Με το κλασικό ιταλικό στυλ η ΑΕΚ πήρε μία ακόμα νίκη. Μια νίκη σε μια δύσκολη έδρα όπως το «Κλεάνθης Βικελίδης» κόντρα στον Άρη.
Η Ένωση έφυγε με τους βαθμούς της νίκης από ένα γήπεδο όπου ο ΠΑΟΚ δέχθηκε τέσσερα γκολ, ο Παναθηναϊκός επίσης τέσσερα και ο Ολυμπιακός που επίσης δέχθηκε γκολ κέρδισε με ανατροπή. Προφανώς και είναη αριθμοί που κάνουν ακόμα πιο σημαντική τη νίκη της ΑΕΚ.
Η ομάδα του Καρέρα ευτύχησε να πετύχει σε δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι νωρίς γκολ και από εκεί και έπειτα να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της. Ο Άρης με την ώθηση και του κόσμου του ήλεγξε τον αγώνα, άσκησε πολλή πίεση στην ΑΕΚ, οι αμυντικοί της οποίας τα πήγαν περίφημα σ’ ένα ακόμα ματς. Αν εξαιρέσουμε το σουτ του Γκάμα και την επέμβαση του Μπάρκα δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η εστία της Ένωσης κινδύνευσε.
Η ΑΕΚ στο παιχνίδι της δεν ήταν καλή, θα μπορούσε να κρατήσει περισσότερο μπάλα και να περιορίσει τις δράσεις και τις πολλές στατικές φάσεις των γηπεδούχων από την περιοχή της. Γιατί με το 1-0 ήταν σαν να παίζει με τη φωτιά πουλώντας τη μπάλα στη μεσαία γραμμή και παραχωρώντας πολλά φάουλ έξω από την περιοχή της (δεν κρίνω αν ήταν ή όχι). Οι «κιτρινόμαυροι» είναι ξεκάθαρο ότι πλέον για να δεχθούν γκολ θα πρέπει οι αντίπαλοι να τα κάνουν όλα τέλεια. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι θα πρέπει να σταματήσει να παίζει με τη φωτιά. Γιατί τώρα οι μέτριες εμφανίσεις φέρνουν νίκες και τα επιθυμητά αποτελέσματα όμως αν συνεχιστεί αυτό κάποια στιγμή μπορεί να σταματήσουν να έρχονται.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι ο Καρέρα το αντιλαμβάνεται αυτό. Δεν στέκεται μόνο στη νίκη και στους τρεις βαθμούς, αλλά και στα λάθη που γίνονται σε τακτικό επίπεδο.
Με δύο αγωνιστικές να μένουν για τα play off η ΑΕΚ θα επιχειρήσει να πάρει το μάξιμουμ και να μπεί στο μίνι πρωτάθλημα με τη μικρότερη διαφορά. Και εκεί όλα μπορούν να συμβούν. Είναι μεγάλη η διαφορά που πρέπει να καλύψει αλλά με τον Καρέρα στον πάγκο η ΑΕΚ δεν θα πετάξει λευκή πετσέτα και θα παλέψει κάθε ματς. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.