55η μέρα
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου έλειπε τόσο πολύ το γραφείο μου. Η δουλειά μου. Η διαδρομή που κάνω συνήθως μέχρι την Κάντζα. Το πάρκινγκ, η διαδικασία εισόδου, τα μοντάζ, το στούντιο… Όλα! Κι όμως, είναι ένα από τα πράγματα που έχω στερηθεί σε αυτή την μακρά περίοδο της καραντίνας.
Ήρθε λοιπόν η ώρα για τη μεγάλη επιστροφή! Αν σας πω ότι μέσα μου αισθανόμουν σαν να πηγαίνω πρώτη μέρα στο σχολείο θα το πιστέψετε; Κάπως έτσι ήταν τα συναισθήματα! Ένα καρδιοχτύπι ανυπομονησίας και προσμονής μέχρι να επιστρέψω – έστω και για λίγες ώρες – στο γραφείο!
Πρώτα απ΄όλα έκανα το σταυρό μου πριν βάλω μπροστά το αυτοκίνητο, γιατί τόσες μέρες ακινησίας ήταν… επίφοβες. Ευτυχώς άκουσα τον συνηθισμένο ήχο, αισθάνθηκα το “μπούκωμα” του στο δρόμο, αλλά όλα πήγαν καλά! Λοιπόν, αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν η απόλυτη… ερημιά στους δρόμους.
Ούτε δεκαπενταύγουστο δεν το είχα δει αυτό που συνάντησα στην Αθήνα. Ελάχιστα αυτοκίνητα, ερημιά παντού και μια εικόνα που έμοιαζε βγαλμένη από μια ταινία θρίλερ…
Το δεύτερο εντυπωσιακό ήταν οι έλεγχοι που χρειάστηκαν μέχρι να φτάσω στο κανάλι. Με σταμάτησαν τρεις φορές συνολικά για να δείξω τα απαραίτητα έγγραφα και να εξηγήσω το λόγο που… ξεπόρτισα. Τρεις φορές μέσα σε μια διαδρομή 6 χιλιομέτρων! Tουλάχιστον στην επιστροφή σταμάτησα μονάχα μια φορά για έλεγχο! Όχι ότι είχα κάτι να κρύψω, αλλά πάντα με αγχώνει αυτή η διαδικασία.
Για να μην σας κουράζω, η ολιγόωρη παρουσία μου στα κανάλια Novasports μου έφτιαξε τη διάθεση και με γέμισε θετική ενέργεια. Σαν να έκανα… εκδρομούλα στην Κάντζα κι ας πήγα για δουλειά! Δείγμα των πολλών απλών και καθημερινών πραγμάτων που έχουμε στερηθεί εξαιτίας της πανδημίας.Ξέρετε, γι΄αυτά τα αυτονόητα αναφέρομαι, τα οποία τώρα έχουν γίνει σημαντικά! Λίγη υπομονή ακόμα!
To βίντεο της μέρας
Νομίζετε ότι είναι αυστηρά τα μέτρα που έχει αποφασίσει η Κυβέρνηση εξαιτίας της πανδημίας; Νομίζετε ότι τα 150 ευρώ είναι πολλά για τους παραβάτες; Δείτε και αυτό το ακραίο βιντεάκι από την Ινδία (είναι λίγο παλιό) για να καταλάβετε ότι ο πλανήτης έχει τρελαθεί. Εντελώς! (μα βέργα;;;)
To soundtrack της μέρας
To “Fragile Dreams” των Anathema ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα στη διαδρομή μου για το κανάλι. Τυχαία… Και το άκουσα άλλες… πέντε φορές μέχρι να φτάσω στην Κάντζα. Έτσι, γιατί μου θυμίζει πάντα τα “εύθραυστα όνειρα” μου…