Ο ασταμάτητος Κάρλος Αλμπέρτο βρίσκει τον δαιμόνιο Ζαϊρζίνιο που μπαίνει στην περιοχή, προσπερνώντας τον Τέρι Κούπερ και στέλνει συστημένη σέντρα στον τεράστιο Πελέ. Καρφωτή κεφαλιά ΚΑΙ… σημαδεύει τη γωνία, ετοιμάζεται να πανηγυρίσει ΚΑΙ… διώχνει ο… σχιστομάτης Μπανκς!
«Ο κόσμος δεν με θυμάται για το Μουντιάλ που κέρδισα το 1966, αλλά γι’ αυτή την απόκρουση» λέει ο ψιλόλιγνος τερματοφύλακας από το Σέφιλντ.
«Έχω βάλει περισσότερα από 1.000 γκολ, αλλά όλοι θυμούνται αυτό που δεν πέτυχα» σχολιάζει εκστασιασμένος ο Πελέ.
Είναι 7 Ιουνίου του 1970 στη ζεστή Γκουανταλαχάρα του Μεξικό, ενδεχομένως στο καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας.
Είναι 2η αγωνιστική του 3ου ομίλου και η ασύγκριτη Βραζιλία του Πελέ και των Κάρλος Αλμπέρτο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο αγωνίζεται με την τροπαιούχο του 1966 και αεράτη Αγγλία του Μπανκς και των Μπόμπι Μουρ, Τσάρλτον, Χάρστ, Πίτερς.
Η Σελεσάο πιέζει, όπως αναμενόταν από την αρχή του αγώνα, έχει άλλωστε μπει με το δεξί στο παγκόσμιο κύπελλο με το 4-1 επί της Τσεχοσλοβακίας στην πρεμιέρα. Ευκαιρίες χάνει, γκολ δεν βάζει, ο Ζαϊρζίνιο θα βρει τελικά τη λύση στο δεύτερο ημίχρονο, στο 59, για το 2 στα στα 2 και την θριαμβευτική τελικώς πορεία της μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Πήρε τη σκυτάλη από την Αγγλία…
Το ματς όμως πέρασε στην ιστορία από την μεγαλύτερη απόκρουση όλων των εποχών! Από την μυθική αντίδραση ενός και μόνο πρωταγωνιστή. Την ιστορία τη γράφουν οι ομάδες, αλλά το 1970, την ιστορία μιας φάσης, ενός αγώνα που θυμούνται όλοι, την υπέγραψε ο θρυλικός Γκόρντον Μπανκς!
Ο ασταμάτητος Κάρλος Αλμπέρτο, λοιπόν, βρίσκει τον δαιμόνιο Ζαϊρζίνιο που μπαίνει στην περιοχή, προσπερνώντας τον Τέρι Κούπερ και στέλνει συστημένη σέντρα στον τεράστιο Πελέ. Μόνος μπροστά από τον Μπανκς πιάνει δυνατή καρφωτή κεφαλιά, σηκώνει το χέρι, ετοιμάζεται να πανηγυρίσει, οι οπαδοί της Βραζιλίας φωνάζουν «γκολ», όταν σε μηδενικό πια χρόνο ο Μπανκς εκτινάσσεται και διώχνει την μπάλα με το δεξί του χέρι! Τη διώχνει τη μπάλα…
Οι Άγγλοι σχολιαστές απορούν, οι θεατές δεν το πιστεύουν, ο Πελέ σαστίζει και ο Μπόμπι Μουρ βρίσκει την ψυχραιμία να πικάρει τον Μπανκς: «Γέρασες, κάποτε θα μπλόκαρες την μπάλα, τώρα τη διώχνεις».
Ο Μπανκς σε αυτή τη φάση… Πελέ, σε αυτή τη φάση που ήταν δηλαδή του αντιπάλου του για να σκοράρει και να αποθεωθεί, κάνει την απόκρουση που έμελλε να χαρακτηριστεί δικαιολογημένα ως η απόκρουση του αιώνα, αναμφίβολα σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
«Δε νομίζω ότι κάποιοι θα θυμούνται για πολύ τη νίκη μας. Περισσότερο θα ενθυμούνται την απίστευτη απόκρουση του Μπάνκς» λέει ο Πελέ και συντάσσονται όλοι με την άποψή του.
Ελαστικότητα, ευλυγισία, πλαστικότητα, θεαματικές εξόδους με τη πλάτη προς τον αντίπαλο, τέλεια λαβή, δηλαδή Γκόρντον Μπανκς.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής τον ανέδειξε δεύτερο καλύτερο τερματοφύλακα του 20ου αιώνα. Πίσω από τον Λεβ Γιασίν και μπροστά από το Ντίνο Τζοφ.
Ο συμπαίκτης του Τζεφ Χαρστ έλεγε ότι ο σχιστομάτης Μπανκς είναι πιο σταθερός κι από την Αγγλική λίρα. Μπορεί να μην έπαιξε ποτέ σε μεγάλη ομάδα, αλλά, όπως σχολιάζει και ο προπονητής της εθνικής Γερμανίας Χέλμουτ Σεν, «δεν χάνει ποτέ την επαφή του με τη μπάλα ακόμα κι όταν αυτή χτυπά στα αντίπαλα δοκάρια…». Ήξερε να παίρνει τις κατάλληλες θέσεις για τις εντυπωσιακότερες επεμβάσεις.
Άλλωστε, δυο χρόνια μετά την «απόκρουση του αιώνα» στην Γκουανταλαχάρα, το ξανάκανε καταρρίπτοντας τους νόμους της βαρύτητας!
Στον ημιτελικό του Λιγκ Καπ Στόουκ – Γουέστ Χαμ, σε πέναλτι του Χαρστ.