Το 2015 ο Κώστας Σλούκας αποφάσισε πως στην σκιά του Βασίλη Σπανούλη, το δικό του δέντρο δεν θα έπαιρνε τον ήλιο που του έπρεπε και θα έμενε… κοντό! Πήρε μια απόφαση ζωής να πάει στην Κωνσταντινούπολη με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και πλέον πέντε χρόνια μετά, λίγο πριν ανακοινωθεί κι επίσημα η επιστροφή του στο λιμάνι, ο ίδιος πρέπει να νιώθει δικαιωμένος και υπερήφανος για την επιλογή που έκανε.
Ο Σλούκας στην Φενέρ έγινε παίκτης από το πάνω ράφι. Ο Σλούκας στον Ολυμπιακό το ’15 ήταν απλά ένας παίκτης που μπορούσε κάποτε να φτάσει στο πάνω ράφι. Τι μεσολάβησε; Πέντε χρόνια ποιοτικού προγράμματος στα οποία δεν ήταν απλά μέλος αλλά βασικός πρωταγωνιστής. Ο Σέρβος προπονητής δεν επιλέγει τυχαία παίκτες και φυσικά οι παίκτες που επιλέγουν να παίξουν στις ομάδες του, ούτε αυτοί το κάνουν τυχαία. Χαρακτηριστικό είναι πως πριν από δύο χρόνια ο Κώστας Σλούκας ήταν και πάλι έτοιμος να επαναπατριστεί και η παραμονή του “Ζοτς” στην Πόλη άλλαξε και τα δικά του πλάνα.
Ο Σλούκας όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό ήταν ένας πολύ καλός σουτέρ μετά από ντρίμπλα. Ο Σλούκας του σήμερα συνεχίζει να έχει αυτό σαν μεγάλο όπλο στο παιχνίδι του, πλέον όμως, έχει τελειοποιήσει τις αποφάσεις του σε κάθε pick en roll επίθεση που περνάει από τα χέρια του. Δεν έμεινε στο ότι εκτελεί καλά, προχώρησε παρά κάτω. Με εξαιρετικούς (αναμφίβολα) ψηλούς δίπλα του έγινε κι από τους καλύτερους pass first στον πρώτο χρόνο μετά το σκριν στην μπάλα. Οι σκαστές του πάσες στον Βέσελι που τελείωναν με κάρφωμα θα είναι πολλά χρόνια στα HL της Ευρωλίγκας.
Έγινε πιο σκληρός από ότι ήταν στην άμυνα. Για να ζει στο μαγαζί του Σέρβου έπρεπε να δώσει μεγάλη σημασία στην πίεση της μπάλας, αλλά και να αυτοματοποιήσει τις επιλογές του στην αμυντική ομαδική τακτική. Τι σημαίνει αυτό; Miss much κάτω από το καλάθι χωρίς δεύτερη σκέψη φάουλ, ακόμα κι αν έχει τέσσερα. Παίζοντας τόσο πολύ και έχοντας τόσο σημαντικό ρόλο, μπήκαν στο παιχνίδι του αρχές, τις οποίες θέλει όχι μόνο ο Μπαρτζώκας, αλλά κι οποιοσδήποτε άλλος προπονητής στην Ευρώπη.
Ο Σλούκας το 2015 αγχωνόταν να βρει την προσωπική του φάση. Ήξερε πως αν βγει από το ματς ένας Θεός ήξερε πότε θα επέστρεφε και στο μυαλό του 25χρονου, τότε, αυτό μαγνήτιζε το άγχος. Ο Σλούκας πλέον κυκλοφορεί τη μπάλα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξέρει ότι είναι αυτός από τον οποίο ξεκινάει η ομάδα του κι οι ευκαιρίες να βγάλει κι εκείνος το επιθετικό του ταλέντο μέσα σε ένα ματς θα είναι πολλές…
Στο μπάσκετ και γενικά στα ομαδικά σπορ υπάρχουν ηγέτες και ηγέτες. Ο Σπανούλης πχ είναι γεννημένος ηγέτης κι από το πως παίζει μπάσκετ, αλλά κι από το πως θα μιλήσει στα αποδυτήρια. Ο Διαμαντίδης ήταν άλλου είδους ηγέτης! Το σεβασμό τον κέρδιζε μόνο με την μπάλα και τρέχοντας το παρκέ. Στα αποδυτήρια δεν θα μιλούσε ποτέ, αλλά όλη η ομάδα έπαιρνε έμπνευση και τον σεβόταν από την προπόνηση και τον… αγώνα του.
Μόλις ολοκληρωθεί τελικά η επιστροφή του Σλούκα στον Ολυμπιακό, τότε οι “ερυθρόλευκοι” θα ευτυχήσουν να έχουν στην ομάδα τους και τους δύο τύπους ηγέτη!
