Το βράδυ της Κυριακής ο Παναθηναϊκός έβαλε τα πλέον δύσκολα στον ΠΑΟΚ απ’ όλες τις πρόσφατες αγωνιστικές του εμπειρίες στο Πρωτάθλημα. Με δύο γκολ σε καίρια σημεία της αναμέτρησης (σ.σ. 44’ και 87’) προηγήθηκε κι έδειξε ικανός να είναι αυτός που θα έθετε τέλος στο ιστορικό αήττητο σερί του «Δικεφάλου», όμως ο Βιεϊρίνια είχε διαφορετική άποψη και με δυο δικές του «απαντήσεις» (σ.σ. 65’ και 90’+5’) το ματς έληξε ισόπαλο 2-2, κρατώντας την ομάδα του σε απόσταση δύο βαθμών από την πρώτη θέση.
Δε χωρά η παραμικρή αμφιβολία πως η ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα απώλεσε μοναδική ευκαιρία να ξεκινήσει το πρωτάθλημα από την αρχή, όμως υπάρχει πολύς «δρόμος» μπροστά ακόμη αρκεί να διορθώσει τις παθογένειές του. Γιατί χτες έκανε ακριβώς ότι δεν έπρεπε και δεν είχε κάνει ως τώρα στο Πρωτάθλημα που παρολίγο θα του κόστιζε πολύ παραπάνω και πολλά περισσότερα από τους δύο βαθμούς που τελικά έχασε.
Από τη μια η αδικαιολόγητη υπεροψία, χαλαρότητα, εφησυχασμός, όπως θέλει κανείς μπορεί να «βαφτίσει» την εικόνα των ποδοσφαιριστών του «Δικεφάλου» στο πρώτο ημίχρονο. Το γεγονός πως ο χτεσινός τους αντίπαλος τους έκανε πρώτος φάση και μάλιστα με κάθετη στο 3’ ήταν ένας ανησυχητικός και συνάμα προειδοποιητικός οιωνός για όσα θ’ ακολουθούσαν. «Δείξαμε ότι σκεφτόμαστε ότι είμαστε ήδη νικητές και όταν σκεφτόμαστε τον στόχο και όχι το αποτέλεσμα, εκεί πιστεύω ότι το χάσαμε», ανέφερε σχετικά μετά το τέλος του αγώνα ο 41χρονος Πορτογάλος τεχνικός επιβεβαιώνοντας την έλλειψη απόλυτης συγκέντρωσης και σωστής νοοτροπίας στο εν λόγω διάστημα.
Οι «Πράσινοι» ανάγνωσαν σωστά την τακτική του ΠΑΟΚ και κατάφεραν να τον περιορίσουν πιέζοντας ψηλά. Με τον σχηματισμό τους ανασταλτικά να θυμίζει 4-3-3 η τριπλέτα Χατζηγιοβάννης, Μακέντα, Ζαχίντ έπεφτε πάνω σε όποιον επιχειρούσε να οργανώσει το παιχνίδι των γηπεδούχων από τα μετόπισθεν ακόμη κι όταν αυτός ήταν ο … Ζίφκοβιτς. Μάλιστα, όταν η μπάλα βρισκόταν στα πέριξ της περιοχής μίνιμουν πέντε αντίπαλοι προωθούνταν αναγκάζοντας – κυρίως – τον Κρέσπο και τον Ίνγκασον σε μακρινές μπαλιές, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έβρισκαν το στόχο τους. Σ’ αυτό το κομμάτι η ευθύνη βαραίνει και τα χαφ που δε βοήθησαν ως όφειλαν στην ανάπτυξη με συνέπεια τη δημιουργία μεγάλων αποστάσεων.
Με συγκεκριμένους καίριους ποδοσφαιριστές να συνεχίζουν τις «χαμηλές» πτήσεις, η ομάδα στερήθηκε πρωτοβουλιών και φαντασίας σε δημιουργικό επίπεδο. Η χρησιμοποίησή τους ήταν μια συνειδητή επιλογή ρίσκου ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα που είχε να επιλέξει η τεχνική ηγεσία. Η εναλλακτική είχε να κάνει με επιλογή άλλων προσώπων για τις ίδιες θέσεις, που – φυσικά – και αυτή συνιστούσε και συνιστά και για το μέλλον ένα ξεχωριστό ρίσκο. Εν προκειμένω δε βγήκε, καθώς με τους Στοχ, Μπίσεσβαρ, Λημνιό, Σφιντέρσκι μακριά από τον καλό τους εαυτό δύσκολα θα μπορούσε να προκύψει κάτι ουσιαστικό σ’ επίπεδο αποτελεσματικότητας.
