Οι περισσότεροι φίλαθλοι στην πατρίδα μας εντυπωσιάστηκαν με την μεταγραφή του Κώστα Τσιμίκα στη Λίβερπουλ και δικαιολογημένα, καθώς δεν είναι και μικρό πράγμα ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής να εντάσσεται σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη.
Ο μικρός δούλεψε πoλύ τα τελευταία χρόνια προκειμένου να φθάσει σε αυτό το ψηλό σκαλοπάτι και μπράβο του.
Βέβαια πριν κάνει το τεράστιο άλμα στην καριέρα του, είχε την τύχη να αγωνίζεται στον πρωταθλητή Ολυμπιακό, ένα σύλλογο που του έδωσε αυτοπεποίθηση, αλλά και τον αέρα μιας ομάδας με πολύ βαριά φανέλα.
Η συνέχεια ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη.
Βασικός στους πειραιώτες, κλήση στην Εθνική Ελλάδος, καταπληκτικές εμφανίσεις στο Champions και το Europa League, απέναντι μάλιστα και σε αγγλικές ομάδες, με αποτέλεσμα οι μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο να φθάσουν στα ύψη.
Ήταν σίγουρο ότι κάποια ευρωπαική ομάδα πρώτης γραμμής θα του κτυπούσε πολύ σύντομα την πόρτα.
Πρόταση που τελικά ήρθε και όχι απλά από μια καλή ομάδα, αλλά από την μεγάλη Λίβερπουλ, που κατά γενική ομολογία βρίσκεται στο top ten των κορυφαίων συλλόγων στον κόσμο.
Ο Τσιμίκας ευτυχώς είχε την τύχη να δουλέψει με προπονητές που ενδιαφέρθηκαν για εκείνον, γιατί κακά τα ψέματα είναι πολύ σημαντικό να σε πιστεύει ο εκάστοτε προπονητής και να σου δίνει ευκαιρίες σε μια ηλικία που χρειάζεσαι αγώνες.
Το πιο σημαντικό στοιχείο, ωστόσο, που ίσως παραγνωρίζουν ορισμένοι, ήταν η εμπειρία που απέκτησε στο εξωτερικό, γιατί κανείς δεν ξέρει πως θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν ο Τσιμίκας δεν έπαιρνε την θαρραλέα απόφαση να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, ύστερα από την θητεία του στα τμήματα υποδομής (Κ17 και Κ20) των πειραιωτών.
Στα πρώτα επαγγελματικά του βήματα ο Σερραίος αμυντικός ευτύχησε να καταλάβει τι σημαίνει να αγωνίζεται κάποιος σε πιο προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, όπως η Δανία και η Ολλανδία.
Σε ένα σωστό αθλητικό περιβάλλον πήρε χρόνο συμμετοχής και διόρθωσε ταυτόχρονα τις όποιες ατέλειες είχε.
Την πρώτη σεζόν στην Έσμπιεργκ είχε 9 συμμετοχές και 2 γκολ, ενώ την επόμενη που ήταν και πιο πετυχημένη στην Βίλεμ, αφού σε 33 συμμετοχές σκόραρε τρεις φορές.
Η επιλογή να πάει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα είχε ρίσκο, αλλά του βγήκε 100%.
Ήταν ίσως το τυχερό του, καθώς εκατοντάδες ταλέντα στην Ελλάδα λίγο πριν την ποδοσφαιρική τους ενηλικίωση χάθηκαν, ξοδεύοντας τα καλύτερα τους χρόνια σε ομάδες που δεν τους έδωσαν τη δυνατότητα να εξελιχθούν.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και θα γίνουμε κουραστικοί αν αναφέρουμε περιπτώσεις σπουδαίων νεαρών ποδοσφαιριστών που καταστράφηκαν επειδή δεν διάλεξαν τη σωστή ομάδα για να κάνουν το μεγάλο επαγγελματικό τους βήμα, μετά από την θητεία τους στις ακαδημίες και τα τμήματα υποδομών ελληνικών ομάδων.
