Η Παρασκευή ήταν μία τυπική μέρα, που εκφράζει απόλυτα την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός αθλητισμός. Νωρίς η συνάντηση με την επιτροπή των διαιτητών στο ποδόσφαιρο για να αποφασιστεί το επόμενο βήμα, σε ένα κύκλο αθλιότητας και το βράδυ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το μοναδικό ντέρμπι μεταξύ ελληνικών ομάδων που αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη την Ευρώπη – και πλέον λόγω προπονητών και εκτός αυτής.
Το ποδόσφαιρο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, εκείνοι που έχουν υποκαταστήσει τους προπονητές και τους παίκτες, είναι οι πρώτοι που το αμαυρίζουν. Στη συνάντηση οι διαιτητές ζήτησαν από την Superleague να ρίξει τους τόνους για να συνεχιστεί ομαλά το πρωτάθλημα και όπως αναφέρεται στο έγγραφο που εστάλη από τους εκπροσώπους των διαιτητών στους συναδέλφους τους “από πλευράς SL το κλίμα δεν ήταν υποστηρικτικό όπως από τους άλλους φορείς”. Ο πρόεδρος της SL δηλαδή δε βρίσκεται πρακτικά στο πλευρό των Ελλήνων διαιτητών, που κατά καιρούς έχουν δεχτεί επιθέσεις. Μπορούμε να πούμε χιλιάδες πράγματα για την ελληνική διαιτησία, ωστόσο για ένα γεγονός είμαστε σίγουροι: Οι παράγοντες των ομάδων είναι υπεύθυνοι για την πίεση που δημιουργούν, για ό,τι έχει συμβεί δεκαετίες τώρα, για κάθε δεινό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αν στα παλαιότερα χρόνια ήταν εκείνοι που καθόριζαν την πορεία των διαιτητών, στα σύγχρονα, το διατυμπανίζουν κιόλας. Και ο εκπρόσωπός τους, “δεν είναι υποστηρικτικός”. Σε μία ενέργεια που καταδικάζει ο οποιοσδήποτε. Ακόμα και ο πιο άσχετος με το αντικείμενο. Και βέβαια, είναι υποκριτικό να βάζουν ταμπέλα ομάδας στο συγκεκριμένο. Το ζητούμενο δεν είναι αν ο κ. Μπαταγιάννης λειτούργησε ως εκπρόσωπος του Ολυμπιακού, στον οποίο είναι αντιπρόεδρος. Όλοι κάπου ανήκουν άλλωστε, αλλιώς δεν έχουν δικαίωμα να βρίσκονται στη συγκεκριμένη θέση. Υποκρισία. Κάθε μέρα, όλοι οι παράγοντες των “ανεξάρτητων αρχών”, όπως είναι η ΕΠΟ και η Superleague, για λογαριασμό κάποιου λειτουργούν. Χρόνια τώρα. Δεκαετίες. Από το τι αναγράφονται στις εκθέσεις των παρατηρητών της όποιας διοργανώτριας, μέχρι εξυπηρετήσεις και ενημερώσεις για γεγονότα που θα ακολουθήσουν.
Και από τους… κάθε λογής δικηγόρους (ως επί το πλείστον) αυτού του τόπου, που εμφανίζονται ξαφνικά στο χώρο του ποδοσφαίρου, περνάμε στους πρωταγωνιστές. Ας μην ασχοληθούμε με τους Έλληνες αθλητές του μπάσκετ, που έχουν καταθέσει με ποικίλους τρόπους τα διαπιστευτήριά τους.
Δύο ξένοι προπονητές, που βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα δεν θα βρίσκονται στη χώρα μας (η μοίρα του προπονητή είναι αυτή), διαφημίζουν το ελληνικό ντέρμπι σε όλο τον πλανήτη. Και αυτές τελικά είναι βασικές διαφορές: Πώς βλέπουν οι ίδιοι οι άνθρωποι των αθλημάτων, το χώρο στον οποίο πρωταγωνιστούν και τι σημαίνει να δίνεται ο λόγος στους προπονητές ή τους παίκτες – και όχι στους παράγοντες – χωρίς να τους έχει δοθεί παράλληλα εντολή από τους ίδιους τους συλλόγους, τι να πουν.
ΥΓ. Αν από κάτι κινδυνεύει το μπάσκετ, είναι η… ποδοσφαιροποίησή του. Και δυστυχώς στο χώρο ιδίως του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, έχουν υπάρξει κρούσματα.