Κυριακή χθες και το πρόγραμμα της αγωνιστικής περιελάμβανε δύο πολύ σημαντικούς αγώνες για το πρωτάθλημα και αναφέρομαι στις αναμετρήσεις Αστέρας Τρίπολης – ΠΑΟΚ και Λεβαδειακός – Ολυμπιακός.
Όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τα δυο σημαντικότερα παιχνίδια της αγωνιστικής διαπίστωσαν για μια ακόμη φορά αυτό που όλοι γνωρίζουμε, αλλά δεν θέλουμε να παραδεχθούμε.Ποδόσφαιρο δεν υπάρχει δίχως οπαδούς των φιλοξενούμενων ομάδων στην εξέδρα.
Τελεία και παύλα.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι αυτή είναι η πραγματικότητα. Αγώνες δίχως οπαδούς και των δύο ομάδων στην κερκίδα μοιάζουν με φαγητό χωρίς αλάτι.Ειδικότερα στη πόλη της Βοιωτίας που βρέθηκα για το παιχνίδι μπορώ να πω ότι όλα ήταν άψογα
Οι 2000 οπαδοί του Ολυμπιακού που βρέθηκαν από το πρωί στην πόλη έδωσαν ζωή και ποδοσφαιρικό χρώμα στην παγωμένη Λιβαδειά.Τραγούδια, φωνές, συνθήματα, ντεκόρ όμορφο που έχει ανάγκη ο φίλαθλος κόσμος στην Ελλάδα.Αλλά και από οικονομικής πλευράς, όλοι κέρδισαν.
Το μόνιμα άδειο γήπεδο του Λεβαδειακού είχε επιτέλους οπαδούς, τα καφενεία ήταν γεμάτα από το πρωί, ενώ οι περισσότερες ταβέρνες δεν είχαν καρέκλα αδειανή.
Ήταν μια γιορτή ! Το ίδιο πληροφορήθηκα συνέβη και στην Τρίπολη που οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ήταν άψογοι.Το μήνυμα αυτό πρέπει να φθάσει κάποια στιγμή στα αυτιά των αρμοδίων, ώστε να ψάξουν να βρουν τρόπους για να βλέπουμε πιο συχνά αυτές τις εικόνες στα ελληνικά γήπεδα.
Γήπεδα με οπαδούς και των δυο ομάδων, αλλά δίχως τα γνωστά παρατράγουδα που μας στεναχωρούν.
Γιατί με σωστή αστυνόμευση και προγραμματισμό από τους αρμόδιους φορείς έχω την αίσθηση ότι μπορεί να βρεθεί λύση.Φθάνει να υπάρχει θέληση, οργάνωση και καλή διάθεση απ’ όλες τις πλευρές.Οι απαγορεύσεις δεν ταιριάζουν σε πολιτισμένες χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα.
