Ο Ισίδωρος Πρίντεζης μετράει αντίστροφα τα μέτρα προς τη σέντρα του πρωταθλήματος. Σςςςς επαναρχίζει…
«Φώτα, κάμερα, κλακέτα, πάμε» λέει ο μποέμ σινέ-σκηνοθέτης και ο αποκαμωμένος από την καραντίνα Θανασάκης ο πολιτευόμενος, ο γνωστός της… καραμπίνας, παίρνει το όπλο του και όποιον πάρει ο… Χάρος! Ο γνωστός και μη εξαιρετέος, άριστος πιλότος της αερομεταφορικής που μας ευχόταν καλή πτήση (την ώρα που το ευχόταν είχε κενά αέρος). Ο Χάρος!
Όλοι έξω αδέρφια, με άγνοια κινδύνου, άλλωστε μπόρα ήταν και πέρασε, προβάρουμε δεύτερο κύμα, το νέο κύμα γέρασε! Μασκοφόροι σκιέρ της καθημερινότητας σε ιστορίες οικογενειακής τρέλας, με μπόλικα γάντια ρετούς.
«Φώτα, μάσκα, γάντια, αντισηπτικό, πάμε» λέει ο δυναμικός τηλέ-σκηνοθέτης και ο κακόμοιρος ο Θανασάκης με το κοντάρι (με αυτό ζει πλέον, τηρώντας τις από-στάσεις) πατάει το 2, βάζει τιβί και βλέπει μπαλίτσα. Χωρίς κοντάρι, η ζωή είναι μαρτύριο, η δίμετρη απόσταση δεν παλεύεται, σε στεριά και θάλασσα.
Γήπεδο σε ανοιχτό χώρο απαγορεύεται να πάει. Αεροπλάνο (σε κλειστό χώρο, ανοιχτό δεν έχει ακόμη) αγκαλιά με τη Λουκία, ναι. Για ποτάκι εσωτερικά γωνιακά με τη Λο-Λίτσα σε απόσταση αναπνοής, ναι. Στο σουπερμαρσέ, με τετακέ, μασκέ, για παριζούλα, ναι. Στην πλατεία με κόφι-σνακ-τζιν τεικ εγουέι, παρέα με μια εκατοντάδα φίλων και γνωστών, ναι. Τρένο σε κουκετούλα και καράβι με την Καιτούλα, ναι. Στο γήπεδο, μόνος κι έρημος, χωρίς κοντάρι, όχι.
«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα» λέει ο ποιητής, είτε του σινέ, είτε του γηπέδου, η ζωή επιστρέφει αργά και σταθερά στη μερική κανονικότητα, η ολική είναι σαν την έκλειψη, αργεί. Συνεπώς, επιστρέφει και το ποδόσφαιρο. Η μπαλίτσα. Στην ώρα της. Με πλέι-οφ και άουτ, με γκολ, δοκάρια και άουτ. «Μες σε καπνούς και σε βρισιές» που λέει και ο ποιητής. Για να μην ξεχνιόμαστε.
Με μασκούλα από κοντά, με γαντάκια από μακριά, με αντισηπτικό παντού, μετρημένοι, ζυγισμένοι, αποφασισμένοι όλοι οι πρωταγωνιστές να παίξουν, να χαρούν, να το απολαύσουν. Αυτό που τους έλειψε περισσότερο και με το οποίο ασχολήθηκαν αναγκαστικά σε «καμαρούλα μια σταλιά, δυο επί τρία». Το πιο σημαντικό δευτερεύον της ζωής. Το πρωτεύον, για την ώρα, το σώσαμε…