Το ζευγάρι του Ολυμπιακού με την Εφές θεωρείται πια κλασικό για την Ευρωλίγκα. Απόψε θα βρεθούν αντιμέτωποι για 42η φορά στη διοργάνωση αλλά η ιστορία τους ξεκινάει πολύ νωρίτερα. Για την ακρίβεια έξι, περίπου, χρόνια πριν τη δημιουργία της Ευρωλίγκα. Το μέτρημα ξεκίνησε στις 27 Οκτωβρίου του 1994 όταν ο Ολυμπιακός βρέθηκε για πρώτη φορά στα….λημέρια της Εφές που τότε είχε ως συνοδευτικό του ονόματος της και το Πίλσεν. Πλέον, οι διαφημίσεις αλκοολούχων ποτών όπως η μπύρα που έχει κάνει πάμπλουτο τον ιδιοκτήτη της ομάδας απαγορεύονται στην Τουρκία. Τότε, όμως το μείζον θέμα ήταν η ανοικτή βεντέτα που είχε ανοίξει μεταξύ της Εφές και του Ελληνικού μπάσκετ. Μια βεντέτα που άρχισε σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης. Στο Τορίνο, όταν μετά τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων την άνοιξη του 1993 οι οπαδοί του Άρη είχαν κάνει σμπαράλια το γήπεδο και είχαν επιτεθεί με καρέκλες στον πάγκο της Τουρκικής ομάδας! Την…κρυάδα του ταξιδιού στην Πόλη την είχε πάρει πρώτος ένα χρόνο νωρίτερα ο Παναθηναϊκός που είχε την ατυχία να γίνει η πρώτη Ελληνική ομάδα που έπαιξε μετά τον τελικό του Τορίνο στην έδρα της Εφές.
Τον Οκτώβριο του 1994 ο Ολυμπιακός ήταν υποχρεωμένος να κάνει τα επίσημα αποκαλυπτήρια της καινούργιας του ομάδας στο ίδιο γήπεδο. Στο Αμπντί Ιπεκτσί, που πλέον έχει γκρεμιστεί, και έφερνε το όνομα του μεγαλύτερου ίσως φιλέλληνα Τούρκου, του συγγραφέα, δημοσιογράφου και υπέρμαχου της σύσφιγξης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών Αμπντί Ιπεκτσί. Φυσικά, η ατμόσφαιρα ήταν απολύτως εχθρική και δεν είχε καμία σχέση με όσα πρέσβευε ο Ιπεκτσί! Η αποστολή του Ολυμπιακού έφτασε στο γήπεδο συνοδεία όχι απλά αστυνομικής δύναμης αλλά μπήκε στα αποδυτήρια με οπλισμένους φρουρούς να την επιτηρούν για παν ενδεχόμενο.
Εκείνη την εποχή η ΕΦές πρέσβευε όχι απλά ότι καλύτερο είχε το Τουρκικό μπάσκετ αλλά τη μοναδική ομάδα που έκανε αξιοπρεπείς Ευρωπαϊκές πορείες και η πρώτη που είχε φτάσει σε τελικό Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Ο Ολυμπιακός προερχόταν από το ‘’βατερλώ’’ του Τελ Αβίβ, είχε κάνει δύο ηχηρές μεταγραφές ξένων και έβλεπε ως μοναδικό στόχο την παρουσία του και στο επόμενο φάιναλ φορ. Φυσικά, όπως συνήθιζε ο Ιωαννίδης, κράτησε μακριά από όλα τα βλέμματα την ομάδα και έδωσε όλα τα φιλικά προετοιμασίας στο εξωτερικό μετά την εξοντωτική προετοιμασία στο απομονωμένο Τσιόκο της Ιταλίας. Συνεπώς, τι αντιπροσώπευε ο Ολυμπιακός με νέα πρόσωπο τον Σάσα Βολκόφ που είχε ‘’υποκλαπεί’’ από τον Παναθηναϊκό με τη μέθοδο της…..τριγωνικής μεταγραφής και έπαιζε πληρωμένος από τους ‘’πράσινους’’ και τον φοβερό και τρομερό σουτέρ από το ΝΒΑ (Εντι Τζόνσον) δεν το ξέραμε. Δεν το ήξεραν και οι Τούρκοι.
Το Αμπντί Ιπεκτσί γέμισε δύο ώρες πριν τον αγώνα. Και το σκηνικό ήταν ίδιο με αυτό που επικρατούσε σε κάθε παιχνίδι της Εφές. Τη μια πλευρά του γηπέδου είχαν πιάσει οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσε, την άλλη οι αντίστοιχοι της Γκαλατασαράι και ένα τρίτο μικρό κομμάτι αυτοί της Μπεσίκτας. Μια καλή Τουρκάλα φίλη που είχαμε πάρει μαζί μας οι πέντε έξι Έλληνες δημοσιογράφοι που είχαμε πάει στην Πόλη για να μας βοηθήσει μας εξήγησε ότι αυτό γινόταν σε κάθε αγώνα της Εφές. Χωρίς ποδοσφαιρική ομάδα πίσω της και απαλλαγμένη από τα οπαδικά πάθη που κυριαρχούν και στην Τουρκία η Εφές ήταν περισσότερο κάτι σαν την….εθνική ομάδα!
