Απόψε στις 19.30 στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ο ΠΑΟΚ κάνει «ποδαρικό» στο 2020 σε αγωνιστικό επίπεδο αντιμετωπίζοντας τον Άρη. Μια σπουδαία αναμέτρηση με πλούσιο παρελθόν ανάμεσα στους δύο αντιπάλους που θέλουν τη νίκη ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους. Οι γηπεδούχοι για να καλύψουν το χαμένο – βαθμολογικά – «έδαφος» στην προσπάθειά τους να εδραιώσουν την παρουσία τους σε μια από τις θέσεις που εξασφαλίζουν συμμετοχή στα πλέι οφ, να πετύχουν μια νίκη γοήτρου που θα τονώσει σημαντικά την αυτοπεποίθησή τους πετυχαίνοντας καίριο πλήγμα στον αήττητο εδώ και πενήντα έναν αγώνες πρωτταθλήματος «Δικέφαλο». Κι από την άλλη ο Αμπέλ Φερέιρα κι οι ποδοσφαιριστές του που θέλουν να παραμείνουν μόνοι στην κορυφή της βαθμολογίας ανεξαρτήτως λοιπών αποτελεσμάτων της αγωνιστικής, διευρύνοντας τα σερί τους κι αποδεικνύοντας πως η πανίσχυρη αγωνιστική προσωπικότητα αυτής της ομάδας αντέχει και στις πλέον δύσκολες συνθήκες μιας τέτοιας δύσκολης έδρας, όπως συνέβη και πέρυσι.
Για να το καταφέρουν αυτό απαιτούνται απόλυτη συγκέντρωση κι αντίστοιχη αποφασιστικότητα. Η μεν πρώτη όχι απλώς προκειμένου να υπερκεράσουν τη δυσκολία της έδρας και το βέβαιο πάθος των αντιπάλων τους για τη νίκη αλλά ταυτόχρονα για να παρουσιαστούν απερίσπαστοι σε όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στα κοινά του πρωταθλήματος με την πιθανολογούμενη αναβολή, την όποια αβεβαιότητα προέκυψε από αυτήν, πιθανότητα που προσπάθησε η τεχνική ηγεσία να εξαλείψει ως σκέψη όλες τις προηγούμενες ημέρες αλλά και τις επιθέσεις σε διαιτητές, τις ανακοινώσεις κι όλα αυτά που καθημερινά μειώνουν δραματικά το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας του φίλαθλου κόσμου για το εντός συνόρων ποδόσφαιρο. Εξίσου απαραίτητο συστατικό κι η αποφασιστικότητα για τις προσωπικές μονομαχίες, στοιχείο που κατέδειξε ως εξέχον σημαντικό – μεταξύ άλλων – κι ο κ. Φερέιρα στις δηλώσεις του αναφερόμενος στην επικείμενη αναμέτρηση.
Πέραν όμως όλων αυτών, με «ψυχρή» λογική είναι ένας αγώνας από τον οποίο δεν κρίνεται κάτι σημαντικό, δεν προκύπτει δηλαδή κάτι … τελεσίδικο έτσι όπως είναι ο τρόπος διεξαγωγής του φετινού πρωταθλήματος και με ειδοποιό διαφορά σε σχέση με το παρελθόν τον επίλογό του, ήτοι την ύπαρξη των πλέι οφ. Αυτό δε συνιστά υποτίμηση της αξίας του αποψινού ματς αλλά μια απτή πραγματικότητα. Άλλωστε είναι τόσα πολλά όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που συνοδεύουν αυτές τις αναμετρήσεις προσδίδοντας ξεχωριστή σημασία κι αίγλη που θα ήταν ανόητος κανείς να πίστευε κάτι τέτοιο.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που αυτή η ομάδα δοκιμάζεται σε τέτοιες συνθήκες. Το έκανε μ’ επιτυχία στο πρόσφατο παρελθόν κι αν είναι λίγο προσεκτική μπορεί να το κάνει ξανά. Πού βασίζεται; Κατά κύριο λόγο στον σμιλευμένο χαρακτήρα της και την αντίστοιχη νοοτροπία νικητή που έχει αποκτήσει, με συνέπεια να γνωρίζει πολύ καλά ότι ακόμη και σε μια – σχετικά – μέτρια ημέρα της έχει τον τρόπο να πάρει αυτό που θέλει. Κατ’ αρχάς, ανάμεσα σε όλα τα εντυπωσιακά σερί που «τρέχει», υπάρχει κι αυτό του διαδοχικού σκοραρίσματος τόσο εντός όσο κι εκτός έδρας. Όπως και να ‘χει δηλαδή έχει τον τρόπο να «πληγώσει» τ’ αντίπαλα δίχτυα κάτι που αποτελεί ισχυρή βάση για την ίδια και σημαίνοντα «πονοκέφαλο» για κάθε αντίπαλο.
