Ελλάδα, Ισπανία. Δύο παράλληλες πραγματικότητες σε διαφορετικά αθλήματα.
Στον Πειραιά, το λογικό αίτημα στην Ευρωλίγκα για αναβολή ενός αγώνα που βρισκόταν καταμεσής της δεύτερης μεγαλύτερης εστίας έξαρσης του κορωνοϊκού στον κόσμο, μετά την Κίνα. Εκεί που κάθε ημέρα έρχεται με ανθρώπινο κόστος έχει φτάσει κοντά στις δύο εκατοντάδες.
Στη Μαδρίτη, ο πρόεδρος της Χετάφε, Άνχελ Τόρες, επόμενης αντιπάλου της Ίντερ στο «Μεάτσα», δήλωνε ορθά κοφτά πως δεν θα περίμενε καν την απόφαση της UEFA: η ομάδα του δεν θα πήγαινε στο Μιλάνο.
Τόσο η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ποδοσφαίρου, όσο και η διοργανώτρια αρχή έδειξαν πως λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο: «τίποτα δεν ακυρώνεται αν δεν υπάρχει ανάλογη οδηγία από τις κυβερνήσεις».
Η Ευρώπη αδυνατεί να αντιμετωπίσει την πανδημία ως τέτοια και ο αθλητισμός δεν ξέρει τι του γίνεται, ως συνήθως. Βράδυ Τρίτης στο Champions League σε Βαλένθια και Λειψία, άδειο το Μεστάγια, γεμάτη η Red Bull Arena. Το Άνφιλντ θα είναι κατάμεστο για την μάχη Λίβερπουλ – Ατλέτικο Μαδρίτης, το Παρκ Ντε Πρενς άδειο για αυτή ανάμεσα στην Παρί και την Ντόρτμουντ.
Πέμπτη – Παρασκευή στην Ευρωλίγκα, παίρνεις μαζί τις σημειώσεις σου για να δεις τι ισχύει και που. Χωρίς θεατές εκεί, χωρίς δημοσιογράφους εδώ, χωρίς και τους δύο παραδίπλα. Με πέντε χιλιάδες ξεκίνησε να γίνει το Μακάμπι – Μπασκόνια, με δύο κατέληξε, μπορεί ως το τζάμπολ να γίνουν και ένα χιλιάρικο, μπορεί και καθόλου.
Η κοινή λογική παίρνει διαζύγιο από την πραγματικότητα και ο επαγγελματικός αθλητισμός στέκει κυνικός και αμήχανος, εώς ότου του πουν τι να κάνει. Ως τότε, θα υπακούει στον μοναδικό θεό που αντιλαμβάνεται: το χρήμα.
«Η κόλαση μας είναι οι άλλοι» έγραφε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ στο «Κεκλεισμένων των Θυρών» του 1964: θα ήταν μάλλον αδύνατον για τον Γάλλο φιλόσοφο να φανταστεί πως η διάσημη φράση του θα γινόταν δυστοπικά ταιριαστή εν έτει 2020.
Προχθές το βράδυ ο προπονητής της Ντινάμο Σάσαρι, Τζιανμάρκο Ποτζέκο ξέσπασε μετά από ερώτηση δημοσιογράφου, δείχνοντας πως είναι να αισθάνεται κανείς φορέας λόγω εθνικότητας:
«Η μνηστή μου είναι από την Βαλένθια και ήρθε από εκεί με τους γονείς της με αυτοκίνητο γιατί αλλιώς δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει στην Ιταλία μαζί μου αύριο, πιθανότατα για μήνες. Και αυτό γιατί πιθανότατα θα μπούμε σε καραντίνα, ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Νομίζεις ότι με νοιάζει αυτό το παιχνίδι; Νομίζεις ότι πίεσα τους παίκτες μου να παίξουν; Ηρεμία; Τι πάει να πει ηρεμία; Μου έκανες μια πολύ κακή ερώτηση. Δεν είμαι χαρούμενος με το πώς παίξαμε, αλλά έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε».
Στην Πορτογαλία, οι γυναίκες της εθνικής γυναικών ποδοσφαίρου της Ιταλίας πέρασαν μια σουρεαλιστική ημέρα μέχρι να βρεθεί το αεροπλάνο που θα μετέφερε την αποστολή πίσω στην χώρα τους με πτήση τσάρτερ, αφού η απαγόρευση πτήσεων ήταν σε ισχύ. Οι ίδιες αποφάσισαν πως δεν άντεχαν να είναι μακριά από τους αγαπημένους τους αυτές τις ώρες. «Το ποδόσφαιρο θα επιστρέψει, τα παιχνίδια θα επιστρέψουν, η κανονικότητα θα επιστρέψει», έγραψε η Κριστιάνα Τζιρέλι, στράικερ της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας.
Την ώρα που η Ένωση Παικτών της Ευρωλίγκας (ELPA) εξέδωσε μια μάλλον μεσοβέζικη ανακοίνωση για τις τελευταίες εξελίξεις, ο Νέμανια Νέντοβιτς της Αρμάνι ένιωθε σαν μέλος ενός περιοδεύοντα θιάσου επαγγελματιών διασκεδαστών όταν η Ευρωλίγκα αποφάσισε πως τα παιχνίδια του Μιλάνου θα μεταφερθούν σε άλλες τοποθεσίες: “Αυτή η απόφαση μας βάζει, τους παίκτες και όλους όσοι ταξιδεύουν σε κίνδυνο. Βάζει τις οικογένειές μας σε κίνδυνο. Κάποιοι από τους συμπαίκτες μου έχουν εγκύους γυναίκες στο σπίτι…”.
Βλέπετε, ο φόβος δεν είναι θλιβερό προνόμιο των πληβείων. Ο Νέντοβιτς έχει όλο το δίκιο του κόσμου να μην θέλει να ταξιδεύει, όσο ακριβώς έχουν και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι που αν μπορούσαν θα κλεινόνταν στο σπίτι τους, αλλά δεν μπορούν γιατί δεν έχουν την πολυτέλεια να μείνουν μακριά από τον καθημερινό βιοπορισμό τους. Η αναστολή όλων των πρωταθλημάτων είναι μια πραγματικότητα που μοιάζει μάλλον αναπόφευκτη, αφού ήδη τα πρώτα κρούσματα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ έχουν γίνει γνωστά.
Οι παίκτες, οι προπονητές και οι διοικητικοί υπάλληλοι των συλλόγων καλούνται να πάρουν υπεύθυνη θέση στο ζήτημα, θυσιάζοντας με τη σειρά τους μέρος των παχυλών αποδοχών τους. Αν δεν έχει πρωτάθλημα, δεν έχει και μισθό: όπως συμβαίνει για όλους τους ανθρώπους που βλέπουν τις ζωές τους να κινδυνεύουν και να ταλανίζονται από τις οικονομικές συνέπειες αυτής της καταστροφής. Ειδάλλως το σόου θα συνεχιστεί, σε άδειες κερκίδες και με ανοιχτές τις τηλεοράσεις: ο σκύλος είναι ήδη νηστικός και η πίτα αποκλείεται να μείνει ολόκληρη.
Στην άλλη πλευρά του Ατλάντικού, ο Λεμπρόν Τζέιμς υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση μετά την πρώτη, ανόητη, ανεύθυνη και εξυπνακίστικη δήλωση του όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να γίνουν αγώνες δίχως θεατές. Το «αδύνατον,δεν παίζω χωρίς θεατές» έγινε μέσα σε δύο ημέρες «προφανώς θα ακολουθήσουμε όποιο πρωτόκολλο υιοθετηθεί σε αυτό το θέμα, μιλήσαμε με τους γιατρούς, ενημερωθήκαμε». Σε τελευταία νέα, οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς ετοιμάζονται να φιλοξενήσουν τον πρώτο αγώνα χωρίς θεατές στην ιστορία του ΝΒΑ: η σαπουνόφουσκα έσκασε και εκεί.
Όλοι σιγά σιγά καταλαβαίνουν, μαζεύονται, παίρνουν τα μέτρα τους, αυτά που θα έμοιαζαν παρανοϊκά αν δεν ήταν κορωνοϊκά.
Τον Ιούνιο του 1947, ο Αλμπέρ Καμύ δημοσίευε την «Πανούκλα»:
«Και στον κόσμο υπάρχουν και επιδημίες και πόλεμοι, που βρίσκουν πάντα απροετοίμαστους τους ανθρώπους. Ο δόκτωρ Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας, γι’ αυτό πρέπει να καταλάβουμε το δισταγμό του. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να νοηθεί και η αμφιταλάντευση των ανθρώπων ανάμεσα στην ανησυχία και στη σιγουριά. Όταν ξεσπά κάποιος πόλεμος, ο κόσμος λέει: «Δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ, είναι μεγάλη βλακεία». Και αναμφίβολα, κάθε πόλεμος είναι μεγάλη βλακεία. αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να διαρκεί.
Η βλακεία είναι ανθεκτική, κι αυτό μπορεί να το καταλάβει όποιος δε σκέφτεται πάντα και μόνο τον εαυτό του. Και ως προς τούτο, οι συμπολίτες μας ήταν σαν όλο τον κόσμο, σκέφτονταν μόνο τον εαυτό τους, μ’ άλλα λόγια, ήταν ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις συμφορές. Η συμφορά δεν έχει ποτέ ανθρώπινα μέτρα, γι’ αυτό λέμε πάντα πως η συμφορά είναι εξωπραγματική, ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Δεν περνά όμως πάντοτε, και μόνο οι άνθρωποι περνούν, από εφιάλτη σε εφιάλτη, και πρώτοι απ’ όλους οι ανθρωπιστές, επειδή δεν είχαν λάβει προληπτικά μέτρα.
Οι συμπολίτες μας δεν έφταιγαν περισσότερο απ’ όλους τους άλλους, απλώς ξεχνούσαν τι θα πει μετριοφροσύνη, νόμιζαν ότι έχουν την κατάσταση στα χέρια τους,’ και πως οι συμφορές είναι απίθανες. Έτσι, εξακολούθησαν να κυνηγούν τις «υποθέσεις» τους, να ετοιμάζονται για ταξίδια, να έχουν απόψεις. Πώς να σκεφτούν μια πανούκλα που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις, τις συζητήσεις; Πίστευαν πως ήταν ελεύθεροι, όμως ποτέ κανείς δε θα ’ναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν συμφορές».
Ο ανόητος μικρός μας κόσμος, που ακόμη μπερδεύει τα κοσμικά και τα εγκόσμια, ετοιμάζεται για την πανούκλα της εποχής μας.
Υπομονή, κουράγιο και σύνεση.