Ας το πιάσουμε από την αρχή.
Τον Οκτώβρη του 1932 γεννήθηκε στο Μιζούρι των Η.Π.Α ο «γρήγορος Έντι» Πάρκερ, Αμερικανός παίκτης του μπιλιάρδου που αποκόμισε το παρατσούκλι του για την ταχύτητά του στο τραπέζι, αλλά και στο μπάσκετ. Πιθανότατα αποτέλεσε την έμπνευση για τον χαρακτήρα του «γρήγορου Έντι» Φέλσον στο βιβλίο «The Hustler» από τον Γουόλτερ Τρέβις, που γράφτηκε το 1959.
Ίσως κάποιοι από εσάς έχετε δει την ομώνυμη ταινία του 1961, με πρωταγωνιστή τον Πολ Νιούμαν, οι περισσότεροι, πάντως, θα έχετε δει το σίκουελ, το «Χρώμα του Χρήματος» του 1986, που έκανε σταρ τον Τομ Κρουζ και χάρισε στον Νιούμαν ακόμα ένα σπουδαίο ρόλο. Ο Έντι Πάρκερ έβγαλε χρήματα από το μπιλιάρδο, αλλά δεν έγινε πλούσιος – πέθανε το 2001 από καρδιακή προσβολή καθ΄ οδόν για ένα τουρνουά στο Τέξας.
Το 1950 γεννήθηκε στο Μίντλσεξ της Αγγλίας ο Έντουαρντ Άλαν Κλαρκ, ευρύτερα γνωστός σαν «γρήγορος» Έντι Κλαρκ. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα από μικρός και περίπου στα 15 χρονιά του απέκτησε το παρατσούκλι του επειδή μπορούσε να σολάρει μία νότα πολύ γρήγορα. Αφού περιπλανήθηκε σε κάποιες μπάντες (Zeus, Continuous Performance, Blue Goose) χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, παράτησε τη μουσική καριέρα του στα 25 χρόνια του.
Όταν, όμως, γνώρισε τους Φιλ Τέιλορ και Λέμι, το θρυλικό τρίο των Motorhead είχε πια γεννηθεί. Αποχώρησε από την μπάντα το 1982, αλλά όχι πριν ηχογραφήσει μαζί τους τα πιο κλασικά άλμπουμ τους, Motorhead, Overkill, Ace of Spades, Bomber, No Sleep ‘til Hammersmith και Iron Fist. Έφυγε από τη ζωή στα 67 του, στις 10 Γενάρη του 2018, χτυπημένος από πνευμονία: οι άλλοι δύο είχαν αποχαιρετήσει τρία χρόνια νωρίτερα.
Τον Φλεβάρη του 1955 γεννήθηκε στη Φλόριντα ο Έντουαρντ Λι Τζόνσον, ο «γρήγορος Έντι» του μπάσκετ. Ο ύψους 1,88μ. γκαρντ έπαιξε 10 χρόνια στο ΝΒΑ, κυρίως ως μέλος των Ατλάντα Χόουκς, συμμετείχε σε δύο All-Star Game (1980, 1981) και έγινε γνωστός για την ταχύτητά του και την ικανότητά του στις διεισδύσεις. Το 1980 έφτασε να σκοράρει 19.1 πόντους ανά αγώνα, όμως προβλήματα τραυματισμών τον επιβράδυναν. Ακόμα κι έτσι, αυτά τα «γεράκια» είχαν μία από τις καλύτερες περιφέρειες της λίγκας το 1982, μαζί με τους Ντοκ Ρίβερς, Τζόνι Ντέιβις, Ρόρι Σπάροου και Σπαντ Γουέμπ.
Όμως, το μεγάλο πρόβλημα του Τζόνσον ήταν ο εθισμός του στην κοκαΐνη. Η καριέρα του πήρε για τα καλά την κάτω βόλτα το 1986, λίγο μετά τη μεταγραφή του στους Καβαλίερς. Μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης το ίδιο έτος, όμως δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει: το ΝΒΑ τον τιμώρησε διά βίου ένα χρόνο αργότερα. Η συνέχεια ήταν μια κατηφόρα δίχως φρένο. Ο 32χρονος Τζόνσον έχασε τελείως τον έλεγχο της ζωής του, συνελήφθη περισσότερες από 100 φορές τα επόμενα χρόνια για διαρρήξεις, ληστείες και επιθέσεις σε αστυνομικούς. Το 2006 το όνομά του αναμείχθηκε με αυτό ενός παίκτη που πέρασε για μόλις έναν χρόνο από την Ελλάδα, αλλά πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του με την ικανότητά του στο σουτ τριών πόντων και τις «αυτόματες» εκτελέσεις του. Αλλά θα επιστρέψουμε σε αυτό αργότερα.
