Για τον Παναθηναϊκό και τη νίκη του στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ουσιαστικά τα καταγράψαμε πριν το παιχνίδι σε ότι αφορά στους «πράσινους». Στις 25 Ιανουαρίου και αναλυτικά
Για τον ΠΑΟΚ υπάρχουν πράγματα που φαίνονται στα ντέρμπι και που (λογικό είναι) καλύπτονται στα ευκολότερα παιχνίδια. Ο Μίσιτς είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ παίκτης. Κάνει πολλά πράγματα σε άμυνα και επίθεση, δίνει καθαρό μυαλό, ηρεμία ποιότητα. Αυτά ακριβώς που δίνει και ο Μαουρίσιο. Μαζί στην ενδεκάδα στα εύκολα ματς που ο ΠΑΟΚ έχει τη μπάλα είναι ευλογία. Στα πιο απαιτητικά παιχνίδια όμως δύο παίκτες με ίδιο ρόλο δεν αποτελούν πάντα πλεονέκτημα.
Ο Μάτος και ο Βιεϊρίνια ήταν οι πλάγιοι μπακ πέρυσι. Ο Πορτογάλος έχει άλλο ρόλο εφέτος. Όπως και να χει πάντως αμφότεροι δεν είναι στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο φέτος με το εκπληκτικό περυσινό τους πρωτάθλημα.
Οι στόπερ έκαναν λάθη με τον Παναθηναϊκό. Πέρυσι όμως ο τρόπος που πίεζε στη μπάλα όλος ο ΠΑΟΚ ήταν διαφορετικός και έκανε… μάγκες ευκολότερα τους στόπερ. Ποτέ δεν είναι θέμα δύο παικτών η άμυνα…
Δεν υπάρχει ίχνος λογική να διαβάζεις κάποιον που επί μήνες τα βρίσκει όλα ρόδινα, ξαφνικά να ρίχνει ανάθεμα στον προπονητή για μια ήττα, εκτός έδρας και σε ματς με τον Παναθηναϊκό…
Ούτε να γράφεις… παπάδες για τα κακώς κείμενα στον Παναθηναϊκό του Δώνη και ξαφνικά να το γυρίζεις στην… ενόργανη και να μη το παραδέχεσαι…
Στα άλλα σημαντικά της αγωνιστικής…
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται και πάλι στην κορυφή παίζοντας όσο χρειαζόταν για να νικήσει την Ξάνθη. Το καταγράψαμε και στο πρόσφατο παρελθόν ότι η εικόνα των «ερυθρόλευκων» μετά το Δεκέμβρη είναι πολύ βελτιωμένη σε αυτοματισμούς και τρεξίματα. Ο Ολυμπιακός μετά από πολύ καιρό βγάζει αυτοματισμούς στο παιχνίδι του, έχει ξεκάθαρους ρόλους και δείχνει πως ανέκτησε τη χαμένη του αυτοπεποίθηση. Μοναδική παραφωνία γι’ αυτόν η παρουσία του Σεμέντο στα τελευταία παιχνίδια, όμως η επιστροφή του Σισέ προσθέτει (μετά τον Παπαδόπουλο και τον Μπα) μία ακόμη λύση στα χέρια του Μαρτίνς. Χριστοδουλόπουλος και Φορτούνης είναι… εσωτερικές μεταγραφές, πέρα από αυτές που έγιναν τον Ιανουάριο.
Στην ΑΕΚ ο Καρέρα κάνει ακριβώς αυτό που υποσχέθηκε και που εντόπισε από την πρώτη στιγμή που είδε σε βίντεο την «Ένωση» πριν καν την προπονήσει. Βελτίωσε σημαντικά την αμυντική της λειτουργία. Δούλεψε πολύ στην τακτική και δίνει πιο ξεκάθαρους ρόλους. Το πόσο ανταγωνιστική θα είναι η ΑΕΚ στα play off ή αν θα κατακτήσει το κύπελλο που αποτελεί ξεκάθαρο στόχο θα το δούμε στο γήπεδο. Δεδομένα πάντως οι φίλοι της δε θα βλέπουν πια ομάδα χωρίς αγωνιστικές αρχές στο γήπεδο.
Ο Άρης διαθέτει ποιότητα να είναι ανταγωνιστικός. Έχει αφομοιώσει σε μεγάλο βαθμό αυτά που θέλει ο προπονητής του και με εξαίρεση το παιχνίδι στο Αγρίνιο οι «κίτρινοι» είναι σταθεροί, σοβαροί και αποτελεσματικοί μετά το Νοέμβριο. Ομάδα που μπορεί να δώσει ωραίο ποδόσφαιρο στο κοινό της και που χρειάζεται «ενέσεις» ποιότητας και προσωπικότητα για το υψηλότερο επίπεδο.
Ο Αστέρας δεν είναι η ομάδα που έβγαινε στην Ευρώπη. Αναμφίβολα όμως έχει κάνει την αρχή για να ξαναγίνει τέτοια. Με προσεκτικές επιλογές ποδοσφαιριστών και έναν προπονητή που αρχίζει και του δίνει τη χαμένη ταυτότητα αγωνιστικότητας και κυρίως ψυχολογίας.
ΟΦΗ και ΑΕΛ είναι ομάδες (με αουτσάιντερ τον Αστέρα) που θα διεκδικήσουν την 6η θέση και τα πλέι οφ. Δίκαια βάσει της εικόνας τους στη διάρκεια της χρονιάς οι δύο πρώτοι, δύσκολο αλλά κατόρθωμα όπως άρχισε η σεζόν για τον Αστέρα.