Το τι έχει πετύχει και πόσο έχει αλλάξει τον Ολυμπιακό ο Πορτογάλος Πέδρο Μαρτίνς νομίζω ότι είναι εύκολο να το αντιληφθούν ακόμα και οι φίλοι άλλων ομάδων.
Η δουλειά του φαίνεται μέσα στο γήπεδο εντός και εκτός συνόρων. Διότι αν εντός Ελλάδος οι αντίπαλοί του θεωρούνται στα… μέτρα του, οι περσινές εμφανίσεις στην Ευρώπη δείχνουν την σκληρή δουλειά που κάνει.
Θυμηθείτε τους αγώνες στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Μπάγερν, Τότεναμ και Ερυθρό Αστέρα.
Τους πάλεψε ΟΛΟΥΣ και προδόθηκε από ένα κακό δεύτερο ημίχρονο στο Βελιγράδι. Απλά βάλτε στο μυαλό σας τα επιτεύγματα της Μπάγερν μέχρι τον τελικό και το τρόπαιο που κατέκτησε.
Μετά ακολούθησαν η Άρσεναλ και η Λιντς, ομάδες που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο και στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Στις λεπτομέρειες δεν κατάφερε να βρεθεί ο Ολυμπιακός στο Final 8 του Europa League.
Στην Ελλάδα πήρε το πρωτάθλημα μετά από μεγάλη μάχη με τον περσινό κάτοχο ΠΑΟΚ και το κύπελλο από την ΑΕΚ, μετά από έναν τελικό που έμοιαζε… στοιχειωμένος!
Μένοντας στα τα τελικού φτάνει και περισσεύει η επιλογή του τίτλου στο σημερινό κείμενο. Διότι ο Μαρτίνς απέδειξε πως ξέρει την ομάδα του Ολυμπιακού όπως την… τσέπη του παντελονιού του!
Η βραδιά στο Πανθεσσαλικό ήταν δύσκολη και απαιτούσε ειδική διαχείριση. Ο Γκιγέρμε ήταν σε άλλες πολιτείες και το 4-3-3 δύσκολο να παραμείνει στο πλάνο.
Οι δοκιμές με το 4-4-2 δεν του βγήκαν το τελευταίο διάστημα. Σε ένα ματς νοκ-άουτ το 3-5-2 θα ήταν ένα σύστημα… ρουλέτα!
Κατά συνέπεια το κλασικό 4-2-3-1 περιόριζε το ρίσκο και έδινε μεγαλύτερη σιγουριά ακόμα και χωρίς Σα, Τσιμίκα, Ομάρ, Σεμέδο και Γκιγέρμε. Και χωρίς τον Φορτούνη στο βασικό σχήμα!
Ο Μαρτίνς έκανε τις επιλογές του. Πειραματικές ή όχι, δουλεμένες ή τυχαίες, είναι πιθανό να μην το μάθουμε ποτέ.
Στο γήπεδο όμως, η εικόνα τον δικαίωσε. Γιατί αντί του έμπειρου Αλέν, κάτω από το τέρμα έπαιξε ο νεαρός Τζολάκης.
Γιατί ο χαφ Μπρούνο “προσποιήθηκε” με επιτυχία το δεξί μπακ και ο βετεράνος πια Τοροσίδης το αριστερό (και πλέον παίρνει πόστο στην ομάδα).
Γιατί ο MVP και σκόρερ του τελικού Ραντζέλοβιτς μπήκε στη βασική ενδεκάδα, προκαλώντας την έκπληξη όλων (εκτός του Μαρτίνς).
Γιατί αν ο Σεμέδο ήταν στο επιθυμητό επίπεδο, δεν θα έπαιζε βασικός ο Σισέ.
Κι όμως παρά τα αναγκαστικά… μαγειρέματα στο περσινό ρόστερ ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από την ΑΕΚ και πήρε το νταμπλ.
Ίσως να το έκανε και πιο άνετα αν ο Ελ Αραμπί ήταν σε καλό βράδυ και ο Μασούρας εύστοχος στο κλασικό τετ-α-τετ με τον Τσιντώτα.
Κι ενώ για κάποιους η ενδεκάδα του τελικού μπορεί να έμοιαζε με σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, ο Μαρτίνς πέρα από το τρόπαιο κέρδισε και μερικά… λαχεία!
Όπως ο Τζολάκης που βρήκε ρυθμό μετά από τις πρώτες επαφές του με την μπάλα και πρέπει να πάρει κι άλλες ευκαιρίες.
Όπως ο Ραντζέλοβιτς που έκρινε τον τελικό και όπως ο Μπρούνο, που παλεύει για να μείνει στο ρόστερ.
Με τον Μαρτίνς δεν θα ήταν λοιπόν, διόλου περίεργο να τον βλέπαμε να πετυχαίνει τους στόχους του με τον Ελ Αραμπί… στόπερ και τον Σισέ… σέντερ φορ.
Αλλά στο μέλλον, ποτέ δεν ξέρεις!
