Έχουμε κι εμείς χωριό να πάμε αλλά καθόμαστε σπίτι μας πειθαρχώντας στις οδηγίες και ακούγοντας ως άνθρωποι με ίχνος εγκεφάλου τις παρακλήσεις των ειδικών.
Έχουμε κι εμείς όρεξη να μαζευτούμε για τσίπουρα στην παραλία με τους κολλητούς.
Έχουμε κι εμείς αρκετό χρόνο για να κόβουμε βόλτες στην παραλία απολαμβάνοντας τον καλό καιρό, όμως δεν το κάνουμε.
Έχουμε κι εμείς φίλους σε νησι(ά) για να πάρουμε καράβια και να κάνουμε διακοπές, όμως κι αυτό το αφήνουμε για την εποχή που όλα θα είναι μια ασφαλής επιλογή.
Έχουμε κι εμείς φίλους να πάμε για μπαλίτσα…
Έχουμε κι εμείς μάνα που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες και που εσείς αρνείστε να σεβαστείτε σουλατσάρωντας όλη την ώρα γιατί σας τρώει ο κώλος σας.
Έχουμε κι εμείς βενζίνη στο αυτοκίνητο για να πάρουμε δρόμο και να ανταλλάσσουμε καλησπέρες στα όμορφα χωριά της χώρας απομονωμένοι από την άρρωστη πρωτεύουσα. Κούνια που σας κούναγε…
Έχουμε κι εμείς ανθρώπους που μας λείπουν και θέλουμε να τους δούμε, όμως το αφήνουμε κι αυτό για αργότερα…
Στην τελική αν τώρα θυμηθήκατε τη φράση “Όσα μπορείς να κάνεις σήμερα μη τα αφήνεις για αύριο” και πήρατε… τα λαγκάδια, αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που έπρεπε να αφήσετε για αύριο…
ΥΓ. Ίσως είναι η πρώτη φορά που σε αυτή τη χώρα η πολιτεία έδρασε νωρίς, διαβασμένη, με καταρτισμένους ανθρώπους και προς τη σωστή κατεύθυνση.
ΥΓ1. Προφανώς και η πλειοψηφία (ΕΥΤΥΧΩΣ) έχει αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και κατανοεί πως ΔΕΝ είμαστε άτρωτοι.
ΥΓ2. Ακόμα και σε καιρό πολέμου (τέτοιον ζούμε) το γραφικόμετρο κάποιων εγκεφάλων τερματίζει…