ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός αναδείχτηκαν ισόπαλοι 1-1 (29’ Ίνγκασον – 64’ πεν. Βαλμπουενά)στο «Γ. Καραϊσκάκης» στη μονομαχία των δύο πρωτοπόρων της βαθμολογίας, αφήνοντας «ανοιχτούς» λογαριασμούς για τη συνέχεια. Μια αναμέτρηση που ξεκίνησε άσχημα, με όλα όσα κατήγγειλε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ πως έγιναν – κατά κύριο λόγο – κατά την άφιξη της αποστολής κι επιβεβαιώθηκαν από τους αρμόδιους φορείς κι όχι μόνον, με την επίθεση που δέχτηκαν τα μέλη της εξαιτίας της μη τήρησης των συμφωνηθέντων στην πρωϊνή σύσκεψη των εμπλεκόμενων φορέων για τα μέτρα ασφαλείας της αναμέτρησης, ενώ υπήρξε και δεύτερη καταγγελία για επεισόδιο εντός του ευρύτερου χώρου των αποδυτηρίων στην ανάπαυλα της αναμέτρησης.
Δυστυχώς όλο αυτό επισκίασε την εξαιρετική πρωτοβουλία της κοινής εισόδου στον αγωνιστικό χώρο, παράλληλα με την είσοδο των δύο ομάδων, της μητέρας ενός εκ των θυμάτων της Θύρας «7» από το τραγικό γεγονός του 1981, όπου χάθηκαν άδικα 21 ζωές μαζί με έναν από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ που επέβαινε στο μοιραίο λεωφορείο μαζί – μεταξύ άλλων – και με τα έξι αδικοχαμένα παιδιά του δυστυχήματος των Τεμπών το 1999. Αμφότεροι φορούσαν μια μπλούζα η οποία ανέγραφε: «21+7, Ποτέ ξανά», στέλνοντας το μήνυμα ενότητας προς πάσα κατεύθυνση.
Παρόλα αυτά υπήρξε και το αγωνιστικό κομμάτι. Εκεί όπου οι δυο Πορτογάλοι προπονητές είχαν από μια … έκπληξη στα αρχικά τους σχήματα. Ο μεν Φερέιρα τον Ελ Καντουρί στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής, αφήνοντας – άγνωστο γιατί – τον Βιεϊρίνια στον πάγκο για ολόκληρο το ματς, ο δε Μαρτίνς τον Μασούρα, τον οποίον όμως αντικατέστησε στο 41’ με τον Σουντανί, σε μια κίνηση που θ’ άλλαζε τον ρου του αγώνα στο δεύτερο μέρος.
Η αναμέτρηση ξεκίνησε με τους γηπεδούχους να θέλουν να εκμεταλλευτούν την έδρα τους και με πίεση να μπουν στη θέση του οδηγού του αγώνα. Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε αρκετά «διαβασμένος» κι απόλυτα προσηλωμένος στο αγωνιστικό του πλάνο. Πλην ενός ανάποδου ψαλιδιού στο 5’ από τον Βαλμπουενά, ένα συρτό σουτ του Γκιγέρμε, αμφότερα εκτός περιοχής με κοινή κατάληξη εκτός εστίας, δεν προέκυψε άλλη επικίνδυνη στιγμή στην περιοχή του Ζίφκοβιτς.
Βγάζοντας το πρώτο εικοσάλεπτο χωρίς προβλήματα, οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» άρχισαν να παίρνουν μέτρα στο γήπεδο. Επιλέγοντας περισσότερο την αριστερή πλευρά των Γιαννούλη – Ελ Καντουρί, με τις βοήθειες των Μπίσεσβαρ – Μίσιτς συνειδητά «χτύπησαν» το δεξί άκρο της άμυνας των γηπεδούχων με τον Αμπέλ Φερέιρα να ζητά πυκνά – συχνά από τον Γιαννούλη να προωθηθεί και να συμβάλλει στη δημιουργία του παιχνιδιού της ομάδας του.
Έχοντας «θωρακίσει» τα μετόπισθεν χάρη στις σωστές αποστάσεις και στον εξαιρετικό – ανασταλτικά – Ντόουγκλας, ο ΠΑΟΚ άρχισε να ψάχνει τρόπους ν’ απειλήσει. Στο 27’ σ’ εκτέλεση κόρνερ οι άνθρωποι του «Δικεφάλου» διαμαρτυρήθηκαν για μονομαχία – μακριά από την μπάλα – του Μασούρα με τον Μάτος εντός της περιοχής του Σα και δυο λεπτά μετά, ο Μίσιτς εκτέλεσε το φάουλ κι ο Ίνγκασον με διπλή προσπάθεια «άνοιξε» το σκορ.
