τον εαυτό σου! Ο Ολυμπιακός κτύπησε ένα νέο ναδίρ στη Βιτόρια, γνώρισε την 7η σερί ήττα στην Ευρωλίγκα, διανύει τα χειρότερα φεγγάρια της ιστορίας του σε ένα ατελείωτο κατήφορο. Είναι πολύ πιθανό ότι σε 24 ώρες από τώρα θα επιστρέψει στις νίκες απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα αλλά αυτό πρακτικά δεν θα είναι τίποτε παραπάνω από μια απλή….ασπιρίνη. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται άμεσα ένα ενεργό εμβόλιο και ακόμη ισχυρότερα αντισώματα απέναντι στον ιό που τον έχει διαλύσει. Οι Αμερικάνοι όταν θέλουν να ερμηνεύσουν το παρόν πρσπαθούν να κάνουν τις αναγκαίες συνδέσεις με το παρελθόν. Για τον Ολυμπιακό η κυνική προσέγγιση των πραγμάτων είναι ότι η σεζόν του δεν χάθηκε χθες στη Βιτόρια. H συντριβή στη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα ήταν απλά η τελευταία χαμένη μάχη, μια παράπλευρη απώλεια ενός τελειωμένου πολέμου. Μόνο σύμπτωση δεν αποτελεί το γεγονός ότι το αρνητικό σερί των ερυθρόλευκων ξεκίνησε το βράδυ που έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους στο Κάουνας. Στις 22 Ιανουαρίου έχασε ένα παιχνίδι που δεν….χανόταν και από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε ένα σερί ηττών που κρατάει μέχρι τώρα. Η παράδοση άνευ όρων στην τέταρτη περίοδο του ματς με τη Μπασκόνια είναι απλά η κορυφή του ύπουλου παγόβουνου που διεμβόλισε τον κόκκινο Τιτανικό.
Οι τραυματισμοί βασικών παικτών και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει παίξει παρά μόνο ένα αγώνα του στην Ευρωλίγκα με πλήρη σύνθεση είναι μια πραγματική συνθήκη. Αλλά μια αναμενόμενη συνθήκη. Δεν υπάρχει ομάδα που με το νέο φορμάτ της Ευρωλίγκα την τελευταία πενταετία δεν έχει κτυπηθεί από τραυματισμούς και φέτος με την παρουσία του κορονοιού το πράγμα απλά χειροτέρεψε αφού στα ιατρικά δελτία προστέθηκε μια νέα παράγραφος. Μόνο που οι περισσότερες ομάδες με βλέψεις και φιλοδοξίες φρόντισαν να βαθύνουν το ρόστερ τους ακριβώς για να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις λίγο ως πολύ προβλέψιμες και αναμενόμενες δυσκολίες. Ο Ολυμπιακός έβαλε υπερβολικά πολλά στοιχήματα το περασμένο καλοκαίρι. Ο λογικός ενθουσιασμός για την επιστροφή του Σλούκα αποτέλεσε τον μανδύα που σκέπασε την οδυνηρή πραγματικότητα. Εκτός του Τζένκινς που δεν είναι παρά ένας χρήσιμος και φιλότιμος ρολίστας που κουβαλούσε φτάνοντας στο ΣΕΦ 160 παιχνίδια καριέρας στην Ευρωλίγκα οι υπόλοιποι πέντε ξένοι του Ολυμπιακού δεν ήταν τίποτε παραπάνω από άπειροι ή πρωτόπειροι. Όλοι μαζί είχαν παίξει 37 ματς Ευρωλίγκα στην καριέρα τους (Ζαν Σαρλ 27, Ελις 10, Μακίσικ 3) και δύο εξ΄ αυτών μέχρι πέρσι έβλεπαν την Ευρωλίγκα από την….τηλεόραση. Λογικά με το μπάτζετ της ομάδας δεν μπορούσε να αποκτηθεί δεύτερος παίκτης επιπέδου Σλούκα. Λογικό και θεμιτό. Από την άλλη όμως πόσα ακριβώς παρόμοια στοιχήματα έχουν βγει στον Ολυμπιακό τα τελευταία 2-3 χρόνια που έχει παρεμφερή λογική. Με εξαίρεση την περίπτωση Μιλουτίνοφ που έκανε απόσβεση μέχρι και στο τελευταίο ευρώ που επένδυσε ο Ολυμπιακός με αφετηρία την περίοδο 2016-17 μόνο ο Στρέλνιεκς έμεινε 2η χρονιά στην ομάδα. Οι υπόλοιποι ξένοι ήρθαν, είδαν, απήλθαν και δεν κόλλησαν. Από την περσινή ομάδα έμειναν ο Ελις και ο Μακίσικ αλλά αυτοί είχαν αποκτηθεί λίγο πριν την πρόωρη διακοπή της σεζόν. Ο Μακίσικ υπέγραψε νέο συμβόλαιο και θα μείνει αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο ποιοι από τους υπόλοιπους πέντε παίκτες θα συνεχίσουν του χρόνου στο ΣΕΦ. Μέσα σε αυτή την πενταετία δεν πέρασαν μόνο….περαστικοί ή λύσεις ανάγκης από τον Ολυμπιακό αλλά και τρεις παίκτες που αν είχαν μείνει η ομάδα δεν θα χρειαζόταν να ψάχνει τίποτα: Λεντέι, Μπόλντγουιν, Πάντερ. Το αξιοσημείωτο είναι ότι κανείς από τους τρεις δεν έφυγε για οικονομικούς λόγους, ούτε γιατί πήραν μεγαλύτερες προτάσεις αλλά γιατί αξιολογήθηκαν λάθος. Είναι κουραστική η επανάληψη αλλά η απουσία αγώνων στο Ελληνικό πρωτάθλημα εμποδίζει τους παίκτες να πάρουν ευκαιρίες για να μα….μάθουν ανώδυνα και για τους ίδιους και για την ομάδα τους. Υποχρεώνονται κάθε εβδομάδα να παίζουν 1 ή 2 ντέρμπι με την ομάδα να έχει ένα στόχο. Και πρακτικά είναι πολύ δύσκολο όπως έχει αποδειχθεί να αντέξουν αυτό το βάρος. Είτε γιατί δεν ξέρουν τους κανόνες και τους όρους αυτού του παιχνιδιού, είτε γιατί δεν έχουν την προσωπικότητα και τις εμπειρίες να διαχειριστούν αυτές τις καταστάσεις. Φαντάζομαι ότι με την ήττα του Γιώργου Βασιλακόπουλου στις εκλογές της ΕΟΚ τέλη αυτού του μήνα θα εκλείψουν οι λόγοι απουσίας της ομάδας από τη Basket League. Και μια απόφαση που δεν απέφερε κανένα απολύτως κέρδος θα μείνει απλά ως ιστορική αναφορά. Μέχρι να συμβεί (αν φυσικά συμβεί) κάτι τέτοιο ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του Ολυμπιακού θα βιώσουν ένα Γολγοθικό μήνα. Μέχρι τις 8-9 Απριλίου που θα τελειώσουν και επίσημα οι αγωνιστικές τους υποχρεώσεις θα αναζητούν κίνητρα για να μπουν στο γήπεδο. Ομαδικά ή ατομικά. Πάλι καλά που στο πρόγραμμα της ομάδας υπάρχουν μερικά παιχνίδια όπως το αυριανό με τον Ερυθρό Αστέρα.