Διαβάστε εδώ το πρώτο και το δεύτερο μέρος.
Ο γέροντας με το παράξενο ντύσιμο και ένα ακόμη πιο παράξενο καπέλο στο κεφάλι που όμοιο του μπορεί να έβλεπε κάποιος σε μουσείο αρχαίας ιστορίας μπορούσε να μου αναλύει το εσχατολογικό σενάριο της Αποκάλυψης για ώρες. Δεν είχα καμία διάθεση να τον ακούσω αλλά από την άβολη θέση με έβγαλε η εμφάνιση της κοπέλας που μια μέρα νωρίτερα είχε προσπαθήσει να με επισκεφθεί.
‘’Έλα, παππού, άσε τον άνθρωπο στην ησυχία του’’, του είπε και με ένα πολύ στοργικό άγγιγμα στον ώμο που λειτούργησε σχεδόν σαν εντολή τον υποχρέωσε να απομακρυνθεί. Ο γέροντας δεν έχασε τον χρόνο του. Πλησίασε μια ομάδα συγκεντρωμένων ενοίκων και συνέχισε το ίδιο τροπάρι, για την Αποκάλυψη, τον 4ο ιππέα και τα δεινά που φέρνει στον πλανήτη.
Έμεινα να κοιτάζω την εγγονή του που είχε αλλάξει ντύσιμο αλλά όχι την παλιομοδίτικη λογική της. Αυτή τη φορά ήταν ντυμένη από πάνω μέχρι κάτω με δερμάτινα και από το χωρίς μανίκια μπουφάν, ξεχώριζαν οι νευρώδεις μύες. Με το παράξενο ντύσιμο, το πολύχρωμο μαλλί, το ξυρισμένο σε ορισμένα σημεία κεφάλι και το γυμνασμένο σώμα θύμιζε πιο πολύ αγοροκόριτσο.
Η μπάσα φωνή έδενε τέλεια με την εικόνα. ‘’Συγνώμη, αν σε ζάλισε’’, μου είπε χαμογελαστή. ‘’Του αρέσει να λέει τις ιστορίες του αλλά δεν βρίσκει συχνά πρόθυμο κοινό. Μένει στο διπλανό διαμέρισμα από σένα, μόνος του και στην ηλικία του είναι δύσκολο να βρει φίλους. Παλιός ναυτικός αλλά θα το κατάλαβες από το καπέλο φαντάζομαι’’.
Δεν είπα λέξη αλλά η κοπέλα δεν έδειξε να πτοείται. ‘’Ξέχασα να σου συστηθώ χθες. Είμαι η Α., μένω και εγώ στον ίδιο όροφο, δύο διαμερίσματα μετά το δικό σου’’. Μου έτεινε το χέρι της και αναγκάστηκα για λόγους τυπικής ευγένειας να απαντήσω στη χειραψία.
‘’Δεν σου αρέσει να λες πολλά έτσι;’’, με ρώτησε. Κούνησα τους ώμους μου σε μια παραδοχή και έμμεση απάντηση. ‘’Κοίταξε, όποιο βράδυ θέλεις έλα να καθίσουμε παρέα. Θα είναι δύσκολο το επόμενο διάστημα και δεν βλάπτει να γνωριστούμε οι ένοικοι. Ούτως ή άλλως θα περάσουμε πολύ καιρό σ αυτή την κατάσταση’’. Γύρισε να φύγει αλλά κοντοστάθηκε για μια στιγμή.
‘’Μην σου μπαίνουν ιδέες. Μένω με τον φίλο μου’’, μου είπε και μου έκλεισε το αριστερό μάτι. Σίγουρα δεν ήμουν συνηθισμένος σε τέτοιου είδους κοινωνικές συναναστροφές και δεν μπορούσα να καταλάβω τους κώδικες επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε.
