Την ώρα που Λιλ και Λιόν δείχνουν απολύτως ικανές να ζορίσουν όσο δεν πάει την πρωταθλήτρια Παρί Σεν Ζερμέν, η πλέον δημοφιλής γαλλική ομάδα τρώει το ένα σκαμπίλι πίσω από το άλλο. Βεβαίως, η εισβολή 500 φιλάθλων στο προπονητικό κέντρο της Μαρσέιγ την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου, ήρθε να δέσει το γλυκό. Οι «Φωκαείς» έχουν αποχαιρετήσει τη συμμετοχή στο επόμενο Champions League και τρέχουν να προλάβουν ένα άλλο, λιγότερο λαμπερό, ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Στο επίκεντρο ο Ζακ Ανρί Εϊρό. O 52χρονος Γάλλος επιχειρηματίας, που ορίστηκε τον Οκτώβριο του 2016 από τον Αμερικανό ιδιοκτήτη της OM, Φρανκ ΜακΚόρτ, πρόεδρος του συλλόγου. Έκτοτε ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας από το μεγάλο λιμάνι του τα…έχει μαζεμένα. Οι λόγοι είναι αρκετοί. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Παρίσι, ο απολύτως επιτυχημένος businessman με τεράστιες επιτυχίες στο χώρο των media, δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει την ανεπιθύμητη για τους Μασσαλιώτες ετικέτα του πρωτευουσιάνου. «Είναι ρίσκο το γεγονός πως στο σύλλογο δουλεύουν τόσοι πολλοί γηγενείς της πόλης. Σε επίπεδο παραγωγικότητας, η επίδραση μιας ήττας της ομάδας, ήταν μεγάλη κι αυτό δεν είναι καλό» δηλώνει τον περασμένο Δεκέμβριο. «Είναι ντροπή να το λέει αυτό. Εδώ οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο για την ομάδα, αλλά δεν αδιαφορούν κιόλας. Οι Παριζιάνοι δεν θα το καταλάβουν ποτέ αυτό» απαντά ο Μανουέλ Αμορός, μέλος της μεγάλης Μαρσέιγ των ‘80s και των ‘90s.
Μολονότι στο κομμάτι των εισιτηρίων και του merchandising ο σύλλογος προόδευσε, η οικονομική διαχείριση και δη αυτή των συμβολαίων ήταν επιεικώς κάκιστη. Από μεταγραφές δεν ήξερε, αλλά δεν ήταν δύσκολο να μάθει πως τα γόνατα του Κέβιν Στρόουτμαν είχαν ταλαιπωρηθεί, άρα η επένδυση 25 εκ. ευρώ με ετήσιες απολαβές 6 εκ. (μεικτά) δεν ήταν σοφή. Ούτε και τα 15 εκ. για τον Κώστα Μήτρογλου με συμβόλαιο 4 εκ. ετησίως, απεδείχθη αποτελεσματική κίνηση. Η δε μεταγραφή του Ντιμίτρι Παγέτ (29 εκ.) δικαιολογείται στο επίπεδο της απόκτησης ενός ηγέτη, όχι όμως και το ετήσιο συμβόλαιο των 6 εκ. (για 4,5 χρόνια σε έναν 30χρονο) και ακόμη περισσότερο η επέκτασή του σε ηλικία 33 ετών έως το 2024, ενώ φαινόταν ξεκάθαρα πως είχε εκκινήσει η πτώση. Δεν πειράζει. Ο Τοβέν μένει ελεύθερος το προσεχές καλοκαίρι…Ένα ακόμη λάθος.
Η αμερικανική λογική του στο management κοστίζει. Στις 21 Μαΐου 2017 το κλίμα είναι πολύ καλό, από τη στιγμή που η ομάδα παίρνει την 5η θέση στη Ligue 1 και δείχνει έτοιμη για να ανέβει ακόμη περισσότερο την επόμενη σεζόν. Το ίδιο βράδυ ο Εϊρό ανακοινώνει την απόλυση 25 εργαζομένων (οι περισσότεροι με 20ετίες πίσω τους). Στο τέλος του 2016 ο πρόεδρος κάνει βολτούλες στην πόλη για να γνωρίσει από κοντά τους ανθρώπους που γεμίζουν το «Βελοντρόμ», τον απλό φίλαθλο. Τώρα μια δική του επίσκεψη στο κέντρο της Μασσαλίας θα εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Και να φανταστεί κάποιος πως επί των ημερών του η ομάδα επέστρεψε στο Champions League κι έπαιξε τελικό Europa League. Γιατί λοιπόν τέτοια αποδοκιμασία; Ουδέποτε υπήρξε ένας από εκείνους. Δεν κατάλαβε την κουλτούρα της πόλης άρα και της ομάδας. Είναι αυτός που έχει βάλει ο ΜακΚόρτ, που πιστεύει πως μπορεί να κατανοήσει την Προβηγκία από τη Βοστώνη.
Το φάντασμα του «μεγάλου επιθετικού» ακόμη πλανάται πάνω από το «Βελοντρόμ». Σκόμπλαρ, Παπέν, Άλοφς, Σόνι Άντερσον, Ντρογκμπά, Σισέ, Ζινιάκ, Γκομίς. Όλοι τους οι 20+ γκολ στη σεζόν. Από το 2016 και μετά; Βαλέρ Ζερμέν, Κώστας Μήτρογλου, Μάριο Μπαλοτέλι, Νταρίο Μπενεντέτο και εσχάτως Αρεκ Μίλικ. Ουδείς (ο Πολωνός δεν προσμετράται) κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Εν μέσω σεναρίων πώλησης της Μαρσέιγ, ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος για το μέλλον του Εϊρό. Το μόνο σίγουρο είναι πως απεδείχθη για μία ακόμη φορά ότι ένας ικανός τεχνοκράτης δεν είναι αυτομάτως και επιτυχημένος πρόεδρος ποδοσφαιρικού συλλόγου…