Γεννήθηκε το 1997 στο Ματάμ, ένα προάστιο του Κονακρί, της πρωτεύουσας της Γουινέας. Μια χώρα ταλαιπωρημένη από τις πολιτικές αναταραχές και τα παιχνίδια εξουσίας. Μια γωνιά του κόσμου με θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό, πλούσια σε κοιτάσματα βωξίτη, υψηλή συγκέντρωση σε διαμάντια και χρυσάφι, με μεγάλη μερίδα κατοίκων της ωστόσο να μαστίζονται από τη φτώχεια και την έλλειψη βασικών αναγκών. Σ’ αυτό το τοπίο ανδρώθηκε ο Μαντί Καμαρά και έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του όνειρα σε μια οικογένεια με ακόμα τέσσερα αδέρφια (ένα αγόρι και τρία κορίτσια). Το 2004 σε ηλικία επτά ετών είδε την εθνική ομάδα της Γουινέας να επιστρέφει στις διεθνείς διοργανώσεις, μετά τον αποκλεισμό που είχε δεχτεί από τη FIFA.
Στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής έλαμψαν αστέρια σαν τον Πασκάλ Φεϊντουνό και τον Τιτί Καμαρά, στέλνοντας τη Γουινέα ως τα προημιτελικά. Ήταν μια φουρνιά παικτών που φούντωσε τα ποδοσφαιρικά παραμύθια των παιδιών της χώρας, όπως ήταν ο Μαντί.
Ο μέσος του Ολυμπιακού κατάφερε μέσα σε τρία χρόνια να πείσει τους σκάουτερ που τον παρακολούθησαν παίζοντας στις τοπικές ομάδες του Κονακρί, Καλούμ και Σάντοβα. Από το 2013 ως το 2016 το παιδί από το Ματάμ, κέρδισε την ευκαιρία την οποία ονειρευόταν κάθε μέρα. Ήταν τότε που ο Πιέρ Ισά διέκρινε το πλούσιο ταλέντο του και τον έπεισε πως μπορεί να τον φέρει πιο κοντά στο όνειρο του. Η Ευρώπη τον κάλεσε να παλέψει για την ποδοσφαιρική του ευκαιρία, στην Αζαξιό, έναν σύλλογο που διαχρονικά υποδέχεται το αφρικανικό ταλέντο, πραγματοποιώντας… διαλογή στα γήπεδα της Ligue B. Ο Καμαρά κέρδισε συμμετοχές στην ενδεκάδα στο σκληροτράχηλο πρωτάθλημα, σε ηλικία 19 ετών.
Ο Ολυμπιακός προχώρησε στη σοφή κίνηση απόκτησης του με τον Ισά να προτείνει στον Φρανσουά Μοντεστό και τον Ολυμπιακό ένα πραγματικό διαμάντι προς… επεξεργασία! Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2018 πέτυχε με μια οβίδα το πρώτο του γκολ στην Ελλάδα, απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης. Είχε την ευτυχία να σπεύσει να το πανηγυρίσει στην αγκαλιά ενός από τους σπουδαιότερους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, τον Γιάγια Τουρέ.
Ήταν μια απίθανη περίοδος για εκείνον, καθώς λίγες μέρες νωρίτερα, στις 9 Σεπτεμβρίου είχε κάνει ντεμπούτο με την εθνική ομάδα της Γουινέας. Ο Πέδρο Μαρτίνς υποδέχτηκε τον Καμαρά ως ισάξιο μέλος της ομάδας και μέσα σε 1,5 χρόνο τον έκανε να τα βάζει με τα θηρία χωρίς κανένα φόβο. Ο “Αφρικανός που απλά τρέχει” μεταμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο και πολυμορφικό χαφ. Αντοχή, χαμηλό προφίλ, αλλαγές θέσεων, υψηλό κίνητρο. Το ενδιαφέρον γύρω από το όνομα του από ομάδες της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας, είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένο. Η ιστορία αυτή θυμίζει κάτι από Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ένα παιδί που έρχεται από το πουθενά με ταλέντο, πείσμα και διάθεση να κατακτήσει τον αθλητικό κόσμο, ξεπερνώντας τους συνήθως απροσπέλαστους φραγμούς και νόμους της ανέχειας.
Τα λόγια του Καμαρά στο χθεσινό του tweet είναι ο οδηγός για την πορεία προς την κορυφή: “Για να επιτύχετε κάτι πραγματικά εντυπωσιακό, ξεκινήστε με ένα όνειρο. Στη συνέχεια, ξυπνήστε ήρεμα και πηγαίνετε μέχρι το τέλος του ονείρου σας χωρίς ποτέ να αποθαρρύνεστε. Από την Καλούμα και τη Σάντοβα, στην Αζαξιό και τον Ολυμπιακό συνεχίζω τη δουλειά”.