Μέρα 4η (Επανάληψη χωρίς πολλαπλασιασμό)
Είναι η τέταρτη μέρα ακούσιας παραμονής στα σπίτια μας. Και ο χρόνος μοιάζει να έχει κολλήσει. Όσες φορές προσπάθησα να επικοινωνήσω με φίλους που μένουν σε άλλες πόλεις ή ακόμη και σε άλλες χώρες απέτυχα. Το Worldnet λειτουργούσε υποτυπωδώς και οι επικοινωνιακές δυνατότητες του έμοιαζαν να είναι το πρώτο θύμα της παράξενης αυτής επιδημίας.
Η ενημέρωση είναι τυπική. Μηνύματα από κυβερνητικά στελέχη που μας ζητάνε να συμμορφωθούμε με τις οδηγίες, να μείνουμε στα σπίτια μας και εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι η κρίση θα ξεπεραστεί γρήγορα.
Και η ίδια εκπρόσωπος του διεθνούς Οργανισμού Υγείας που πρώτη μας ενημέρωσε για την επιθυμία καθημερινά να μεταφέρει ανούσιες και επαναλαμβανόμενες οδηγίες. Με την ίδια ρομποτική φωνή που μου θύμιζε κάτι εκφωνητές κινηματογραφικών επικαίρων που ήταν πολύ δημοφιλείς το 1960 ή το 1970.
Είχα δει τα σχετικά αποσπάσματα πριν από κάτι χρόνια όταν επισκέφθηκα με τους συμφοιτητές μου το Μουσείο Αρχαίας Ιστορίας και Τέχνης. Είχαν και μια μικρογραφία κινηματογράφου σε κάποια αίθουσα. Μου έκανε εντύπωση ότι υπήρχαν εποχές που οι άνθρωποι ένιωθαν την ανάγκη να πηγαίνουν κάπου όλοι μαζί. Κάθε εποχή έχει τελικά τον δικό της τρόπο ψυχαγωγίας και διασκέδασης.
Μέρα 7η (Καινούργιες γνωριμίες)
Συμπλήρωσα μια εβδομάδα έγκλειστος. Τίποτε δεν έχει αλλάξει. Μάλλον άλλαξαν μερικά πράγματα. Η επιδημία έχει αποκτήσει όνομα. Λέγεται Βάκιλος D-2084 αν και σε ορισμένα κράτη του έχουν δώσει μια πιο μακάβρια ονομασία: Green Death, πράσινος θάνατος. Προσβάλει αδιακρίτως όλες τις κοινωνικές ομάδες και τις ηλικίες, μια αστική επιδημία. Το Worldnet συνεχίζει να μη δίνει δυνατότητα επικοινωνίας αλλά πλέον εμφανίζονται κάποιες πληροφορίες με τη μορφή ανεπίσημων ανακοινώσεων.
Τα θύματα του ιού παρουσιάζουν σημάδια ασφυξίας και για κάποιο λόγο το πρόσωπο τους σταδιακά παίρνει ένα πράσινο χρώμα. Στις επίσημες ενημερώσεις άρχισαν να εμφανίζονται και κάποιοι επιστήμονες που μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα. Πέρασε μια εβδομάδα και δεν έχουν βρει ακόμη αντίδοτο. Αυτό πρέπει να με ανησυχεί; Το διάστημα είναι υπερβολικά μεγάλο. Ο Διεθνής οργανισμός υγείας δίνει καθημερινά ένα πίνακα με τα κρούσματα του ιού παγκοσμίως και τον αριθμό των θυμάτων. Μερικές άγνωστες χώρες της Αφρικής και της Ασίας που δεν είχα ξανακούσει το όνομα τους είναι πρώτες στη λίστα.
Λογικό μου φαίνεται ότι η χώρα μου είναι πολύ χαμηλά στην κατάταξη: Στην 50η θέση με λιγοστά κρούσματα και ακόμη λιγότερους θανάτους. Αλλά αυτό δεν μας γλιτώνει από τον εγκλεισμό αφού δεν έχουμε μάθει ακόμη πως μεταδίδεται ο ιός και κυρίως δεν έχει βρεθεί ακόμη το εμβόλιο-αντίδοτο.
