Θύμιζαν ισπανική παρέλαση τα πρώτα χρόνια των ευρωπαϊκών διοργανώσεων…
Μια οκταετία μετά την έναρξη τους η Τότεναμ κατάφερε να βάλει την Αγγλία στο ψηφιδωτό, καθώς έγινε η πρώτη ομάδα από το Νησί που έφτασε στην ευρωπαϊκή δόξα νικώντας στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων την κάτοχο του τροπαίου Ατλέτικο Μαδρίτης.
Ήταν 15 Μαΐου 1963. Είχε χρειαστεί ένας διαπρύσιος λόγος στα αποδυτήρια από τον αρχηγό Ντάνι Μπλαντσφλάουερ κι ένα έξοχο ματς από τους Τζίμι Γκριβς, Τέρι Ντάισον που πέτυχαν από δύο γκολ για να φτάσουν τα «σπιρούνια» στο επιβλητικό 5-1 που παραμένει το μεγαλύτερο σκορ που έχει πετύχει αγγλική ομάδα σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Ο 37χρονος αρχηγός της Τότεναμ, ήταν ο «ποιητής» της ομάδας στα αποδυτήρια εκείνη τη βραδιά, όπως έχει αποκαλύψει ο Γκριβς.
Ενώ ο προπονητής Μπιλ Νίκολσον ανέλυε – κατά τα ειωθότα – στους παίκτες του τις ικανότητες και τα δυνατά σημεία των «ροχιμπλάνκος», ο Μπλαντσφλάουερ αντιλήφθηκε ότι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πλανάται μια αίσθηση ανωτερότητας των Ισπανών στα αποδυτήρια.
Λαμβάνοντας την άδεια από τον προπονητή του και παίρνοντας το λόγο ως αρχηγός, μείωσε τη δυναμική των αντιπάλων όχι μιλώντας με απαξίωση για εκείνους, αλλά κραδαίνοντας πάθος και ενθουσιασμό για τις αρετές των συμπαικτών του και τη δύναμη της ομάδας ως σύνολο.
Ο Νίκολσον έκανε ένα βήμα πίσω και του έδωσε περισσότερο χώρο. Όταν επέστρεψαν από την προθέρμανση ήταν «καυτά σπιρούνια»…
Ο Τζίμι Γκριβς, ο πιο χαρισματικός σκόρερ της δεκαετίας του ’60 στο αγγλικό ποδόσφαιρο «πετούσε φωτιές» κι έβαλε μπροστά στο σκορ την ομάδα του μόλις ένα τέταρτο μετά τη σέντρα. Ήταν η σειρά του Τζον Γουάιτ, ο οποίος σκοτώθηκε από κεραυνό παίζοντας γκολφ ένα χρόνο αργότερα, λίγο πριν την ανάπαυλα για το 2-0.
Στην αντίδραση που έβγαλε η Ατλέτικο στη αρχή του δεύτερου μέρους απάντησαν ο Ντάισον και ο Γκριβς για να γράψουν με το τελικό 5-1 την πρώτη χρυσή σελίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου στο βιβλίο της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ιστορίας.