Ένα βράδυ που στην αρχή φαινόταν πως θα είναι ήρεμο και ευχάριστο για την ΑΕΚ κατέληξε να είναι εφιαλτικό και παρ’ ολίγον… θλιβερό.
Η ΑΕΚ δεν μαθαίνει από τα λάθη της και σε κάθε παιχνίδι παρουσιάζεται… αδιόρθωτη. Είτε γιατί δεν θέλει, είτε γιατί δεν μπορεί. Σημασία έχει εκτός από τους βαθμούς και η εικόνα μιας ομάδας. Και αυτή η εικόνα… αποσύνθεσης της ΑΕΚ στα τελευταία 20 λεπτά ήταν σκέτη απογοήτευση.
Πρώτο ημίχρονο απόλαυση
Όλοι περίμεναν ότι η ΑΕΚ θα έβγαζε αντίδραση στο ματς με τον Απόλλωνα και ότι θα άφηνε πίσω της τα απανωτά χαστούκια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δεν είχε άλλωστε άλλη επιλογή. Ο αγώνας ξεκίνησε ιδανικά για την Ένωση, με ωραίο ποδόσφαιρο, κυριαρχία και γκολ μόλις στο 6′. Δύο λεπτά μετά ήρθε η ισοφάριση πάλι από αστεία λάθη στην άμυνα, όμως η ΑΕΚ δεν το έβαλε κάτω. Όσο είχαν όρεξη οι μπροστινοί το πάρτυ συνεχιζόταν. Το ημίχρονο έκλεισε με 3-1 και όλοι έκαναν τον σταυρό τους που έβλεπαν στο γήπεδο ξανά μια ΑΕΚ κανονική. Το τέλος του πρώτου μέρους δεν προμήνυε σε καμία περίπτωση τη μπόρα που θα επακολουθούσε στο δεύτερο. Τόσο η εικόνα της Ένωσης, όσο και αυτή του Απόλλωνα έδειχναν πως μας περίμενε ένα δεύτερο μέρος… σβηστό. Αλλά μ’ αυτή την ΑΕΚ όλα είναι πιθανά α συμβούν. Ακόμα και τα… απίθανα.
Δεύτερο ημίχρονο θλίψη
Ο Καρέρα μπορεί να έλεγε στα αποδυτήρια ότι το ματς δεν έχει τελειώσει και ότι πρέπει η ομάδα να τελειώσει τη δουλειά, όμως τόσο το 3-1, όσο και η εμφάνιση του αντιπάλου καθησύχασαν τους “κιτρινόμαυρους”. Το 3-1 του πρώτου μέρους θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει 4-1 και να κλείσει ήρεμα και ωραία το ματσάκι, αλλά από τη στιγμή που δεν έγινε, ο Απόλλων που δεν τα παράτησε επέστρεψε στο τελευταίο 20λεπτο προκαλώντας τρικυμία στην άμυνα της Ένωσης. Ένα τελευταίο 20λεπτο να το βλέπεις και να… κλαις. Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο και οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί. Ακόμα και όταν το σκορ έγινε 2-4 με το γκολ του Ολιβέιρα, πάλι επικρατούσε μια αίσθηση ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Το έβλεπες στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, το αισθανόσουν από το κλίμα που επικρατούσε στον “κιτρινόμαυρο” πάγκο. Κι όπως έγινε δηλαδή. Άσχετα αν δεν ολοκληρώθηκε το… θαύμα.
Ο Καρέρα που ξέσπασε
Τα τελευταία δύο λεπτά, απ’ όταν το 2-4 έγινε 3-4 και ακολούθησε η φάση με το πέναλτι-off side ήταν μια αιωνιότητα για τον Μάσιμο Καρέρα. Ο Ιταλός τεχνικός ούρλιαζε από τον πάγκο για την χωρίς λόγο οπισθοχώρηση της ΑΕΚ στα τελευταία λεπτά, από τις λανθασμένες απομακρύνσεις, από τα μαρκαρίσματα που χάθηκαν. Όταν δόθηκε το πέναλτι και πριν τη χρήση του var, το ξέσπασμα του Μάσιμο Καρέρα στον “κιτρινόμαυρο” πάγκο ήταν απερίγραπτο. Έντονα εκνευρισμένος, δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβαινε. Και ποιος μπορούσε δηλαδή;
Μονολογούσε, πέταξε το μπουφάν του, κλώτσησε με δύναμη ένα μπουκάλι. Για να έρθει το var και να σώσει την… παρτίδα. Η κατσάδα δεν που ακολούθησε στα αποδυτήρια της ΑΕΚ ήταν επίσης ανεπανάληπτη. Ο Καρέρα τα… χωσε στους παίκτες του για την εικόνα των τελευταίων λεπτών, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Η ιστορία έχει δείξει πως δεν έχουν αποτελέσματα τέτοιες πρακτικές. Μακάρι για την ΑΕΚ το κλίμα ν αντιστραφεί, αλλά προσωπικά δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος. Το ντέρμπι της Τετάρτης θα κρίνει πολλά. Και πολλούς.
ΥΓ: Κανονικά θα έπρεπε να μιλάμε για τις γκολάρες των Ανσαριφάρντ και Λιβάι Γκαρσία, αλλά και την εξαιρετική εμφάνιση του Μάριο Μιτάι, αλλά δυστυχώς η εικόνα της ΑΕΚ στο τελευταίο 20λεπτο επισκίασε τα πάντα.