Στον απόηχο της απόφασης για οριστική διακοπή της τρέχουσας αγωνιστικής σεζόν, η κατάσταση στο μεταγραφικό παζάρι της Euroleague έχει περίπου ως εξής:
Γνωρίζοντας πως τούτη την στιγμή δεν υπάρχει τρόπος να γίνει (έστω κατά προσέγγιση) υπολογισμός των εσόδων ενόψει 2020-21, η πλειοψηφία των ομάδων παίζει… άμυνα, προχωρώντας προληπτικά σε περιορισμό των εξόδων, ξεκινώντας βεβαίως από το αγωνιστικό μπάτζετ.
Στην καλύτερη περίπτωση παίζει… καθυστερήσεις, ελπίζοντας πως η ζημιά που θα υποστεί μεταγραφικά (απώλειες στόχων) θα είναι μικρή σε σχέση με τα πιθανά οφέλη (ρεαλιστικότερη εκτίμηση δεδομένων και κατ’ επέκταση μικρότερα ρίσκα).
Αυτή είναι ωστόσο η μία όψη του νομίσματος. Έχουμε αναλύσει πολλάκις τόσο στα κείμενά μας στο novasports.gr όσο και στον αέρα της Super Euroleague, πως υπάρχουν ομάδες που “ζυγίζουν” τα χρήματα εντελώς διαφορετικά σε σχέση με τον μέσο όρο. Ή αν προτιμάτε, για να είμαστε πιο ακριβείς, αδιαφορούν πλήρως μπροστά στο ενδεχόμενο να είναι το ταμείο… μείον στο φινάλε της σεζόν.
Η ΤΣΣΚΑ και η Εφές έχουν ήδη δείξει έμπρακτα τις προθέσεις τους, το ίδιο και η Αρμάνι, ενώ είναι ξεκάθαρο πως σε ανάλογο μονοπάτι (αλλά στα δικά της κυβικά) κινείται ήδη η Ζενίτ.
Στο γκρουπ αυτό θα άνηκε και η Φενέρ, αν η οικογένεια Κοτς δεν είχε να διαχειριστεί συνολικά χρέη ύψους σχεδόν 700εκ δολαρίων που κληρονόμησε από την διοίκηση Γιλντιρίμ, με όλα τα εγγυημένα έσοδα δεσμευμένα μέχρι το 2023!
Μπορεί λοιπόν να είναι ακόμα νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, ωστόσο το μέχρι τώρα δείγμα γραφής, μας επιτρέπει να πούμε το εξής:
Η Euroleague είναι ούτως ή άλλως μια λίγκα αντιθέσεων, αντιφάσεων και διαφορετικών ταχυτήτων όσον αφορά το πλαίσιο που διέπει τα οικονομικά κι αυτό αναμένεται να γίνει ακόμα πιο έντονο έπειτα από την περιπέτεια με τον κορωνοϊό.
Ποιο θα είναι το μέγεθος του χάσματος που αναμένεται να δημιουργηθεί;
Δυστυχώς η διοργάνωση δεν έχει τους απαραίτητους μηχανισμούς για να κάνει τέτοιους υπολογισμούς κι αυτό κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για ενίσχυση του (πλήρως ανεπαρκούς) θεσμικού πλαισίου.