Η ψυχρολουσία που ακολούθησε για τον Ολυμπιακό δημιούργησε πρόσφορο έδαφος στον αντίπαλό του να εκμεταλλευτεί το υπέρ του momentum αναζητώντας κάτι ουσιαστικότερο επιθετικά. Κάτι τέτοιο δε συνέβη με τους γηπεδούχους να διαμαρτύρονται στο 42’ για αντικανονική επαφή του Μπίσεσβαρ με την μπάλα, καθώς είχε ήδη αντικρύσει νωρίτερα κίτρινη κάρτα.
Ένα λεπτό νωρίτερα, βλέποντας τη στάσιμη – ως τότε – εικόνα της ομάδας του ο κ. Μαρτίνς πέρασε τον Σουντανί αντί του Μασούρα, βάζοντας δεύτερο επιθετικό στο παιχνίδι της ομάδας του με στόχο ν’ αυξήσει την πίεση στην αντίπαλη περιοχή. Μια κίνηση που έδωσε στο 45’ την πρώτη καλή στιγμή με κεφαλιά του Αλγερινού – υπό την πίεση του Γιαννούλη – να περνάει άουτ.
Ο ΠΑΟΚ δεν άλλαξε – αρχικά – κάτι με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Στο 47’ σε μονομαχία Ποντένσε – Γιαννούλη υπήρξαν νέες διαμαρτυρίες των ανθρώπων του «Δικεφάλου», αυτήν τη φορά για αντιαθλητικό χτύπημα του Πορτογάλου εξτρέμ. Δύο λεπτά μετά ήταν η σειρά των γηπεδούχων για διαμαρτυρίες σε φάση με πρωταγωνιστή – και πάλι – τον Πορτογάλο, όταν δέχτηκε μαρκάρισμα εντός περιοχής με τον διαιτητή να δείχνει «παίζετε».
Η εικόνα του ματς είχε αλλάξει. Ο Ολυμπιακός επανήλθε σε πρωταγωνιστικό ρόλο μεν, ανέκτησε την κατοχή, που είχε απωλέσει από το 20’ και μετά του πρώτου μέρους και προσπαθούσε να βρει τρόπο να φέρει το παιχνίδι στα ίσια. Σε μια προσπάθεια αντίδρασης, ο κ. Φερέιρα άλλαξε το 4-4-1-1 σε 4-5-1, τραβώντας τον Μπίσεσβαρ στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής και μεταφέροντας τον Ελ Καντουρί πιο κοντά στον άξονα. Μια διαφοροποίηση που όχι απλώς δε βοήθησε την ομάδα του αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις κλόνισε την ανασταλτική σταθερότητα της αριστερής πλευράς.
Στο 57’ ο Σουντανί απείλησε με «χλιαρό» σουτ εντός περιοχής από τη δεξιά πλευρά που μάζεψε δίχως πρόβλημα ο Ζίφκοβιτς και τον ΠΑΟΚ ν’ απαντά στο 60’ με όμορφη συνεργασία που ξεκίνησε από αριστερά με τον Μπίσεσβαρ και κατέληξε σε δυνατό διαγώνιο σουτ του Μίσιτς το οποίο πέρασε λίγο έξω από τη δεξιά δοκό του Σα. Στο ίδιο λεπτό ο Μπουχαλάκης έδωσε τη θέση του στον Καμαρά. Με τους «ερυθρόλευκους» να συνεχίζουν να επιτίθενται από δεξιά, ο Ποντένσε στο 63’ διέφυγε της προσοχής του Μπίσεσβαρ, δέχτηκε μαρκάρισμα του Γιαννούλη κι ο Ισπανός διαιτητής υπέδειξε την εσχάτη των ποινών, φάση για την οποία είχαν ενστάσεις οι άνθρωποι του «Δικεφάλου».
Την εκτέλεση ανέλαβε ο Βαλμπουενά νικώντας τον Ζίφκοβιτς για την ισοφάριση ένα λεπτό μετά αλλά υπέστη τράβηγμα κι αποχώρησε για να περάσει ο Γκερέρο. Όπως ήταν λογικό κι αναμενόμενο, η συγκεκριμένη εξέλιξη αναπτέρωσε το ηθικό των γηπεδούχων που αύξησαν την πίεσή τους και με αυξημένη – πλέον – αυτοπεποίθηση ενέτειναν τις προσπάθειές τους για το νικητήριο γκολ. Η αντίδραση από τον πάγκο του ΠΑΟΚ ήρθε στο 66’ με τη διπλή αλλαγή και την ταυτόχρονη είσοδο των Μαουρίσιο – Άκπομ αντί των Ελ Καντουρί – Σφιντέρσκι. Μια κίνηση που αποσκοπούσε στο να προσδώσει ενέργεια και ποιότητα στη μεσαία γραμμή ούτως ώστε, σύμφωνα με το σκηνικό του αγώνα, να μπορέσει ο «Δικέφαλος» να εκμεταλλευτεί τους χώρους και να βγει με αξιώσεις στην αντεπίθεση, κάτι που δεν έγινε – σχεδόν – ποτέ ή δεν είχε τ’ αναμενόμενα αποτελέσματα καθώς η ομάδα δεν μπόρεσε να κρατήσει μπάλα και να επανέλθει στη ομαλή κι αλάνθαστη κυκλοφορία της μπάλας.
