Είχε τεράστιο ενδιαφέρον η διαχείριση της πρώτης ήττας του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα έπειτα από δύο χρόνια και δύο μήνες. Ο αγώνας στο Ηράκλειο για το Κύπελλο κόντρα στον ΟΦΗ αναμενόταν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από φίλους και όχι μόνον της ομάδας προκειμένου να διαπιστώσουν αν και κατά πόσο κλονίστηκε ο χαρακτήρς κι η νοοτροπία νικητή της ομάδας του Αμπέλ Φερέιρα. Το 0-3 (24’ Λημνιός, 32’ Μπίσεσβαρ, 63’ Άκπομ) επί των Κρητών αποτέλεσε μια θετική ένδειξη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Ένα αποτέλεσμα που χρήζει ανάλυσης λαμβάνοντας υπ’ όψη όχι μόνον της κατάστασης του ιδίου αλλά και του αντιπάλου που αντιμετώπισε. Επίσης, σημαντική παράμετρος συστήνει κι η επιλογή των προσώπων στο αρχικό σχήμα της ομάδας. Με τον Πασχαλάκη αντί του Ζίβκοβιτς, τον Ροντρίγκο αντί του Μάτος (σ.σ. έστω κι αν ήταν μια αναγκαστική κίνηση), τους Εσίτι – Μαουρίσιο δίδυμο στα χαφ, δηλαδή έναν «καθαρό» κόφτη κι έναν αντίστοιχο πλέον δημιουργικό ποδοσφαιριστή στη συγκεκριμένη θέση, τον Μπίσεσβαρ στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής, τον Μίσιτς ακριβώς πίσω από τον επιθετικό και τον Άκπομ στην κορυφή της επίθεσης.
Κινήσεις που έγιναν από την τεχνική ηγεσία κι απέδωσαν ξεφεύγοντας από τις καθιερωμένες επιλογές του τελευταίου καιρού και δη του περασμένου Σαββάτου. Ένα αποτέλεσμα υπεραπαραίτητο για τη ψυχολογία της ομάδας εν όψει της συνέχειας και ειδικά εν όψει της προσεχούς Κυριακής για την οποία ο ΠΑΟΚ θα υποδεχτεί στην Τούμπα την ΑΕΚ, καθώς της εξασφαλίζει την πολύτιμη ηρεμία για να δουλέψει απερίσπαστη και ν’ αφοσιωθεί στις αγωνιστικές της υποχρεώσεις, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα όλα όσα την ταλανίζουν.
Παρά τις αλλαγές λοιπόν, σε πρόσωπα η ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα παρουσίασε ένα ομοιογενές σύνολο, με καλή κυκλοφορία της μπάλας, ορθολογική ανάπτυξη που απέφυγε να σηκώσει την μπάλα για ν’ αποφύγει την πίεση του αντιπάλου, ελέω και των αντίξοων καιρικών συνθηκών και δη των δυνατών ανέμων. Ταυτόχρονα βρήκε τρόπους ν’ απειλήσει και να μετουσιώσει σε γκολ τις ευκαιρίες που δημιούργησε χάρη στον άνθρωπο που εξελίσσεται στον πλέον σημαντικό στη φετινή σεζόν κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Γιόζιπ Μίσιτς.
Λιγότερο ως αμυντικό χαφ, περισσότερο ως αντίστοιχο δημιουργικό και πολύ περισσότερο ως 10άρι – όπως χρησιμοποιήθηκε χτες – ο Κροάτης αποδεικνύεται ως το βαρόμετρο της ομάδας του, με τη σταθερά καλή απόδοσή του ν’ αποτελεί τη βάση για κάθε τί καλό αγωνιστικά. Χτες μοίρασε τρεις ασίστ αποδεικνύοντας το έλλειμμα που υπάρχει στη συγκεκριμένη θέση πίσω από τον φορ και πόσο πολύ μπορεί ν’ αλλάξει τον ρου μιας αναμέτρησης ένας ποδοσφαιριστής με ποιότητα και «καθαρό» μυαλό.
Εξίσου σημαντικό το γκολ που σημείωσε ο Άκπομ, καθώς εσχάτως ο Βρετανός φορ διακατάχεται από έντονο εκνευρισμό όπως φάνηκε και στο ξέσπασμά του μετά την επίτευξη του τέρματος. Αυτά τα έντονα συναισθήματα που διέπουν συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές οφείλουν να τύχουν χριστής διαχείρισης και να διοχετευθούν δημιουργικά στο παιχνίδι της ομάδας τους, βασική υποχρέωση της τεχνικής ηγεσίας, μεταξύ άλλων. Άκρως θετική κι η επιστροφή του Πασχαλάκη κάτω από τα δοκάρια, κρίνοντας κι εκ του αποτελέσματος, ασχέτως του τί μέλλει γενέσθαι στο άμεσο μέλλον και την απόφαση της τεχνικής ηγεσίας για τη φανέλα με το «νο1». Στα συν κι η ενεργοποίηση των Λάμπρου, Μιχάι.
Γενικώς, το πρόσημο ήταν θετικό αν κι η όλη κατάσταση δεν προσφέρεται για βιαστικά συμπεράσματα, αλλά ακολουθούν αρκετοί αγώνες μέσα από τους οποίους θα προκύψουν. Ως δικλείδα ασφαλείας στη δυσκολία αυτών έχει ως παρακαταθήκη όλα τα διόλου ευκαταφρόνητα που έχει καταφέρει ως τώρα με απόρροια το χαρακτήρα και τη νοοτροπία που έχουν «ποτίσει» την ομάδα. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια …