Ο Κωστής Μπότσαρης γράφει στο προσωπικό του blog για τη νίκη του ΠΑΟΚ επί της Ξάνθης, αναλύει την εμφάνιση, στέκεται στη διαχείριση και ψηλαφίζει το άμεσο μέλλον με τα υπάρχοντα ... δεδομένα.

Ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο της κανονικής περιόδου νικώντας την Ξάνθη 2-0 (80’ Μπίσεσβαρ, 88’ Κρέσπο) κι έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που παρέμεινε αήττητη για τρεις ολόκληρους γύρους. Ήταν το καλύτερο και πλέον πειστικό φινάλε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο για όλα όσα προηγήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στα οποία οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» εμφανίστηκαν ανεπηρέαστοι, απερίσπαστοι από το στόχο τους, δίνοντας τις απαντήσεις τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και δεν ήταν οι μόνοι … 

Όπως εξελίχθηκε το ματς ήταν για … γερά νεύρα. Η απόλυτη κυριαρχία των γηπεδούχων προσέκρουσε πάνω στον … κυματοθραύστη Άμπαντ, με τον Ισπανό πορτιέρε να πραγματοποιεί μια από τις καλύτερες – αν όχι την καλύτερη – εμφανίσεις της καριέρας του αλλά και στην ατυχία τους καθώς είδαν την μπάλα να σταματάει τέσσερις φορές στο δοκάρι. Επίσης η υπομονή, η ηρεμία αλλά κι η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών και του κόσμου που βρέθηκε στις κερκίδες της Τούμπας δοκιμάστηκαν έντονα βλέποντας τρία γκολ ν’ ακυρώνονται, τα δύο κατόπιν χρήσης VAR λόγω της δυσκολίας της κάθε φάσης αλλά και μία αμφισβητούμενη φάση στην οποία ζήτησαν πέναλτι, να δίδεται υπέρ των αντιπάλων. 

Παρόλα αυτά, σε κανένα σημείο δε φάνηκαν λιπόψυχοι, σε καμία στιγμή δεν έδειξαν να εγκαταλείπουν την πίστη τους για το βασικό στόχο των τριών βαθμών. Δεν επέτρεψαν στα συγκεκριμένα γεγονότα να γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης από τους φιλοξενούμενους ώστε να γείρουν τη – φαινομενικά – εύθραυστη ισορροπία της ψυχολογίας υπέρ τους. Είναι χαρακτηριστικό πως τόσο στο ημίχρονο όσο και στο 77’ του αγώνα τα ποσοστά κατοχής της μπάλας ήταν 71%-29% υπέρ του, ενώ συνολικά στο ματς ο ΠΑΟΚ είχε είκοσι έξι τελικές από τις οποίες οι δέκα τέσσερις στον στόχο (σ.σ. στις τελικές δεν προσμετρώνται τα δοκάρια) έναντι τεσσάρων και δύο τ’ αντίστοιχα νούμερα της ακριτικής ομάδας. 

Παρά το γεγονός πως ο «Δικέφαλος» άργησε να σκοράρει, ειδικά για τα δικά του δεδομένα, πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια. Μια άκρως ισορροπημένη εμφάνιση, με ορθολογική ανάπτυξη, υπομονή κι επιμονή στο παιχνίδι, με δράσεις ανάπτυξης από τις πτέρυγες αλλά κι από τον άξονα μέσα από συνεργασίες. Κι αυτήν τη φορά δεν έλλειψαν τα μακρινά σουτ, τρία εκ των οποίων ήταν από αυτά που σταμάτησαν στο δοκάρι, την ίδια στιγμή που απειλήθηκε ελάχιστα στην άμυνά του. Ακόμη και στις ελάχιστες περιπτώσεις που δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις γι’ αντεπίθεση της ομάδας του κ. Κόλτση η αμυντική μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη ήταν υποδειγματική, αποσοβώντας τον όποιον κίνδυνο. 

