Η εξ αναβολής αναμέτρηση για την 6η αγωνιστική ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό που διεξήχθη το βράδυ της Τετάρτης στο γήπεδο της Τούμπας δεν ανέδειξε νικητή, με τις δύο ομάδες να μένουν στο 1-1 (51’ Ίνγκασον-77’ Μπα).
Ωστόσο, για τον «Δικέφαλο» ήταν ένα ματς που τον άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Κι αυτό γιατί για πρώτη φορά έπειτα από καιρό ανταπεξήλθε εξαιρετικά – σχεδόν – καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα στις υψηλές απαιτήσεις ενός ντέρμπι, βρήκε απαντήσεις στις δυσκολίες που του δημιούργησε ο αντίπαλος, δεν ανέδειξε τις ίδιες παθογένειες σε σχέση με τις πρόσφατες αναμετρήσεις, ειδικά από τη στιγμή που ισοφαρίσηκε και μετά. Τουναντίον, έφτασε μια ανάσα από την επικράτηση με το δοκάρι του Τζόλη στις καθυστερήσεις, που θα διαμόρφωνε και άλλα δεδομένα για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Η ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία που με τις λιγότερο εμφανίσεις της αλλά περισσότερο με τ’ αποτελέσματα σε «Αλκαζάρ» και Περιστέρι κατάφερε ουσιαστικά ν’ αμφισβητήσει τον ίδιο της τον εαυτό και να δημουργήσει ερωτηματικά για τις δυνατότητές της, απέδειξε χτες πόσο πολύ αδίκησε τον εαυτό της και βρίσκεται δέκα βαθμούς πίσω από την κορυφή της βαθμολογίας. Αυτό δε σημαίνει πως μ’ έναν … μαγικό τρόπο όλα έγιναν ιδανικά και πλέον μπορεί να λογίζει εαυτόν ισοδύναμο ή καλύτερο άλλων. Προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αλλά με την κατάλληλη συγκέντρωση, την ανάλογη διαχείριση και κυρίως την απόλυτη προσπάθεια όλων μπορεί να πετύχει τους στόχους της ή έστω να προσπαθήσει μέχρι τέλους.
Το ξεκίνημα
Δεν έκανε το λάθος της περασμένης Κυριακής όταν κόντρα στον Βόλο αιφνιδιάστηκε από την ορμή του αντιπάλου και καθηλώθηκε στα πρώτα λεπτά. Αντιθέτως ήταν αυτός που – μόλις – στο 2’ απώλεσε τεράστια ευκαιρία με τον Μούργκ ν’ ανοίξει το σκορ και να θέσει διαφορετικά δεδομένα στον αγώνα εξ αρχής. Στη συνέχεια, μετά τα πρώτα 10’-15’ πιέστηκε κι ανησύχησε έχοντας πρόβλημα στη μεσαία γραμμή, όταν και πάλι από λάθος δικού του ποδοσφαιριστή προσέφερε στον αντίπαλο την καλύτερη ευκαιρία του με το δοκάρι του Εμβιλά, όμως βρήκε τον τρόπο να ισορροπήσει εκ νέου, ανεβάζοντας την άμυνά του πιο ψηλά, σχεδόν κοντά στη μεσαία γραμμή, μικραίνοντας τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές του και με καταλυτική την παρουσία των Ελ Καντουρί-Ουάρντα, που έμπαιναν ανάμεσά τους για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Μετά από καιρό ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει να επαναφέρει ως σταθερά την επικίνδυνότητά του στις στατικές φάσεις, μια συνθήκη όμως που αποτελεί και αδυναμία του όταν τα δεδομένα αντιστρέφονται. Το δεύτερο μέρος ήταν αυτό που ικανοποίησε περισσότερο ως εικόνα καθώς τα ζητούμενα της τεχνικής ηγεσίας γίνονταν πράξη σε σαφώς πιο ικανοποιητικό βαθμό, με πίεση από ψηλά που δεν επέτρεπε η μπάλα να φτάσει εύκολα στους οργανωτές του παιχνιδού του Ολυμπιακού, προ εξάρχοντος του Καμαρά, οι ποδοσφαιριστές πήγαιναν πρώτοι στις δεύτερες μπάλες, ενώ σημείο αναφοράς αποτελεί κι ο αποτελεσματικός περιορισμός των Βαλμπουενά-Φορτούνη από Βιεϊρίνια-Γιαννούλη αντίστοιχα με τη σημαντική αρωγή των Μουργκ-Αντρ. Ζίβκοβιτς.