Ο γεννημένος το 1959 στο Σικάγο Έντουαρντ Αρνέτ Τζόνσον έκανε σπουδαία καριέρα για 13 χρόνια σε Σακραμέντο, Φίνιξ (καλύτερος 6ος παίκτης, 1989), Σιάτλ και Σάρλοτ, πριν ο Ολυμπιακός του προσφέρει ένα συμβόλαιο που δεν μπορούσε να αρνηθεί και τον ντύσει στα ερυθρόλευκα το 1994. Πιθανότατα μπερδεύοντάς τον με τον παλιότερο παίκτη των Χόουκς, ο ελληνικός Τύπος γρήγορα του κόλλησε το παρατσούκλι «γρήγορος Έντι», και δικαίως: η μηχανική του σουτ που διέθετε ο 35χρονος τότε Τζόνσον ήταν -και παραμένει ως και σήμερα- εντυπωσιακή.
Κέρδισε το πρωτάθλημα Ελλάδας εκείνη τη χρονιά, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί 3-2 νίκες του Παναθηναϊκού και να κατακτά τον τίτλο με νίκη 45-44 στον 5ο τελικό, που παραμένει αυτός με τη χαμηλότερη συγκομιδή πόντων.
Περιέργως πώς, το σκορ ήταν παρόμοιο με το πρώτο παιχνίδι του γεννημένου στο Σικάγο Αμερικανού: Παναθηναϊκός-Ολυμπιακος 40-42 στο κλειστό του Σπόρτινγκ, για το Κύπελλο Ελλάδας. Η πιο εντυπωσιακή στιγμή του ήταν στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Σαραγόσα, όταν με 27 πόντους και 4 τρίποντα στο φινάλε έκλινε καθοριστικά την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του κόντρα στον «αιώνιο» Παναθηναϊκό -εντούτοις στον τελικό η Ρεάλ των Σαμπόνις, Αρλάουκας ήταν ένα διαφορετικό, ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Ο Τζόνσον μάζεψε τα μπογαλάκια του και επέστρεψε στις Η.Π.Α την επόμενη σεζόν, βρίσκοντας δουλειά στους Ιντιάνα Πέισερς, οι οποίοι την προηγούμενη χρονιά είχαν φτάσει ως τους τελικούς της Ανατολής, χάνοντας 4-3 από τους Ορλάντο Μάτζικ του Σακίλ Ο΄ Νιλ. Ήταν η χρονιά του «I’m back» του Μάικλ Τζόρνταν, που φόρεσε το «45» αντί του «23» αλλά είδε την τεράστια πλάτη του Σακ να του φράζει το δρόμο ένα γύρο πριν.
Η επιστροφή του Έντι Τζόνσον στο ΝΒΑ συνέπεσε με την δημιουργία μίας από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών στο άθλημα: οι Μπουλς του 1995-96 έπαιζαν συχνά το small-ball μπάσκετ του μέλλοντος, με μία πεντάδα χωρίς σέντερ (Χάρπερ, Τζόρνταν, Πίπεν, Κούκοτς, Ρόντμαν) και έσπερναν τον πανικό στο διάβα τους. Με τον Τζόρνταν σε… ημιάγρια κατάσταση (30.4 πόντοι, 6.6 ριμπ, 4.3 ασίστ, 2.2 κλ), οι «ταύροι» έφταναν στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου έχοντας ήδη γίνει η μοναδική ομάδα στην ιστορία με 70 νίκες. Ήταν 20 Απριλίου του 1996 όταν υποδέχονταν τους -χωρίς τον τραυματία Ρέτζι Μίλερ- Πέισερς με στόχο την 73η νίκη, που θα σήμαινε ότι θα γίνονταν η μοναδική ομάδα ως τότε με μονοψήφιο αριθμό ηττών, εννέα. Ταυτοχρόνως, κυνηγούσαν την ισοφάριση του καλύτερου εντός έδρας ρεκόρ, το οποίο έχουν οι Μπόστον Σέλτικς του 1985-86, το 40-1.
Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι: ο Τζόρνταν δεν έπαιξε καθόλου στο τέταρτο δωδεκάλεπτο μέχρι το ρολόι να δείξει λιγότερα από πέντε λεπτά για το τέλος. Η Ιντιάνα είχε προβάδισμα 99-91, όμως η αυτού εξοχότης πήρε τα πράγματα στα χέρια του με ένα τρίποντο, μια ασίστ για τρίποντο του Κούκοτς και ένα τζαμπ-σουτ ισοφάρισης στα 50’’ για το τέλος. Η Ιντιάνα δεν τα κατάφερε στην επόμενη επίθεση, όμως ο Τζόρνταν έχασε το σουτ που θα έδινε το προβάδισμα στα 10’’. Οι Πέισερς είχαν χρόνο για ένα τελευταίο σουτ.
