21η ημέρα
Θα ήθελα να ήμουν παρατηρητής του… εαυτού μου μερικές φορές, γιατί σίγουρα θα έσκαγα στα γέλια με τα καμώματα μου. Σε όλο αυτό το διάστημα των 21 ημερών στο σπίτι έχω πλησιάσει κοντά στην ολική μεταμόρφωση σε… γιαγιάκα της δεκαετίας του ’60. Ξέρετε σαν αυτές τις κυριούλες που βλέπαμε στις παλιές ελληνικές ταινίες να κάθονται στο παράθυρο με το δίχτυ στα μαλλιά, τσεκάροντας τα πάντα!
Το δικό μου παρατηρητήριο είναι το μπαλκόνι και από εκεί… ανιχνεύω κάποιες στιγμές την… κίνηση στη γειτονιά. Δηλαδή πόσα σκυλάκια και γατάκια τρέχουν ανέμελα στους άδειους δρόμους, άντε και κάνα αυτοκίνητο που κυκλοφορεί σπάνια πια…
Αυτή είναι η μικρή μου βόλτα. Γιατί η μεγάλη είναι όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ και στο περίπτερο. Εκεί αρχίζει η καρδιά να καρδιοχτυπά! Βάζω τα ρούχα… εξόδου, τα οποία έχω αποκλειστικά για τις τολμηρές εξορμήσεις μου, μασκούλα, γαντάκια, στέλνω πλέον και το απαραίτητο sms και… βγαίνω στους δρόμους για να κάνω την υπέρβαση. Δεν ξέρω αν το έχετε αισθανθεί κι εσείς, αλλά στις περιορισμένες μετακινήσεις μου – και μόνο για τα απολύτως αναγκαία – νιώθω κάπως σαν σούπερ ήρωας. Ιδιαίτερα όταν γυρνώ με τις τσάντες στα χέρια και αρχίζω την απολύμανση από πάνω μέχρι κάτω. Σκέφτομαι “ουφ, τα κατάφερα, πέτυχα στην αποστολή”!
Ευχή και κατάρα είναι το ίντερνετ. Σε τούτη την περίοδο περισσότερο το πρώτο. Έχει τα πάντα και μπορείς να βρεις οτιδήποτε “καρφώνεται” στο μυαλό σου. Έτσι κι εγώ, έχω δει ότι πιθανό και απίθανο βίντεο υπάρχει! Ιδιαίτερα αυτά τα “do it yourself” βιντεάκια με ταχύρρυθμα μαθήματα μαγειρικής, κηπουρικής και γλυπτικής κάνουν θραύση. Όχι, στο πλέξιμο δεν έχω φτάσει ακόμα, αλλά ποτέ μην λες ποτέ. Για την ώρα προσπαθώ να βρω έναν οδηγό για τον τρόπο που θα χάσω δέκα κιλά χωρίς να κάνω τίποτα… Κάπου θα υπάρχει και αυτός.
Και μπόλικο τσατ και τουιτς παιδιά. Μιλάω πολύ διαδικτυακά με κόσμο και συνάδελφους από όλο τον κόσμο και προσπαθώ να μάθω πως βιώνουν αυτή την κατάσταση και σε άλλες χώρες, ενώ τελευταία έχω αγαπήσει το twitter. Το ανακάλυψα κι εγώ στα 39 μου χρόνια! Σας περιμένω και στα σόσιαλ μίντια για να συνομιλήσουμε και να περάσει η ώρα… Καραντίνα είναι αυτή!