Ο Νίκος Τζουάννης γράφει για το νεανικό "άνεμο" που βοήθησε τον Παναθηναϊκό να φτάσει στη σημαντική εκτός έδρας νίκη επί του Απόλλωνα.

Η περιγραφή του Λάζλο Μπόλονι μετά το φινάλε του… δραματικού, όπως εξελίχθηκε, αγώνα της Ριζούπολης ήταν ακριβής. Όντως, ο Παναθηναϊκός πήρε μια νίκη τραβηγμένη από τα… μαλλιά, ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες κατά τη διάρκεια αυτού του… θρίλερ, ωστόσο κατάφερε να πάρει, ακόμα και με δέκα παίκτες, τρεις σημαντικούς βαθμούς.

Χωρίς τέσσερις βασικούς (+1) ποδοσφαιριστές, με κακή ψυχολογία από την ισοπαλία απέναντι στον Αστέρα, με τρεις 19χρονους και έναν 20χρονο στην ενδεκάδα και με αριθμητικό μειονέκτημα για σχεδόν ένα ημίχρονο, οι Πράσινοι έπαιξαν με θέληση και αποφασιστικότητα και μπόρεσαν να αναπνεύσουν βαθμολογικά.

Δεν γίνεται να περάσει στα ψιλά η παρουσία της… μισής Κ19 στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού και αυτός ο νεανικός ενθουσιασμός που κατάφεραν να φέρουν οι ταλαντούχοι παίκτες του Τριφυλλιού. Και αν για τους Ζαγαρίτη και Αλεξανδρόπουλο η θέση στην ενδεκάδα ήταν κάτι σύνηθες το τελευταίο διάστημα, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους Ιωαννίδη και Αθανασακόπουλο. Ο μεν επιθετικός του Παναθηναϊκού έκανε εξαιρετικό παιχνίδι σε μια “ξένη” θέση, σκόραρε το πολύτιμο γκολ και… κέρασε τους συμπαίκτες του την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, ενώ ο Πατρινός μέσος έπαιξε με ηρεμία και καθαρό μυαλό και αν κάτι του έλειπε ήταν η εμπειρία από αγώνες αυτού του επιπέδου. 

Σε μια κρίσιμη στιγμή του πρωταθλήματος, ο Μπόλονι μπόρεσε να στηριχτεί στα ταλέντα της ομάδας του και αυτό είναι μεγάλο κέρδος για τον σύλλογο σε αυτή τη δύσκολη σεζόν. 

Λένε πως δεν αρκεί να φοράς το περιβραχιόνιο, πρέπει να δείχνεις και στο γήπεδο ότι είσαι αρχηγός. Ο Σωκράτης Διούδης ήταν ο ηγέτης της ομάδας του στο γήπεδο, δεν λύγισε ούτε από τον τραυματισμό του στη μύτη και μεταλαμπάδευσε τη μαχητικότητα του και στους συμπαίκτες του.

Σπουδαία εμφάνιση από τον Φραν Βέλεθ σε έναν… ξεχασμένο ρόλο, αυτό του αμυντικού μέσου, πολλά τρεξίματα και σωστό τακτικά παιχνίδι από το νεαρό Αλεξανδρόπουλο, μπόλικη δουλειά από τον Μακέντα, ενώ ο Σχένκεφελντ κάλυψε και τα λαθάκια του νευρικού Πούγγουρα και ήταν εγγύηση για την άμυνα της ομάδας του. Ο Ζαγαρίτης δεν πήρε πρωτοβουλίες και εξαιτίας της απειρίας του άφησε την ομάδα του με δέκα παίκτες, ενώ ο Χουάνκαρ έδειξε να προσαρμόζεται στο νέο του ρόλο ως… δεξί μπακ.