Μετά από μια παθητική εβδομάδα στο σπίτι αποφάσισα ότι έπρεπε να κάνω μερικά πράγματα και να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου. Παρότι δεν ήθελα να το παραδεχτώ η άποψη της Α. ότι θα περάσουμε πολύ καιρό σ΄ αυτή την κατάσταση που μου φάνηκε αστεία και παρατραβηγμένη έμοιαζε να δικαιώνεται. Μια εβδομάδα είναι ήδη πολύς καιρός.
Αποφάσισα λοιπόν να προσθέσω ή καλύτερα να διαμορφώσω ένα ημερήσιο πρόγραμμα στη ρουτίνα μου. Αργά ή γρήγορα θα βγούμε απ΄ αυτή την κατάσταση και δεν υπήρχε λόγος να χάσω χρόνο από το πρότζεκτ που μου είχε αναθέσει η εταιρεία. Μέσα στον επόμενο χρόνο θα δοθούν για χρήση οι πρώτοι εναέριοι αυτοκινητόδρομοι και δική μου δουλειά ήταν να κάνω μια μεγάλη μελέτη για τις οικιστικές δυνατότητες γύρω από αυτούς.
Πολυώροφα κτίρια κατοικιών, δαιδαλώδη εμπορικά κέντρα εκατοντάδων ορόφων και ότι άλλο μπορούσε να αντέξει σε ύψος εκατοντάδων μέτρων από το έδαφος. Ο κωδικός του σχεδίου ήταν ‘’ουράνια ζωή’’ και δουλεύαμε γύρω στα πενήντα άτομα: Μηχανικοί, αρχιτέκτονες εξωτερικών χώρων, διακοσμητές εσωτερικών χώρων.
Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι αν τα κατάφερνα μπορούσα να προαχθώ από τα ημι-προνομιούχα στελέχη στα στελέχη προνομίων Α’ βαθμού. Το δεύτερο κομμάτι της ρουτίνας μου ήταν πιο πεζό. Έπρεπε να ενισχύσω τις προμήθειες του σπιτιού μου που τελείωναν παρότι εκτός από μοναχικός είμαι και εξαιρετικά λιτοδίαιτος.
Και αυτό απαιτούσε πλέον αρκετό χρόνο. Στα καταστήματα που βρίσκονταν στο ισόγειο του μπλοκ κατοικιών που έμενα καθημερινά υπήρχε μεγάλος συνωστισμός. Όλοι σκέφτονταν το ίδιο πράγμα. Αποφάσισα να μπω στην ουρά και αυτό μου πήρε δύο ώρες για κάτι που ήμουν συνηθισμένος να κάνω με αυτόματο τρόπο και ελάχιστη σπατάλη χρόνου. Ότι ήθελα υπήρχε στο Worldnet και το έφερναν στην πόρτα μου.
Έκανα μια γερή προμήθεια σε χάπια πλήρους διατροφής, βιταμινούχα σκευάσματα και ποτά ευεξίας. Υπολόγισα πρόχειρα ότι έφταναν για τις επόμενες 15 μέρες. Μέχρι τότε ήμουν σίγουρος ότι όλα θα είχαν επανέλθει στους κανονικούς γνώριμους ρυθμούς. Έκανα λάθος αλλά δεν το γνώριζα εκείνη τη στιγμή.
To μεγαλύτερο όμως λάθος ήταν μετά από μια εβδομάδα αναγκαστικού εγκλεισμού και απόλυτης αδράνειας αποφάσισε το ίδιο εκείνο βράδυ να επισκεφθώ το διαμέρισμα της Α., περισσότερο από περιέργεια. Αγνοούσα όμως μια παλιά αγγλική παροιμία που έλεγε ‘’Curiosity kill the cat’’. Θα τη μάθαινα μαζί με πολλά άλλα πράγματα το επόμενο διάστημα.
(Συνεχίζεται)