Στην έτσι κι αλλιώς δύσκολη διαδικασία των πλέι οφ, οι ελάχιστοι εναπομείναντες παίκτες του Άρη είναι λογικό να μην μπορούν να σταθούν επάξια κι ας το θέλουν

Αυτό που συμβαίνει στον Άρη από το τέλος του Ιούνη κι έπειτα είναι ιδανικό για να διδάσκεται σε σχολές προπονητικής. Πώς, δηλαδή, μια χούφτα παίκτες καλείται να βγάλει μια σειρά ιδιαίτερα απαιτητικών αγώνων, υψηλής έντασης, απέναντι σε κορυφαίους αντιπάλους και χωρίς να έχει κίνητρο, να κυνηγά, δηλαδή, κάποιον στόχο. 

Ο Μίκαελ Ένινγκ περιέγραψε με κυνισμό την κατάσταση στον Άρη, όταν μετά το τέλος του χθεσινού (8/7) αγώνα με τον Ολυμπιακό στο “Κλεάνθης Βικελίδης” δήλωσε στη NOVA ότι… “μέχρι σήμερα το πρωί δεν ξέραμε, αν μπορούμε να έχουμε στο γήπεδο μια κανονική ενδεκάδα”. Αυτή είναι μια δήλωση-ομολογία μιας απελπιστικής κατάστασης. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, δηλαδή, είναι αυτό…

Στην πραγματικότητα, αν είχε ολοκληρωθεί η μεταγραφή του Γιάννη Φετφατζίδη στην Αλ Αΐν, ο Άρης θα είχε ακριβώς έντεκα παίκτες για το ματς με τους “ερυθρόλευκους”, καθώς ο Παναγιώτης Τσαγκαλίδης δεν είναι σε θέση να πάρει λεπτά συμμετοχής και ο έτερος στον πάγκο θα ήταν ο τερματοφύλακας, Φάμπιαν Έμαν. Βεβαίως, τα χρήματα που θα έφερνε μια τέτοια μεταγραφή θα ήταν πραγματική ανάσα για το ταμείο του συλλόγου, που έχει υποστεί τεράστια ζημιά εξαιτίας των επιπτώσεων της πανδημίας, όμως, εδώ αναφερόμαστε μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι.

Ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, είχε βασικούς παίκτες εκτός αποστολής, όμως, ακόμη κι έτσι ήταν μια πλήρης ομάδα, που είχε όλες τις απαραίτητες αλλαγές. Το ίδιο και η ΑΕΚ στον αγώνα που προηγήθηκε. Στον Άρη, οι ίδιοι παίκτες παίζουν και ξαναπαίζουν χωρίς ανάσα, σφίγγοντας -κυριολεκτικά- τα δόντια. Ο Σάσα έφυγε ξανά χθες από το γήπεδο με ενοχλήσεις στη γάμπα, ο Δεληζήσης με χτύπημα στο πόδι, ο Κόρχουτ έχει πρόβλημα στο γόνατο, το ίδιο και ο Σόουζα. Ο Μαντσίνι, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Ένινγκ μετά το ματς, “έχει ένα πόδι “μπλε” και με το ζόρι φοράει παπούτσι”. Κι όλοι αυτοί έχουν να δώσουν ξανά αγώνα το ερχόμενο Σάββατο…

Όλα αυτά, βεβαίως, είναι απόρροια του σχεδιασμού που έγινε το περασμένο καλοκαίρι, όταν τα συμβόλαια φτιάχτηκαν με τέτοιον τρόπο, που 14 έληγαν ταυτόχρονα με το τέλος της σεζόν, λες και δεν υπήρχε αύριο! Ήρθε κι ο αποκλεισμός από το Κύπελλο και οι περισσότεροι δεν είχαν κάποιον λόγο να μείνουν. Αν περνούσε ο Άρης στον τελικό, σίγουρα θα ήταν διαφορετική η κατάσταση, καθώς οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα ήθελαν να μείνουν για παίξουν.

Η κατάσταση είναι αυτή, όμως, και δεν αλλάζει τώρα. Ο Άρης έχει μπροστά του τρία ακόμη παιχνίδια, που για τους “κίτρινους” μοιάζουν βασανιστικά. Το μόνο καλό που μένει είναι ότι τα νέα παιδιά, όπως ο Πέτρος Μπαγκαλιάνης και ο Πέτρος Μπακούτσης έχουν την ευκαιρία να πάρουν το χρόνο τους και να δώσουν ελπίδα για το αύριο. Ειδικά ο πρώτος, με τις εμφανίσεις του, την ενέργεια που βγάζει, τον τρόπο που στέκεται απέναντι σε δύσκολους επιθετικούς, ακόμη και με την αυτοπεποίθηση που έδειξε στο γκολ που σκόραρε χθες “φωνάζει” ότι έχει μέλλον. Είναι το μόνο θετικό σε όλη αυτή την αναποδιά…