Η πλεόν σημαντική της έγνοια εντοπίζεται στην άμυνα, εκεί όπου δε θα έχει τον τραυματία Κρέσπο και με τον τρόπο που περιμένει τον αντίπαλό της ν’ αγωνιστεί, «χτυπώντας» τάχιστα στις αντεπιθέσεις είναι ένα θέμα που χρήζει μέγιστης προσοχής καθώς κανείς από τους έτερους δύο κεντρικούς αμυντικούς (σ.σ. Ίνγκασον και Βαρέλα) δεν έχουν τη δική του ταχύτητα για να μπορέσουν να καλύψουν εγκαίρως τέτοιες καταστάσεις δίχως βοήθεια-ες από τους συμπαίκτες τους. Αυτός ίσως να είναι κι ένας σημαντικός παράγοντας στην επιλογή των χαφ μπροστά από την άμυνα. Εκεί όπου σε φυσιογικές συνθήκες το δίδυμο Μίσιτς – Μαουρίσιο θα έμοιαζε ως κραταιό, όμως πλέον μπαίνει στην εξίσωση και τ’ όνομα του Ντόουγκλας, που σημειωτέον πριν από δύο ημέρες είχε μια ενόχληση αλλά χτες προπονήθηκε κανονικά.
Αν λοιπόν στο 4-4-2 ή 4-4-1-1, στην άμυνα ως βέβαιοι θεωρούνται οι Ζίφκοβιτς, Μάτος, Ίνγκασον, Βαρέλα, Γιαννούλης και τα δεδομένα στα χαφ είναι τα προαναφερθέντα το εναπομείναν ενδιαφέρον στο αρχικό σχήμα μεταφέρεται στη μεσοεπιθετική γραμμή. Εκεί όπου οι Λημνιός – Βιεϊρίνια φέρονται ως οι επικρατέστεροι για να πλαισιώσουν τα άκρα της κι ο πλέον σημαντικός γρίφος αφορά το επιθετικό δίδυμο. Πέλκας, Μπίσεσβαρ, Άκπομ και Σφιντέρσκι ερίζουν για δύο θέσεις. Με τους Ελ Καντουρί – Στοχ εκτός, ο Ολλανδός μοιάζει ως η μοναδική εναλλακτική για τα άκρα αν και στην εικοσάδα της αποστολής έχει συμπεριληφθεί κι ο Λάμπρου. Είναι μια θέση στην οποία ναι μεν έχει αγωνιστεί κι ο Πέλκας αλλά σαφώς λιγότερες φορές και με αντίστοιχη επιτυχία. Σ’ αυτήν τη λογική ο διεθνής Έλληνας μεσοεπιθετικός μοιάζει να έχει προβάδισμα.
Το δεύτερο κομμάτι του μικρού αυτού παζλ μοιάζει ν’ απαντάται από τον τύπο του επιθετικού που θα θελήσει ο Πορτογάλος τεχνικός να ρίξει πάνω στο κέντρο της άμυνας της ομάδας του κ. Ένινγκ. Ένα – σχετικά – «βαρύ» φορ όπως ο Άκπομ, που πριν από την απουσία του στο τελευταίο ματς της περσινής χρονιάς λόγω ενοχλήσεων βρισκόταν σε ανοδική πορεία και θ’ απασχολήσει το κεντρικό δίδυμο της αντίπαλης άμυνας ή έναν σαφώς πιο ευκίνητο και γρήγορο επιθετικό που «χτυπάει» με μια επαφή και με την μπάλα χαμηλά όπως τέτοιου τύπου φορ είναι ο Σφιντέρσκι; Οι οριστικές απαντήσεις θα δοθούν περίπου μια ώρα πριν από την έναρξη του αγώνα με την ανακοίνωση των επίσημων αρχικών ενδεκάδων από τις δύο ομάδες, ήτοι σε … λίγες ώρες. Μέχρι τότε … καλή χρονιά, καλή συνέχεια και καλή δύναμη …