Το πρώτο ταξίδι του Ολυμπιακού εκτός συνόρων κατέληξε σε μια μάλλον οδυνηρή διαδικασία. Όχι τόσο γιατί οι ερυθρόλευκοι γνώρισαν την ήττα στο Μόναχο από την εξαιρετικά φορμαρισμένη Μπάγερν που απολαμβάνει πλέον την ασυνήθιστη θέα από την κορυφή της βαθμολογίας παρέα με τη Ζάλγκιρις και τη Μπαρτσελόνα. Όσο γιατί οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα αδίκησαν κατάφωρα τους εαυτούς τους στο Audi Dome της Βαυαρίας.
Μετά από 40 λεπτά παιχνιδιού το επιμύθιο είναι μάλλον απλό έως απλοϊκό: Ο Ολυμπιακός μπορούσε με βάση την εικόνα του αγώνα αλλά δεν άξιζε να φύγει νικητής. Υποτονικός στις αντιδράσεις και στις σκέψεις του μέσα στο παρκέ, με μπόλικα καταγεγραμμένα λάθη στη στατιστική του και πολλά ακόμη (λάθος αποφάσεις, άσχημες συνεννοήσεις) που δεν απεικονίζονται στο στατιστικό διάγραμμα του παιχνιδιού. Οι ερυθρόλευκοι παρότι ήξεραν εξ΄ αρχής τι θα αντιμετώπιζαν στο σπίτι της Μπάγερν δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν ούτε το πληθωρικό παιχνίδι του all around Λούτσιτς αλλά ούτε και τον επιθετικό οίστρο του Γουέιν Μπόλντουιν που ενδεχόμενα είχε ένα έξτρα κίνητρο παραπάνω παίζοντας απέναντι στην παλιά του ομάδα.
Ο Ολυμπιακός έμεινε για μεγάλο διάστημα στη διεκδίκηση της νίκης χωρίς όμως πραγματικά να πείθει ότι μπορεί να φύγει νικητής. Ακόμη και όταν μετά από το καλύτερο πεντάλεπτο του στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου κατάφερε να πάρει το μοναδικό προβάδισμα της βραδιάς με 50-51 βρέθηκε πολύ γρήγορα στην ίδια άβολη θέση: Να κυνηγάει στο σκορ τους αντιπάλους του χωρίς ποτέ ξανά να τους βγάλει από τη ζώνη ευφορίας. Εξαιρετικά άστοχος στα σουτ τριών πόντων, με εύκολο το λάθος και χωρίς φαντασία περίμενε ειδικά στην επίθεση τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα από τον Τζένκινς. Και όταν ένας παίκτης που μένει στο παρκέ για την ειδικότητα του σε αμυντικές αποστολές καταλήγει στο τέλος της βραδιάς να είναι και ο καλύτερος επιθετικά αυτό δείχνει σε ένα μεγάλο βαθμό τη δυσλειτουργία του συνόλου. Ο ήρωας του αγώνα με τη Μακάμπι Ααρον Χάρισον έβαλε μόνο ένα σουτ σε όλο τον αγώνα. Σλούκας και Σπανούλης βυθίστηκαν στη μετριότητα και ο Μπαρτζώκας που έχει δείξει ότι είναι αποφασισμένος να μην κάνει εκπτώσεις στο ποιος θα τελειώσει ένα αγώνα προτίμησε αυτή τη φορά να κρατήσει και τους δύο στον πάγκο ολόκληρο το τελευταίο δεκάλεπτο. Καθόλου άδικα….
Κάπως έτσι γράφτηκε το χρονικό της δεύτερης ήττας του Ολυμπιακού που προφανώς δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Σε ένα μαραθώνιο 34 αγώνων και με τις παράξενες συνθήκες της φετινής χρονιάς πισωγυρίσματα θα υπάρξουν πολλά και μια εκτός έδρας από οποιονδήποτε αντίπαλο δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Προφανώς και ο τρόπος που χάθηκε το παιχνίδι συνιστά κατ΄ουσίαν μια χαμένη ευκαιρία αλλά σε μια διοργάνωση που ο όγδοος θα γνωρίσει 15-16 ήττες (τουλάχιστον) είναι πια κοινός τόπος ότι τέτοιες ήττες ξεχνιούνται εύκολα.
Η Μπάγερν νίκησε για δεύτερη στη σειρά χρονιά τον Ολυμπιακό, ο ΤΡινκέρι συντήρησε μια προσωπική παράδοση που τον θέλει πάντα νικητή στους αγώνες που οι ομάδες του υποδέχονται τον Ολυμπιακό. Η προσωπική του θετική παράδοση κρατάει από το 2011 όταν ακόμη βρισκόταν στον πάγκο της Καντού πρωτάρης στα μονοπάτια της Ευρωλίγκα. Και έφτασε καθόλου αισίως για τον Ολυμπιακό στο 5-0. Οι τέσσερις απ΄ αυτές τις νίκες έχουν γίνει όχι απλά με οριακές διαφορές αλλά σε άκρως ανταγωνιστικές συνθήκες: Με συολικές διαφορές 10 πόντων! Σε βαθμό που το +6 του χθεσινού αγώνα να μοιάζει ως μια ελάχιστα αγχωτική νίκη αφού τίποτα δεν κρίθηκε στο τελευταίο σουτ ή στην τελευταία κατοχή!