Πριν αρχίσουμε να προσπαθούμε να αναλύσουμε την εικόνα της ΑΕΚ στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ θα πρέπει να τονίσουμε δύο πράγματα: Έγινε ένα συναρπαστικό και ωραίο παιχνίδι και η Ένωση θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένη με την ισοπαλία μετά το πρώτο εφιαλτικό 25λεπτό. Και κάτι ακόμα για να μην χάσετε τσάμπα το χρόνο σας. Γραμμές, var, διαιτητικές αποφάσεις δεν έχουμε στο πρόγραμμά μας.
Το 3-5-2 (ή 3-4-1-2 εάν προτιμάτε) ο Άμπελ Φερέιρα το έμαθε απ’ έξω και ανακατωτά. Ήξερε που να χτυπήσει, πως να αιφνιδιάσει και να δημιουργήσει προβλήματα. Αντίθετα, ο Κωστένογλου παρέταξε μια ομάδα που δεν φάνηκε να ξέρει (ή δεν την άφησε ο αντίπαλος) πως να χτυπήσει στις αδυναμίες του ΠΑΟΚ. Με τους φιλοξενούμενους να παίζουν στοχευμένα στην αριστερή πλευρά της ΑΕΚ Ροντρίγκο, Μίσιτς και Λημνιός έβγαλαν συνεργασίες δημιουργώντας σοβαρά ζητήματα στην αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ.
Ο Λόπες που δεν ήταν σε καλή βραδιά και φυσικά δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για το “ξεγύμνωμά” του, μαζί με τον Μπακάκη που ήταν το αριστερό στόπερ υπέφεραν μέχρι το 25′. Χρονικό διάστημα που ο ΠΑΟΚ πέτυχε ένα γκολ, έχασε τρεις σημαντικές ευκαιρίες και είχε δοκάρι στο πέναλτι του Μπίσεσβαρ. Το 0-1 ως εκείνο το σημείο ήταν κολακευτικό για τους “κιτρινόμαυρους”.
Ο Νίκος Κωστένογλου όφειλε να αλλάξει την κατάσταση. Και αυτό έκανε. Πριν συμβεί η φάση του πέναλτι ο τεχνικός της ΑΕΚ προσπαθούσε να μεταφέρει στους παίκτες του την αλλαγή συστήματος σε 4-2-3-1. Σύστημα που ισορρόπησε την κατάσταση, περιόρισε τους πολλούς ελεύθερους χώρους δράσης που είχε ο ΠΑΟΚ και που συνάμα έπιασε αδιάβαστο τον Φερέιρα. Γιατί όσο καλά διαβασμένος ήταν ο Φερέιρα στο 3-5-2 της ΑΕΚ, τόσο αδιάβαστος ήταν στην αλλαγή συστήματος.
Η εικόνα της ΑΕΚ άλλαξε (όπως είχε γίνει και στο Αγρίνιο) στο ημίχρονο με τις αλλαγές του Κωστένογλου. Ο Γιακουμάκης με τον Ντέλετιτς πέρασαν στο ματς και αμέσως οι γηπεδούχοι απέκτησαν σημείο αναφοράς στην επίθεσή τους. Δεν στέκομαι τόσο στο πρόσωπο, τον Γιακουμάκη δηλαδή που πήγε στην κορυφή της επίθεσης για να δώσει μάχες και να απελευθερώσει τον εγκλωβισμένο Λιβάια, αλλά στην θέση αυτή καθεαυτή. Είτε είναι ο Γιακουμάκης, είτε ο Ολιβέιρα στην κορυφή της επίθεσης τα δεδομένα αλλάζουν στο παιχνίδι της. Η ΑΕΚ γίνεται πιο επικίνδυνη γιατί πιο απλά οι Λιβάια, Μάνταλος και ο Ντέλετιτς στην προκειμένη μπορούν να βρουν τους χώρους που χρειάζονται για να δράσουν. Αυτό και έγινε με τον ΠΑΟΚ στο δεύτερο ημίχρονο.
Ακόμα και όταν ο Σφιντέρσκι πέτυχε δεύτερο γκολ στο 58′ οι γηπεδούχοι σου έδιναν να καταλάβεις πως θα έρθει ξανά η ισοφάριση, ακόμα και η νίκη. Εάν είχε μετρήσει το γκολ του Μάνταλου τότε ενδεχομένως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική. Το σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ έβγαλε σε ένα ακόμα παιχνίδι αντίδραση. Και εκτός από τον βαθμό κάτι που μπορεί να κρατήσει είναι η αντίδρασή της μετά από ένα εφιαλτικό πρώτο 25λεπτο. Έγιναν λάθη, υπάρχουν ερωτηματικά για την προετοιμασία της ΑΕΚ, αλλά αυτά θα αναλυθούν με ψυχραιμία και χωρίς έντονα συναισθήματα όπως είπε και ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι στις δηλώσεις που έκανε μετά το τέλος του αγώνα.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, ο Μίλοε Ντέλετιτς περίμενε την ευκαιρία του, την πήρε και την αξιοποίησε. Δεν είναι μόνο το γκολ που πέτυχε, αλλά η γενικότερη παρουσία του στην επίθεση της ΑΕΚ, περιορίζοντας σημαντικά και τα ανεβάσματα του Γιαννούλη που στο πρώτο μέρος όποτε ήθελε ανέβαινε για να βοηθήσει επιθετικά.