Η ακόμη καλύτερη συνέχεια
Κι όταν η ανασταλτική λειτουργία κυλάει ομαλά δημιουργείται η σιγουρά κι η αυτοπεποίθηση της προώθησης των υπολοίπων για κάτι καλύτερο κι αποτελεσματικότερο στην επίθεση. Οι γηπεδούχοι κατάφεραν να προηγηθούν νωρίς μεταφέροντας την πίεση στον αντίπαλό τους, όταν έπειτα από κόρνερ ο Ουάρντα πήρε την κεφαλιά στο κέντρο της περιοχής, υποχρέωσε τον Σα σε δύσκολη μεν αλλά ασταθή απόκρουση την οποία ο Ίνγκασον αξιοποίησε για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα με δυνατό σουτ από κοντινή απόσταση, σκοράροντας για δεύτερο διαδοχικό αγώνα.
Στο 69’ ο Κρμέντσικ, που είχε τις στιγμές του, έδωσε τη θέση του στον Σφιντέρσκι καθώς με την πάροδο της ώρας ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη από φρέσκα «πνευμόνια» για να διατηρήσει την πίεση ψηλά. Όμως στο 77’ σε μια φάση που ξεκίνησε από μια διεκδίκηση της μπάλας ανάμεσα σε Αντρίγια Ζίβκοβιτς και Φορτούνη, με τον διαιτητή να δείχνει κόρνερ και τον Σέρβο να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως η μπάλα βγήκε εκτός από τα πόδια του αντιπάλου του. Μια διαμαρτυρία εντονότατη που συνεχίστηκε και μετά το πέρας της αναμέτρησης προς τους διαιτητές και μια ο λόγος για τον Σέρβο εξτρέμ, που τον τελευταίο καιρό έχει μείνει λίγο μακριά από τα δικά του υψηλά στάνταρντ ας μη λησμονεί κανείς πως είναι ο 2ος σε χρόνο συμμετοχής της ομάδας, με 52’ λιγότερα από τον πρώτο Ίνγκασον και χωρίς προετοιμασία, κάτι που μπορεί να σημαίνει πως και αυτός χρειάζεται τις ανάσες του.
Το λάθος κι η ατυχία
Μια στιγμή αδράνειας στην άμυνα επέτρεψε στον Μπα να έρθει με φόρα και με δυνατή κεφαλιά να φέρει τον αγώνα στα ίσια κι επειδή μεγάλη συζήτηση γίνεται για τον Πασχαλάκη που και στο πρώτο μέρος είχε μια κακιά στιγμή σε σύγκρουσή του με τον Ίνγκασον και φάουλ στον Ελ Αραμπί που έδωσε μια καλή στιγμή στον αντίπαλο με την εκτέλεση του φάουλ από τον Φορτούνη, την πρώτη ευθύνη σ’ αυτές τις φάσεις την έχει ο ποδοσφαιριστής που έχει «χρεωθεί» για τις στατικές φάσεις τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Αν οιοσδήποτε θεωρεί πως η έντονη αμφισβήτηση στο πρόσωπο ενός ποδοσφαιριστή της ομάδας του που – αποδεδειγμένα – έχει προσφέρει, με τις καλές και τις κακές στιγμές του, ωφελεί τότε ας συνεχίσει ανάλογα, όπως συνέβη και με πλείστες άλλες περιπτώσεις κατά το παρελθόν σε Έλληνες ποδοσφαιριστές της ομάδας, με τα ονόματα να είναι γνωστά.
Ακόμη κι έτσι όμως, ο «Δικέφαλος» δεν κατέθεσε τα «όπλα», στο 83’ ο Τζόλης αντικατέστησε τον Μουργκ σε μια κίνηση που προκάλεσε αίσθηση για το ότι ο 18χρονος ποδοσφαιριστής δεν είχε μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής ενώ ο Αυστριακός που πήρε τη θέση του στο αρχικό σχήμα δεν είχε μεγάλη προσφορά στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του. Ο Ουρουγουανός τεχνικός, που γνωρίζει καλύτερα από τον κάθε έναν τον νεαρό από τις Ακαδημίες, είχε τους λόγους του για τη συγκεκριμένη ποδοσφαιρική λογική κι αν κρίνει φρόνιμο με βασική προϋπόθεση το καλό της ομάδας και του ποδοσφαιριστή θα το παρουσιάσει. Ακόμη κι έτσι όμως ο Τζόλης στις καθυστερήσεις με μια εξαιρετική ενέργεα άγγγιξε το γκολ και μαζί τη νίκη αλλά η τύχη δεν ήταν με το μέρος του.
Συνοψίζοντας, ήταν μια εμφάνιση μέσα από την οποία άπαντες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες, το έλλειμμα προσπάθειας και συγκέντρωσης που προηγήθηκε και την ανάγκη ακόμη μεγαλύτερης προσπάθειας για τη συνέχεια προκειμένου να καλυφθεί το χαμένο – βαθμολογικά – έδαφος. Καλή συνέχεια, καλή δύναμη …