Την κάναμε λοιπόν τη νίκη που θέλαμε κόντρα στους Ρουμάνους. Αυτή που έπρεπε …200%. Όχι δηλαδή ότι δεν πρέπει να κερδίσουμε σήμερα τους Πορτογάλους. Αν όμως δεν κερδίζαμε χθες τους Ρουμάνους τότε η σημερινή μέρα θα ήταν απλά μια μέρα στη …δουλειά και όχι μια μέρα χωρίς …αύριο όπως είναι η σημερινή με θέα την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ότι και αν γίνει σήμερα – μακάρι να προκριθούμε – το αποτέλεσμα της παρουσίας της Εθνικής στην Αρένα του Μονπελιέ δεν είναι απλά θετικό. Είναι ενθαρρυντικό ενόψει της συνέχειας. Η αρχή έγινε εδώ επί Γαλλικού εδάφους και έπεται συνέχεια. Αρκεί, όπως πολλάκις έχουμε γράψει στο παρελθόν, αυτή η ομάδα, όπως και των γυναικών, να στηριχθούν από όλους ΜΑΣ ακόμη περισσότερο.
Ο διακόπτης του ελληνικού βόλεϊ δείχνει να έχει γυρίσει για τα καλά. Σε άνδρες και γυναίκες. Οι κυρίες και οι κύριοι το απέδειξαν σε Άγκυρα και Μονπελιέ. Απέδειξαν ότι έχουν παρόν αλά κυρίως μέλλον. Αμφότερα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα τον προηγούμενο Ιανουάριο σε Βρυξέλλες (άνδρες) και Κωνσταντινούπολη (γυναίκες) είχαν τις δυσκολότερες κληρώσεις από κάθε άλλη ισοδύναμη ομάδα. Δαγκωνόμασταν ακούγοντας Σερβία, Τουρκία και Βουλγαρία στις γυναίκες, τσιμπιόμασταν στο άκουσμα Ιταλίας, Γαλλίας και Βουλγαρίας στους άνδρες. Η χαραμάδα πρόκρισης που μας άνοιγαν οι υπόλοιπες ομάδες δεν ήταν ικανή να μας κάνει να σκάσουμε χαμόγελο. Αυτό, το χαμόγελο, το σκάσαμε και με το παραπάνω και στις δύο διοργανώσεις στο γήπεδο.
Κορίτσια και αγόρια τα έβαλαν με τα θηρία και κέρδισαν τον σεβασμό τους. Παίκτες και παίκτριες με βαριά ονοματεπώνυμα στην ευρωπαϊκή πιάτσα υποκλίθηκαν στο ελληνικό ταλέντο.
Ο διακόπτης γυρίζει λοιπόν και το όνειρο συνεχίζεται. «It’s a magic dream» μας έλεγε η Αρτακιανού στο Μίλωνα πριν φύγουμε για Άγκυρα και αυτό το ελληνικό magic dream με τον Θανάση, τον Μένιο, τον Αλέξανδρο, την Ανθή, την Όλγα, την Στέλλα και όλα τα παιδιά είναι σε εξέλιξη. Μην τους ξυπνήσουμε…