Όλοι ήταν στο πλευρό της. Επί μια ώρα βλέπαμε στην εξέδρα τις σημαίες των τριών άλλων ομάδων και τους οπαδούς τους να ανταλλάζουν υβριστικά συνθήματα μεταξύ τους. ‘’Φτηνά θα τη γλιτώσει ο Ολυμπιακός’’, σκεφτήκαμε αλλά ήταν η πιο λάθος σκέψη της βραδιάς. Όταν οι ομάδες βγήκαν για προθέρμανση οι σημαίες των ομάδων κρύφτηκαν και εμφανίστηκε μια ενιαία: Αυτή της Τουρκίας με την ημισέληνο. Ο χορός των καταραμένων είχε μόλις ξεκινήσει. Με μεγάλη δυσκολία η Τουρκάλα φίλη, σχεδόν κατακόκκινη από ντροπή, προσπαθούσε να μας μεταφράσει τα συνθήματα. Παρότι ακόμη και σήμερα είμαι βέβαιος ότι μας μετέφρασε τα μισά ομολογώ ότι οι Τούρκοι έχουν εξαιρετικά διευρυμένη σεξουαλική φαντασία. Πάλι καλά που ο Ιωαννίδης και οι παίκτες του δεν είχαν δίπλα τους μεταφραστή. Το πιθανότερο είναι να φόραγαν και….ωτασπίδες. Από το πρώτο λεπτό ο Ολυμπιακός ανεπηρέαστος από την ατμόσφαιρα Δαντικής κόλασης έπαιξε μπάσκετ βγαλμένο από play station…
Πίεσε λυσσαλέα στην άμυνα, έτρεξε στον αιφνιδιασμό, μοίρασε ιδανικά σε κοντούς και ψηλούς τις επιθέσεις μισού γηπέδου. Στο ημίχρονο ήταν μπροστά με 42-29 και στο 30’ η διαφορά είχε ξεπεράσει τους 25 πόντους. Οι Τούρκοι βαρέθηκαν να φωνάζουν και στα τελευταία πέντε λεπτά το μισό Αμπντί Ιπεκτσί είχε αδειάσει αφού οι πλέον απογοητευμένοι έφυγαν νωρίς για να μην τους πετύχει η κυκλοφορία στην παρακείμενη λεωφόρο Κένεντι. Κάπως έτσι ήταν ελάχιστοι αυτοί που είδαν το ντεμπούτο ενός από τους πλέον εμβληματικούς ψηλούς που έβγαλε το Τουρκικό μπάσκετ: Του Μιρσάντ Τουρκτσάν που κάτω απ΄ αυτές τις παράξενες συνθήκες έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Κύπελλο Πρωταθλητριών παίζοντας πέντε λεπτά από το garbage time του αγώνα.
Ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής, ή μάλλον θριαμβευτής με το σχεδόν απίστευτο 77-42 σπάζοντας όλα τα ρεκόρ τόσο με την τελική διαφορά των 35 πόντων που παραμένει η μεγαλύτερη του εκτός έδρας στην Ευρωπαϊκή ιστορία του όσο και με τους μόλις 42 που δέχτηκε! Στο διάδρομο των αποδυτηρίων καθώς τότε δεν γίνονταν επίσημες συνεντεύξεις τύπου ο Ιωαννίδης μας περίμενε με το γνωστό… μισοκρυμένο σαρδόνιο χαμόγελο του όταν πετύχαινε μεγάλες νίκες. Άναψε το τσιγάρο της νίκης και όταν ένας Τούρκος υπάλληλος άρχισε να του φωνάζει ‘’no, no’’ βρήκε την ευκαιρία να πάρει… φωτιά.
Φυσικά παρά τις φωνές του Τούρκου κάπνισε το τσιγάρο μέχρι το… φίλτρο και ξεκίνησε ένα απαράμιλλο ρεσιτάλ. ‘’Μη με λες τώρα εμένα να το σβήσω’’, γύρισε και είπε στον άναυδο Τούρκο σε άψογα ελληνικά και χαρίζοντας του ένα από τα κλασικά…. δολοφονικά βλέμματα. ‘’Τι να μας πείτε τώρα. 35 φάγατε’’. Αναφέρθηκε στον πολιούχο της Θεσσαλονίκης Άγιο Δημήτριο που γιόρταζε την προηγούμενη, στην εθνική εορτή της επόμενης μέρας (28η Οκτωβρίου) και όταν του υπενθύμισα το αήττητο που είχε εκείνη την εποχή με τουρκικές ομάδες είπε το μνημειώδες: ‘’Έτσι είναι, εγώ δεν θέλω να κερδίζω τους Τούρκους, θέλω να τους πατάω στο κεφάλι όπως έγινε απόψε’’. Game over…
Όταν τόλμησα να τον ρωτήσω για τον αγώνα ο ‘’ξανθός’’ χαμογέλασε πλατιά: ‘’Ε, τα είδατε δεν τα είδατε; Τι να σε λέω τώρα. 42 πόντους μας έβαλαν με το ζόρι. Αν στο τέλος δεν έπαιζαν όλοι θα είχαν βάλει 35. Τέτοια άμυνα στο δεύτερο μέρος, σαν αυτή που παίξαμε, δεν παίζει κανείς’’. Και έφυγε περιχαρής, νικητής και τροπαιούχος αφού πάτησε στο πάτωμα την τελειωμένη γόπα. Αν υπήρχε η σχετική φωτογραφία θα τύγχανε και της ανάλογης λεζάντας: Αφού πάτησε τους Τούρκους στο κεφάλι λίγο νωρίτερα….
