Με 11 σερί ήττες στην πλάτη και 18/20 συνολικά, με υπηρεσιακό προπονητή, με τον Σβεντ εκτός, τον Γερέμπκο φευγάτο και τους Μπούκερ, Μονρό, Τίμα, Βιάλτσεφ εκτός, η Χίμκι που εμφανίστηκε στο παρκέ του Ο.Α.Κ.Α ελάχιστη σχέση είχε με την Ευρωλίγκα.
Φυσικά ουδεμία ευθύνη έχει για όλα τα παραπάνω ο Παναθηναϊκός. Αυτή την ομάδα βρήκε απέναντι του, αυτήν νίκησε χωρίς πολλά – πολλά, στήνοντας κυνικό πάρτι κάτω από τα δύο καλάθια στα οποία πάλευε ουσιαστικά χωρίς βοήθεια ο ποιοτικός, αλλά όχι ακριβώς μαχητής Τζόρνταν Μίκι.
Η διάθεση των πράσινων προσωποποιήθηκε στο κέφι του Ντίνου Μήτογλου, που έδειξε για άλλη μια φορά στην σπάνια αίσθηση που έχει στο επιθετικό ριμπάουντ και έκανε θραύση στο ζωγραφιστό. Από τότε που μετακόμισε σχεδόν κατ΄ αποκλειστικότητα στο «4» δείχνει άλλος άνθρωπος, έστω κι αν δίπλα του ο Ζακ Όγκουστ συνεχίζει να περιφέρεται στο παρκέ αναδεικνύοντας την τακτική του ανεπάρκεια. Όταν ο Νέντοβιτς βρήκε ρυθμό μετά το αρχικό 0/5, το ματς αρχειοθετήθηκε και το μοναδικό ζητούμενο ήταν η τελική διαφορά.
Ο Κάτας πήρε τη μπάλα από τα χέρια του Σαντ-Ρος και την άφησε στα χέρια των γκαρντ και κυρίως του Νέντοβιτς, προσπάθησε να ανεβάσει την σκληράδα της ομάδας προκρίνοντας ψηλά σχήματα με τον Γουάιτ στο «3» και επιδίωξε τις συνεργασίες των ψηλών σε hi-lo καταστάσεις: αυτές είναι οι πρώτες ορατές προσθήκες από τον αγέλαστο Ισραηλινό, ο οποίος έχει μπροστά του ανηφορικό δρόμο και ελάχιστές προπονήσεις για να διδάξει τα θέλω του.
Τα προβλήματα της στελέχωσης συνεχίζουν φυσικά να ταλαιπωρούν τους πράσινους. Ο Κάτας παίζει με γκαρντ αλλά εκεί έχει ποιοτικό και ποσοτικό έλλειμμα, δεν είναι εύκολο να βρει θέση για τον Σαντ-Ρος όταν επιστρέψει ο Παπαπέτρου, εξακολουθεί να έχει τρύπα πίσω από τον Παπαγιάννη και ταυτόχρονα του προκύπτει αχρείαστη πολυκοσμία στο «4» (Μήτογλου, Γουάιτ, Μπέντιλ). Το DNP του Φόστερ πιθανότατα φέρνει αλλαγή, πράγμα που η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε ειδικά αφότου ο Μακ συνεχίζει τις άχρωμες εμφανίσεις και το πρόβλημα στην δημιουργία μεγεθύνεται. Έστω κι έτσι, η μικρή αναδιανομή των ρόλων φαίνεται πως θα λειτουργήσει θετικά και θα βγάλει τον Παναθηναϊκό κερδισμένο και όχι λειψό στο ζύγι.
Η επόμενη εβδομάδα είναι φυσικά μια τελείως διαφορετική διαδικασία. Ρέαλ και Βαλένθια είναι ντεφορμέ και γεμάτες πληγές που έχουν ανοίξει οι τραυματισμοί, όμως δίπλα στην χθεσινή Χίμκι μοιάζουν με τις επόμενες πρωταθλήτριες Ευρώπης. Η πρόοδος που αχνοφάνηκε απέναντι στους Ρώσους μπορεί να είναι πιο μακριά από ότι είναι στην πραγματικότητα, αφού το συνονθύλευμα του Αλεξέι Σβεντ προκαλεί συχνά αντικατοπτρισμούς.