Στο 79’ ο Ζίφκοβιτς είπε «όχι» σε κοντινή κεφαλιά του Ελ Αραμπί, ενώ στο 82’ ο Πέλκας πέρασε αντί του Μπίσεσβαρ. Ο ίδιο ποδοσφαιριστής απώλεσε σημαντική ευκαιρία στο 85’ όταν σε αντεπίθεση δεν κατάφερε να νικήσει τον Σα ενώ το σκηνικό των ευκαιριών ολοκληρώθηξε με δύο καλές στιγμές για τους γηπεδούχους στο 87’ και στο 88’ με Γκερέρο κι Ελ Αραμπί αντίστοιχα.
Η χαμένη ευκαιρία του ΠΑΟΚ να πάρει ξεκάθαρο βαθμολογικό προβάδισμα εντοπίζεται στο διάστημα της υπεροχής του, από το 20’ και μετά, ειδικά από τη στιγμή που «πάγωσε» το «Γ. Καραϊσκάκης» με το γκολ του Ίνγκασον στο 29’ μέχρι και τη λήξη του πρώτου μέρους. Από εκεί και πέρα, απέτυχε ν’ απαντήσει πειστικά στις κινήσεις των γηπεδούχων στο δεύτερο ημίχρονο, εγκλωβίστηκε στο παρατεταμένο ντεφορμάρισμα παικτών του που αποδεδειγμένα μπορούν κι έχουν κάνει τη διαφορά κατά το πρόσφατο παρελθόν, κράτησε άνευ λόγου το νέο σχηματισμό που δεν τον βοήθησε σε κάτι, ενώ δεν πήρε τίποτα από τις αλλαγές του.
Συνοψίζοντας, για τον «Δικέφαλο» η όποια απογοήτευση – πάντα αγωνιστικά – έχει να κάνει με τ’ ότι έφυγε μ’ έναν βαθμό από την έδρα του ανταγωνιστή του για τον τίτλο. Ο περσινός αήττητος Πρωταθλητής και νταμπλούχος, διεύρυνε τα σερί του παραμένοντας αήττητος για σαράντα επτά αγώνες Πρωταθλήματος και σκοράροντας για 31οματς εκτός έδρας. Ήταν η πρώτη απώλεια βαθμών για τους γηπεδούχους μετά από ένα χρόνο, ενώ το … «μελανό» σημείο για την ομάδα του κ. Φερέιρα είναι πως δεν έχει καταφέρει να πανηγυρίσει τη νίκη στην τρέχουσα σεζόν σε κανένα από τα τέσσερα ντέρμπι που έδωσε ως τώρα, δύο εντός (με Άρη και Παναθηναϊκό) και δύο εκτός (με ΑΕΚ και Ολυμπιακό).
Παρόλα αυτά έχει μπροστά του όλον το χρόνο να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες του, να λειτουργήσει με τον καλύτερο τρόπο στην επικείμενη μεταγραφική περίοδο για να πάρει βοήθεια στα χαφ και στη θέση του εξτρέμ, όπου Στοχ και Λάμπρου δείχνουν να μην υπολογίζονται. Το ίδιο σαφώς και ισχύει για κάθε άλλη ομάδα μόνον που τα δεδομένα στον δεύτερο γύρο, πριν από τα πλέι οφ είναι αντιστρόφως ανάλογα – τουλάχιστον – σ’ ότι έχει να κάνει με τον παράγοντα έδρα.
Για όλα όσα έγιναν εκτός αγώνα, το λόγο έχει η Δικαιοσύνη. Οι απαραίτητες ενέργειες έχουν γίνει κι από το αποτέλεσμα αυτών θα καθοριστεί κι η συνέχεια, όχι απλά του Πρωταθλήματος αλλά εν γένει του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εδώ εντοπίζεται το δυσοίωνο του πράγματος … Γιατί η δράση, ειδικά όταν μένει ατιμώρητη, φέρνει κι αντίδραση. Ας αναλάβει ο κάθε ένας τις ευθύνες του – ούτως ή άλλως – έχοντας απωλέσει προ καιρού το δικαίωμα της αποποίησής τους. Καλη δύναμη, καλή συνέχεια …