Ο Ισίδωρος Πρίντεζης ταξιδεύει στην Ιταλία και περιγράφει τον ξεχωριστό κύριο Σανέτι. Έργα και ημέρες στο Μιλάνο.
Δεν υπάρχει ενδεκάδα στην οποία να μην καλύπτει δικαιωματικά, βάσει αξίας, εμπειρίας και αποτελεσμάτων τη θέση του δεξιού αμυντικού σε σύλλογο ή εθνική ομάδα.
Δεν υπάρχει ενδεκάδα της δεκαετίας του 1990 στην οποία να μην είναι δεξί μπακ ή αμυντικό χαφ, δικαιωματικά βάσει συνέπειας και απόδοσης.
Δεν υπάρχει ενδεκάδα προπονητή που δούλεψε μαζί του και να μην είναι η πρώτη επιλογή για τη συγκρότησή της, πόσο μάλλον για την πρώτη θέση αμυντικού, είτε λέγεται Μουρίνιο, είτε Μαντσίνι.
Ο ξεχωριστός κύριος Χαβιέρ Σανέτι αποτελεί σπάνια περίπτωση ικανού και έξυπνου ποδοσφαιριστή και αξιολογικά τού ανήκει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική βίβλο, της Ίντερ ειδικώς, του ευρωποδοσφαίρου γενικώς.
Δεν είναι μόνο η απίθανη συνέπεια συμμετοχών για δεκαετίες και η είδηση, μοναδική στην καριέρα του, για σεζόν με κάτω από 25 παρουσίες στην ενδεκάδα. Είναι και η μοναδική αφοσίωση σε ένα και μόνο σύλλογο, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει την πατρίδα του, την Αργεντινή και τον δεύτερο μόλις σύλλογο της καριέρας του, την Μπάνφιλντ (μετά την Ταγέρες).
Αφοσίωση σε ένα και μόνο σύλλογο, την Ίντερ, με την οποία γνώρισε την αποθέωση το 2010, μεταξύ πολλών άλλων τίτλων και διακρίσεων: 5 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και 4 Σούπερ Καπ Ιταλίας, 1 Τσάμπιονς Λιγκ, 1 ΟΥΕΦΑ και 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Τη χρονιά, το 2010, του απίθανου τρεμπλ με προπονητή τον αμυντικογενή στη θεωρία, επιθετικογενή στο Μιλάνο Ζοσέ Μουρίνιο. Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ, τρεμπλ σε σεζόν 2009-2010 όνειρο.
Ο Σανέτι, μπορεί να μην πανηγύρισε διάκριση με την εθνική Αργεντινής (145 ματς, ούτε ο Μέσι τα έχει καταφέρει ακόμη, είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και εξίσωση), αλλά σε συλλογικό επίπεδο και σε μια μόνο χώρα και σε μια μόνο ομάδα, η επιτυχία του είναι μοναδική: 615 συμμετοχές στο ιταλικό πρωτάθλημα, οι περισσότερες στην ιστορία, 858 συμμετοχές στην ιστορία της Ίντερ, ρεκόρ, δεν είχε γεμάτη σεζόν με κάτω από 25 συμμετοχές.
Όσο αθόρυβα έζησε στο ποδόσφαιρο, ένα παιδί φτωχής οικογένειας από το Μπουένος Άϊρες, άλλο τόσο αθόρυβα πέτυχε μοναδικές ατομικές και συλλογικές διακρίσεις, με αποτέλεσμα να μπει στο πάνθεον της ιστορίας της Ίντερ (1999-2014 αρχηγός, 1995-2014 στην Ίντερ, 16 τρόπαια).
Στο Μιλάνο λατρεύεται για τα ποδοσφαιρικά επιτεύγματα και τιμάται. Για το χαρακτήρα του και τις επιτυχίες του. Πλέον, ως αντιπρόεδρος των «νερατζούρι», ο στόχος είναι να ακολουθήσει η ομάδα την πορεία του. Την πορεία των επιτυχιών και των τίτλων.