Ο Σμιτς ήταν ο καλύτερος του παρκέ, όμως δεν υπήρχε χρόνος για πολλή σκέψη: η μπάλα έφτασε στον Έντι Τζόνσον, ο οποίος ως τότε είχε όλους κι όλους δύο πόντους. Ο Τζόρνταν μπροστά του. Μία προσποίηση, το δεξί (σταθερό) πόδι να μετακινείται αδιόρατα και να ξεφεύγει από την προσοχή των διαιτητών, σουτ, τάπα του Τζόρνταν, αλλά…
Φάουλ!
Το σφύριγμα ακούστηκε από το διαιτητή Χιου Χόλινς, ο Τζόνσον πανηγύριζε και ο Τζόρνταν ήταν έξαλλος. Δύο βολές, η μία μέσα, 99-100. Ο Λάρι Μπράουν, προπονητής των Πέισερς, παίρνει τάιμ άουτ και του δίνει οδηγία να χάσει τη δεύτερη βολή, τέλος.
«Την ήθελα πολύ αυτήν τη νίκη», θα πει αργότερα ο Τζόρνταν: «Ήθελα να φτάσουμε στο 40-1, να ισοφαρίσουμε το ρεκόρ. Θα ήταν άλλο ένα παράσημο για εμάς».
Οι Πέισερς ήταν η μοναδική ομάδα που είχε νικήσει τους Μπουλς δύο φορές την κανονική περίοδο και ο Τζόνσον έστελνε μήνυμα: «Ο Μάικλ με βρήκε στον καρπό, ο Χιου πήρε ένα θαρραλέο σφύριγμα. Ξέρουμε πως ο δρόμος για το πρωτάθλημα περνά από αυτό το γήπεδο».
Φυσικά οι Μπουλς δεν θα άφηναν κανέναν να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους για τα επόμενα τρία χρόνια. Ο Έντι Τζόνσον θα ξαναπροσπαθούσε ένα χρόνο αργότερα ως βετεράνος συμπαίκτης των «Big-3» των Χιούστον Ρόκετς: Ολάζουον, Μπάρκλεϊ, Ντρέξλερ. Η τελευταία αναλαμπή μιας σπουδαίας καριέρας θα ήταν το νικητήριο τρίποντο στο 4ο παιχνίδι των δραματικών τελικών της Δύσης με τους Γιούτα Τζαζ το 1997, με το οποίο οι Τεξανοί ισοφάρισαν σε 2-2 τη σειρά. Παρ΄ όλα αυτά, οι «Μορμόνοι» θα νικούσαν στα επόμενα δύο παιχνίδια και θα ξεκινούσαν το σισύφειο μαρτύριό τους απέναντι στο Σικάγο.
Ο Έντι Τζόνσον έπαιξε για άλλον ένα χρόνο στο Χιούστον και τελικά αποσύρθηκε έπειτα από 3 παιχνίδια της σεζον 1998-99, όντας πια 39 ετών. Συνέχισε την καριέρα του στην τηλεόραση, περιγράφοντας αγώνες για το πανεπιστήμιο της Αριζόνα και την γυναικεία ομάδα μπάσκετ του Φίνιξ στο WNBA, ενώ παράλληλα είναι και ένας αναγνωρισμένος motivational speaker: Λεπτομέρειες για τα βιβλία και τα dvd που έχει εκδώσει μπορείτε να βρείτε εδώ.
Κάπως έτσι, μετακινούμαστε στις 8 Αυγούστου του 2006, όταν ο αυθεντικός «γρήγορος Έντι» του ΝΒΑ συνελήφθη στην Καλιφόρνια με κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση και κακοποίηση ενός 8χρονου κοριτσιού. Κάποια αμερικανικά Μέσα μπέρδεψαν τους δύο Έντι Τζόνσον και χρησιμοποίησαν την φωτογραφία του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, με τον ίδιο να περιγράφει εκείνη τη μέρα ως «τη χειρότερη της ζωής μου».
Ο πραγματικός υπεύθυνος συνελήφθη, όπως και δύο χρόνια αργότερα για νέο σεξουαλικό έγκλημα σε βάρος ανηλίκου, και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, την οποία εκτίει ακόμη σε φυλακή της Σάντα Ρόσα στη Φλόριντα.
Κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος των «Fast Eddie» – μέχρι κάποιος να τον ανοίξει ξανά.