Επί προσθέτως, σ’ ένα σύνολο όταν κάτι δε λειτουργεί καλά ή όπως πρέπει τέλος πάντων, ταυτόχρονα προκαλεί ανασφάλεια στους υπόλοιπους κι αυτήν ήταν διάχυτη ως αίσθηση ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Μέρος του τραγικού λάθους του Κρέσπο που έδωσε το δικαίωμα στον Ζαχίντ να κλέψει και να σκοράρει στο 44’ οφείλονταν σ’ αυτήν.
Ο κ. Φερέιρα προσπάθησε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα στο δεύτερο μέρος με την είσοδο των Βιεϊρίνια – Ελ Καντουρί αντί των Λημνιού – Στοχ αντίστοιχα. Κι αν η παρουσία του αρχηγού με την επίτευξη και των δύο τερμάτων της ομάδας του (σ.σ. τα πρώτα μετά τη μακρά απουσία του λόγω τραυματισμού) τον δικαίωσε, δύσκολα μπορεί να πει κάποιος το ίδιο και για τον Βελγομαροκινό που είχε ν’ αγωνιστεί καιρό κι η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού είχε αφήσει εμφανέστατα τα σημάδια της πάνω του. Η είσοδος του Άκπομ συνοδεύτηκε από μια εντυπωσιακή ευκαιρία αλλά δεν είχε ανάλογη συνέχεια, καθώς η σημαντικότερη από όσες ακολούθησαν ανήκε στο Μάτος με την κεφαλιά του Βραζιλιάνου σ’ εκτέλεση φάουλ του Βιεϊρίνια να σταματά στο δοκάρι.
Την είσοδο του Άκμπομ διαδέχτηκε η αλλαγή σχηματισμού του Παναθηναϊκού από 4-2-3-1 σε 5-3-2, ταυτόχρονα με την είσοδο του Κολοβέτσιου αντί του Χατζηγιοβάνη. Μια κίνηση που σα στόχο είχε να κάνει πιο στιβαρή την ανασταλτική λειτουργία και να δώσει περισσότερο χώρο στο γήπεδο για αντεπιθέσεις. Σε μια από τις οποίες, νικώντας κατά κράτος τον ΠΑΟΚ στο transition ήρθε και το γκολ του Μακέντα κι ενώ στη φάση που προηγήθηκε ο Διούδης είπε «όχι» στην προβολή του Ίνγκασον προ της εστίας. Παρότι τρία λεπτά πριν από το τέλος της κανονικής διάρκειας τίποτα δεν είχε κριθεί αφού στην τελευταία φάση του αγώνα ο Κρέσπο, αρνητικός πρωταγωνιστής στη φάση του 0-1, δέχεται μαρκάρισμα εντός περιοχής από τον Κουρμπέλη με τον διαιτητή αξιοποιώντας το VAR να υποδεικνύει την εσχάτη των ποινών.
Μια φάση για την οποία διαμαρτυρήθηκαν οι φιλοξενούμενοι χαρακτηρίζοντας την απόφαση «αυστηρή» για το χρονικό σημείο που λήφθηκε και για τα δεδομένα εκείνης της στιγμής αλλά ενδιαφέρον θα είχε για το αν οι ισχυρισμοί θα ήταν οι ίδιοι αν τα δεδομένα ήταν αντίστροφα. Όπως επίσης υποστήριξαν υπερβολικό το χρόνο των καθυστερήσεων λόγω των δύο αλλαγών του ΠΑΟΚ με την έναρξη του ΠΑΟΚ σε «νεκρό» χρόνο αλλά δίχως να υπολογίζουν το … ροκάνισμα του χρόνου από τον Διούδη, λόγος για τον οποίο αντίκρυσε και την κίτρινη κάρτα, όπως επίσης και για φάουλ στον Περέα πριν από τη φάση του πέναλτι.
Μέσα από όλο αυτό ο ΠΑΟΚ κρατά πως κέρδισε τον Βιεϊρίνια κι έχασε δύο βαθμούς από δική του ευθύνη να παρουσιάσει ένα καλύτερο πρόσωπο στο πρώτο μέρος και ν’ αξιοποιήσει αποτελεσματικότερα το διάστημα της υπεροχής του από την είσοδο του Άκπομ και μετά. Σε δέκα έξι τελικές οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» είχαν δύο γκολ, ενώ οι αντίπαλοί τους είχαν το ίδιο αποτέλεσμα σε σύνολο μόλις πέντε τελικών … Τροφή για σκέψη. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια …