Δεν ήταν πολλοί όσοι έδιναν τύχη στον ΠΑΟΚ για τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρας στον Ολυμπιακό. Η εντός έδρας ήττα στο Πρωτάθλημα δέκα μέρες πριν, η ισοπαλία στην Ξάνθη, ο λογικός προβληματισμός για την αιφνίδια αναποτελεσματικότητα και τη διαρκή μέτρια έως κακή εικόνα της ομάδας, οι τραυματισμοί, δε βοηθούσαν στο να είναι κάποιος αισιόδοξος. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, δύο γκολ στα πρώτα οκτώ λεπτά της αναμέτρησης (σ.σ. για το πρώτο υπάρχουν διαμαρτυρίες των ανθρώπων του «Δικεφάλου» πως η φάση ξεκινάει από αντικανονική θέση του Βαλμπουενά) ήρθαν να συνθέσουν ένα εκρηκτικό σκηνικό που ως δια μαγείας αποφόρτισαν μέσα σε δύο λεπτά ο Πέλκας με τον Μίσιτς.
Από τα πόδια των δύο ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ έφυγε η μπάλα για τα γκολ στο 10’ και στο 12’ φέρνοντας την ισοφάριση και μαζί την αφύπνιση σ’ επίπεδο πάθους κι αποφασιστικότητας των γηπεδούχων. Μπροστά σε – περίπου – είκοσι χιλιάδες φίλους της ομάδας, έβγαλαν ότι είχαν και δεν είχαν για ν’ αντιπαρέλθουν τις αδυναμίες τους, να κοντράρουν στα ίσα έναν – σαφώς πλέον – φορμαρισμένο αντίπαλο του οποίου η ψυχολογία δικαιολογημένα βρισκόταν στα ύψη. Τακτικές και συστήματα πήγαν στον … βρόντο κι έμεινε η «μούρλα» της στιγμής, έπειτα κι από όσα ακούστηκαν από την κερκίδα στο 0-2, ως «καύσιμο» για να τους οδηγήσει.
Με τον Μάτος να συμβάλλει καθοριστικά επιστρέφοντας στο αρχικό σχήμα, τον Μιχάι να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων αντικαθιστώντας τον τραυματία Βαρέλα, τον Μίσιτς να βγάζει όλην του την ψυχική δύναμη, τον Πέλκα να νιώθει την τρομερή σημασία της στιγμής και τον Άκπομ να ταλαιπωρεί Σισέ και Σεμέδο, το ματς πήγε στη δύναμη και το πάθος. Μια εξέλιξη που αποσυντόνισε τον αντίπαλο, δίχως όμως ν’ απωλέσει τη βασική του σταθερά στο επιθετικό του κομμάτι. Δηλαδή, με δημιουργικό δίδυμο την αριστερή πτέρυγα, Τσιμίκα και Βαλμπουενά, πλευρά απ’ όπου ξεκίνησαν και τα δύο γκολ. Η σταθερά του όμως ήταν η ανωτερότητα στο ψηλό παιχνίδι. Όλες οι στημένες μπάλες έψαχναν – κυρίως – τον Σισέ, με τον κεντρικό αμυντικό των «ερυθρολεύκων» να χάνει δύο σημαντικές ευκαιρίες.
Μια πίεση συνθήκη ιδιαίτερα πιεστική για τους ποδοσφαιριστές του Αμπέλ Φερέιρα στην οποία άντεξαν κι έδειξαν πως ακόμη έχουν … σφυγμό. Κι η ολική ανατροπή ήρθε στο 69’ με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Πέλκα, αρχηγού χτες έπειτα από υπόδειξη του Ισπανού διαιτητή για χέρι – εντός περιοχής – του Σεμέδο. Μπορεί το τελικό 3-2 να δίνει ένα ελαφρύ προβάδισμα στους νικητές εν όψει του του δεύτερου ημιτελικού στο «Γ. Καραϊσκάκης» αλλά το ματς αυτό αργεί πολύ ακόμη, περίπου ένα μήνα. Αντιθέτως σε δέκα ημέρες ξεκινούν τα πλέι οφ. Και πάλι με ματς ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού στο γήπεδο της Τούμπας, τρίτο σε διάστημα μικρότερο του ενός μηνός.
Στο διάστημα αυτό η ομάδα καλείται να δουλέψει όσο καλύτερα μπορεί πάνω στις βασικές της αδυναμίες και να βρει μια άμυνα που θα τη βοηθήσει να κάνει ένα καλό παιχνίδι. Γιατί μετά τον τιμωρημένο Ίνγκασον και τον τραυματία Βαρέλα, η αποβολή του Γιαννούλη στο 85’ με το σκληρό μαρκάρισμα του Ραντζέλοβιτς που έφευγε στην αντεπίθεση, σημαίνει διαφοροποίηση κατά τα ¾! Σε μια αναμέτρηση ακόμη περισσότερο φορτισμένη μετά και την απόφαση του Πρωτοβάθμιου Δικαιοδοτικού οργάνου για την υπόθεση πολυιδιοκτησίας τιμωρόντας ΠΑΟΚ και Ξάνθη με αφαίρεση βαθμών.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, δεν έγινε εξέτασή της σε ουσία αλλά εφαρμογή των ήδη υπαρχόντων κανονισμών. Αυτό που δεν έγινε δηλαδή από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού που βασίστηκε στις εντυπώσεις και στις τοπικές αυτοψίες (σ.σ. χωρίς περαιτέρω σχόλιο) και στα συμπεράσματα που έβγαλαν τα μέλη της, με τη σύνθεση αυτής ν’ αλλάζει μια μέρα πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης κατόπιν παρέμβασης του υφυπουργού Αθλητισμού, αρμόδιου για θέματα Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη. Μπράβο αντανακλαστικά, θα πει κανείς και θα συμφωνούσαν όλοι αν επεδείκνυε τα ίδια και στις υπόλοιπες δικαστικές υποθέσεις που εκκρεμούν χρόνια, χρόνο, μήνες τώρα και σε πόσες άλλες που ποτέ δεν έφτασαν μέχρι τις δικαστικές αίθουσες.
Κι αυτοί κι οι προηγούμενοι και το πλέον δυστυχές μοιάζει να είναι πως κι οι επόμενοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί μοιάζουν να έχουν μια πολύ ιδιαίτερη αίσθηση ισονομίας και απόδοσης δικαιοσύνης. Και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, καμία ρύθμιση, καμία τροπολογία, τίποτα για κανέναν. Όποιος είναι ένοχος να τιμωρηθεί, προχωρόντας όμως σε μια εξέταση εφ’ όλης της ύλης όλων των «ωραίων» καταστάσεων που έχουν προηγηθεί …. Μοιάζει – αν δεν είναι – ανέφικτο. Παραγραφές, έλλειψη εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που θα κληθούν να κρίνουν και να δικάσουν με συνέπεια όλα παραμένουν ως έχουν. Τί βολικό … Για ποιόν; Σίγουρα όχι για τον ΠΑΟΚ, που επέστρεψε στους τίτλους την τελευταία τριετία κι αίφνης κρίθηκε ως ίσος κι όμοιος με όσους είχαν προηγηθεί. Οι νέοι μπορεί να μη γνωρίζουν καλό θα ήταν όμως να ψάξουν και να μάθουν. Οι υπόλοιποι όμως δε συγχωρούνται. Και κανείς εξ αυτών δε νομιμοποιείται να κουνάει το δάχτυλο παρά μόνον στον … καθρέπτη.
Μέσα από όλα αυτά λοιπόν και με τους ανθρώπους της ομάδας να συνεχίζουν την αναζήτηση του δίκιου τους εξαντλώντας όλα τα νομικά περιθώρια, το αγωνιστικό κομμάτι έχει την ιερή υποχρέωση να μείνει απερίσπαστο και συγκεντρωμένο στις υποχρεώσεις του, να βελτίωσει τις αδυναμίες του και να επαναλάβει ότι έκανε και το βράδυ της Τετάρτης. Σε κάθε εναπομείναν ενενηντάλεπτο, ασχέτως θεσμού, να καταθέτει εντός αγωνιστικού χώρου ότι έχει και δεν έχει μέχρι τέλους. Καλή δύναμη, καλή συνέχεια …