Σε καμία περίπτωση ο Λάζλο Μπόλονι δεν μπορεί να χρεωθεί την αποτυχία του Παναθηναϊκού στο ματς με το Βόλο και το νέο “στραβοπάτημα” των Πράσινων στο πρωτάθλημα. Το διάστημα που βρίσκεται στη χώρα μας και στο “τιμόνι” του Τριφυλλιού είναι υπερβολικά μικρό και από τη στιγμή που δεν έχει στα χέρια του ένα… μαγικό ραβδάκι για να τα αλλάξει όλα, τότε θα ήταν αρκετά δύσκολο να παρέμβει ουσιαστικά στο παιχνίδι της ομάδας του.
Όμως θα περίμενε κάποιος να διαχειριστεί καλύτερα το ματς με το Βόλο, ιδιαίτερα με την τεράστια εμπειρία που κουβαλά από την πολύχρονη παρουσία του στα γήπεδα. Η απάντηση που έδωσε στα κανάλια Novasports ότι δεν ήθελε να σπαταλήσει χρόνο με αφορμή την ερώτηση για τις αλλαγές που δεν… έκανε, δεν με έπεισε σε καμία περίπτωση. Γιατί ο Μαουρίσιο από το 60ο λεπτό και μετά ήταν ξεκάθαρο ότι είχε ξεμείνει από δυνάμεις, γιατί ο Ζαγαρίτης δεν ήταν σε καλή βραδιά, γιατί ο Μακέντα είχε κουραστεί και χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός “πνευμόνια” στην επίθεση.
Θα ήταν αρκετά άδικο να μπούμε στη διαδικασία κριτικής για έναν προπονητή που βρίσκεται “σκάρτα” μια εβδομάδα στην Ελλάδα, ωστόσο έχω την εντύπωση πως ο Μπόλονι θα μπορούσε να κάνει δύο και τρεις αλλαγές ακόμη, να “φρεσκάρει” την ομάδα του σε ένα σημαντικό σημείο του αγώνα και από τη στιγμή που το αποτέλεσμα ήταν ο αυτοσκοπός, να “ροκανίσει” και λίγο χρόνο.
Πάντως ο Μπόλονι έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης για τη νέα βαθμολογική απώλεια του Παναθηναϊκού και την… κατρακύλα των Πράσινων στο βαθμολογικό πίνακα. Οι ποδοσφαιριστές είναι αυτοί που ευθύνονται γι΄αυτή την εικόνα… θλίψης που παρουσιάζουν από την αρχή της σεζόν και ας έχουν ένα σωρό δικαιολογίες.
Ναι, έχει γίνει κάκιστη προετοιμασία και οι Πράσινοι δεν βρίσκονται στο ιδανικό επίπεδο φυσικής κατάστασης, ναι ο Πογιάτος έκανε μεγαλύτερο κακό απ’ ότι κάποιος μπορούσε να φανταστεί, ωστόσο είναι ανεπίτρεπτο να κρατάει ο Παναθηναϊκός ένα “τρίποντο – ανάσα” στα χέρια του και να το χάνει στο 92ο λεπτό. Αυτό δείχνει την κάκιστη νοοτροπία που κουβαλούν ορισμένοι και αρκετά ακριβοπληρωμένοι στο Τριφύλλι. Αυτή τη φιλοσοφία… δημόσιου υπάλληλου και τα πρόσωπα ορισμένων μετά το τέλος του αγώνα “προδίδουν” τις σκέψεις τους.
Δεν είναι θέμα εθνικότητας και διαχωρισμού των ποδοσφαιριστών σε ντόπιους και ξένους, αλλά τούτη τη στιγμή μονάχα τα ελληνόπουλα του Παναθηναϊκού πραγματικά αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που υπάρχει και αισθάνονται στις πλάτες τους τoν μανδύα ντροπής που φορά αυτή τη ομάδα… Καιρός να το καταλάβουν και οι υπόλοιποι, προτού να είναι αργά…
