Τα βιαστικά συμπεράσματα και οι αφορισμοί είναι –δυστυχώς- καθημερινότητα στο ελληνικό περιβάλλον (ποδοσφαιρικό και μη).

Η χρονιά ξεκίνησε για τον ΠΑΟΚ με μια βασική δυσκολία. Την αλλαγή προπονητή. Ακόμη κι αν η διοίκηση προχώρησε άμεσα στην καλύτερη δυνατή επιλογή αντικαταστάτη, η απώλεια δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την ομάδα.

Διαφορετική φιλοσοφία παιχνιδιού, άλλος τρόπος δουλειάς στην καθημερινότητα και διαφορετικοί ρόλοι. Απαιτούμενος ο χρόνος προσαρμογής στα δεδομένα. Ο «δικέφαλος» το πλήρωσε στα προκριματικά της Ευρώπης και τη διπλή αναμέτρηση με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας. Το πλήγμα ήταν μεγάλο σε όλα τα επίπεδα.

Παρόλα αυτά ο Φερέιρα έβαλε γρήγορα τις βάσεις της δικής του δουλειάς, τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας όσο και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Οι παίκτες του συνήλθαν γρήγορα από την ευρωπαϊκή αποτυχία. Μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου είχαν ηττηθεί μόνο από τον Άρη! Από 22 παιχνίδια μετά τη ρεβάνς με τη Σλόβαν έχασαν μόνο ένα. Παρόλα αυτά στο  23ο και μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό οι ώρες μετά τη λήξη του ματς θύμισαν έντονα αυτές μετά το τέλος της πρεμιέρας των play offs με τον Ολυμπιακό.

Έντονη αμφισβήτηση για προπονητή και παίκτες για μια ομάδα με 4 ήττες σε όλη τη σεζόν εντός συνόρων. «Ζωντανή» ακόμη στο κύπελλο, πλην όμως απαξιωμένη από «ειδικούς» που αλλάζουν γνώμη… με τον άνεμο.

Η εικόνα του ΠΑΟΚ απέναντι στον Ολυμπιακό δεν ήταν ίδια με αυτή πριν την διακοπή. Βελτιώθηκε σημαντικά όμως στο επόμενο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό. Το ότι ο ΠΑΟΚ πάτησε την αντίπαλη περιοχή με ευκολία δημιουργώντας με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους ευκαιρίες είναι έργο του προπονητή. Το ότι ο ΠΑΟΚ δεν απειλήθηκε και δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να τον απειλήσει σοβαρά σε εκτός έδρας ματς είναι επίσης έργο προπονητή. Είναι σχέδιο, τρόπος, τακτική. Αυτά είναι του προπονητή. Είναι δικά του και όταν γίνονται με επιτυχία και όχι μόνο όταν τον περιμένουμε στη γωνία για να ισοπεδώσουμε τα πάντα.

Ο Φερέιρα δεν έχει πρώτο τον ΠΑΟΚ, όμως αυτό δε σημαίνει αυτόματα ότι δεν έχει κάνει δουλειά ή ότι πρέπει να ισοπεδώνονται όσα έχει κάνει με την ομάδα του.

Ο Φερέιρα δε μπορεί να είναι καλός τη Δευτέρα και κακός την Τρίτη. Είναι κανονικός προπονητής που ανέλαβε μια θέση με μεγάλη πίεση για το αποτέλεσμα σε μια μεταβατική περίοδο για την ομάδα. Με παίκτες-κλειδιά που η εικόνα τους δεν ήταν ίδια με την περυσινή περίοδο από πλευράς αγωνιστικής κατάστασης και όχι αλλαγής ρόλων. Αν τους χρησιμοποιούσε με λάθος τρόπο θα υπήρχε και λόγος να φωνάζει κάποιος.

Δεδομένα πήρε ομάδα έτοιμη να παίζει αλλιώς, οπότε και με κάποιους παίκτες που δε μπορούσαν να ακολουθήσουν άμεσα τον τρόπο που εκείνος ήθελε την ομάδα του να αγωνίζεται. Μπορεί να αλλάξει τους παίκτες. Όμως τον τρόπο που ξέρει δε θα τον αλλάξει. Ούτε ο Φερέιρα ούτε οποιοσδήποτε άλλος προπονητής.

«Υποχρεωμένος» να την κρατήσει στην κορυφή του πρωταθλήματος, έχοντας όμως απέναντι βελτιωμένους και τους βασικούς αντιπάλους. Κυρίως τον Ολυμπιακό.

Είναι διαφορετικό να του καταλογίζεται ότι δεν πήρε το πρωτάθλημα και εντελώς διαφορετικό να ισοπεδώνεται η δουλειά που φαίνεται ότι έχει κάνει στο γήπεδο με το παραμικρό κακό αποτέλεσμα.