Ήταν το πρώτο ματς μετά από καιρό που η αρχική ενδεκάδα δεν περιελάμβανε το όνομα του Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Μιας υπερπολύτιμης μονάδας αυτού του ΠΑΟΚ που όμως εδώ και καιρό περιορίζεται σε … χαμηλές πτήσεις. Μπαίνοντας όμως ως αλλαγή αποδείχτηκε ο καθοριστικός παράγοντας του αγώνα καταγράφοντας το πρώτο του γκολ και την αντίστοιχη ασίστ στο φετινό πρωτάθλημα. Ανάλογη συμβολή είχε κι ο – επίσης – προερχόμενος από τον πάγκο Ελ Καντουρί, με την ασίστ στο πρώτο γκολ. 

Επίσης στον πάγκο υπήρχαν τα ονόματα των Πασχαλάκη, Βαρέλα, Εσίτι, Άκπομ και Λάμπρου. Εκτός είχαν μείνει ο τιμωρημένος Ντόουγκλας, οι τραυματίες Βέρνμπλουμ-Ζαμπά κι οι Στοχ, Ροντρίγκο με τον τελευταίο να «κόβεται» τελευταία στιγμή από την αποστολή. Μηδενός εξαιρουμένου όλοι θα χρειαστούν στο φετινό, μεγάλο μαραθώνιο του πρωταθλήματος που περιλαμβάνει και πλέι οφ. Για να μπορέσουν όμως να προσφέρουν χρειάζονται αγωνιστικό ρυθμό. 

Κάτι δύσκολο να συμβεί απόντων ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, εντούτοις είναι ένα ζήτημα που απαιτεί λύση. Άκπομ, Μαουρίσιο και Πέλκας μπήκαν στο «Γ. Καραϊσκάκης» όμως δεν μπόρεσαν να δώσουν πολλά εξαιτίας και της συγκεκριμένης έλλειψης (σ.σ. αγωνιστικού ρυθμού). Αντιθέτως, ο Βραζιλιάνος μέσος ήταν καταλυτικός παράγοντας στο ήρεμο και ορθολογικό παιχνίδι της ομάδας του στη χτεσινή νίκη. Όπως και ο Βιεϊρίνια, προέρχεται από σοβαρότατο τραυματισμό και πλέον έχει τον χρόνο σύμμαχο προκειμένου ν’ ανεβάζει προοδευτικά τα επίπεδα της απόδοσής του. 

Μ’ ένα τέτοιο έμψυχο δυναμικό, ο εσωτερικός ανταγωνισμός αποτελεί ισχυρότατο κίνητρο για τον κάθε ποδοσφαιριστή αρκεί να βλέπει τους κόπους του ν’ αποδίδουν καρπούς. Έστω και στο ελάχιστο. Δεν μπορεί να υπάρχουν πλέον αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από αυτό του Άκπομ την περσινή σεζόν και του Μίσιτς στη φετινή. Άλλωστε η δήλωση του Πορτογάλου τεχνικού μετά το ματς, σύμφωνα με την οποία δεν επιθυμεί να υπάρξουν προσθαφαιρέσεις κατά την επικείμενη μεταγραφική περίοδο προδίδει και την ικανοποίησή του για το υλικό που έχει στα χέρια του. Το τί θα κάνει η διοίκηση είναι άλλη υπόθεση, καθώς έχει στα υπ’ όψιν της και παραμέτρους που πιθανόν ν’ αγνοούν οι υπόλοιποι. Πάραυτα, ότι κι αν προκύψει θα πρέπει να είναι σε απόλυτη συνεννόηση μεταξύ τους. 

Η εβδομάδα που ξεκινάει αύριο έχει μια ιδιαιτερότητα καθώς μετά την αγωνιστική του προσεχούς Σαββατοκύριακου ακολουθεί εμβόλιμη με συνέπεια τους τρεις αγώνες σε διάστημα δέκα ημερών. Ίσως αυτήν να είναι και μια πρώτης τάξης ευκαιρία για το θέμα της διαχείρισης που σημειώθηκε και πιο πάνω. Ίδωμεν … Καλή συνέχεια και καλή δύναμη ….