Aπό τη γνωστή τηλεπαρουσιάστρια μεσημεριανού… λούτσου, μέχρι τον παλ-λαϊκό αοιδό της καρδιάς μας, σαν να λέμε μια… ποίηση (ενδεχομένως και μετα-ποίηση) δρόμος, όλοι μα όλοι οι… ταγοί της χώρας αγκάλιασαν με θέρμη… power of love τον θριαμβευτή των top spin Στέφανο!
Τον… Άγιο Στέφανο της καρδιάς μας (ναι, αυτόν που θα τον εμφανίσουν προϊόν του… ελληνικού αθλητισμού!) που βγάζει στους δρόμους τους Έλληνες της Μελβούρνης με τα… πεταχτάρια του και κινητοποιεί σε δευτερόλεπτα τα σοσιαλμιντιακά πορτοπαράθυρα της χώρας (όλοι άλλωστε δημοσιογραφούν ανηλεώς) με τις ουράνιες επιδόσεις του. «Έλα μωρέ τώρα, τον Φέντερερ νίκησε, πάει πια, μεγάλωσε αυτός, ποιος Ναδάλ, εμείς θα το πάρουμε, θα βοηθήσει και ο Τζόκοβιτς που αγαπάει την Ελλάδα», άρχισε ήδη ο καφενές…
Αυτός ο Στέφανος, ο Τσιτσιπάς έχει καθηλώσει δικαιολογημένα τα τελευταία 24ωρα (μέρα-νύχτα, όλοι Nova) μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, με αποτέλεσμα τα forehand και backhand να είναι πλέον από τρόποι… σερβιρίσματος καφέ («έλα τώρα, διπλό καπουτσίνο με forehand volley») μέχρι τηλεφωνικών συνδιαλέξεων γραμματιζούμενων της εποχής (ξεχάστηκαν οι ινσταγκραμικοί ινφλουένσερ και έγιναν μπακχαντικοί μπειζλάινερς). Τι ζούμε πάλι…
Δε συζητάμε για τους εξυπνακισμούς ημιμαθών ειδημόνων και καναπεδάτους ισοπεδωτές της δεκάρας. Αυτοί συνεχίζουν την καριέρα τους…
Μιλάμε (αγαπητέ Στέφανε, μείνε στη χώρα των καγκουρώ, μην γυρίσεις πίσω στη χώρα της κωλοτούμπας, σε περιμένει καραβάνι για φωτογραφίες και επισκέψεις σε Μέγαρα) για απόλυτη παράκρουση στη χώρα της υπερβολής.
Όλοι πια τρέχουν μανιωδώς, όχι στα σούπερ-μάρκετ εν καιρώ… πολέμου, αλλά στα αναρίθμητα μαγαζιά με αθλητικά είδη και αγοράζουν… γουιλσονικές ρακέτες, κάποιοι μάλιστα βλέποντας πολύ Ζβέρεφ τις σπάνε κιόλας από τα νεύρα τους!
Άλλοι τρέχουν να προλάβουν για να γραφτούν σε σχολές τένις, είναι της μοδός πλέον, για να μάθουν σμάς και σλάις, σαν μια απλή παραγγελία ποτού σε βραδινή έξοδο, φυσικά στη Rod… Lover (ποια Laver) Arena! Παράκρουση.
Στη μοναδική πλανητικά χώρα που δεν ξέρει ο πολίτης της σε ποια… χώρα και κόμμα βρίσκεται ο βουλευτής που ψήφισε για να τον εκπροσωπήσει, στη χώρα που σου παίρνει τα λεφτά για να αναπτυχθεί με τα δικά της που είναι δικά μας, στη χώρα που δεν ξέρει η αντί-ακρο-δεξιά της τι ποιεί η αντί-ακρο-αριστερά της, σε αυτή τη χώρα απόλυτου σουρεαλισμού και παρακμιακού καφενέ (την ίδια ώρα που έχει τον Τσιτσιπά στα ουράνια, την ίδια ακριβώς τον ισοπεδώνει), σε μια χώρα της, κατά Λευτέρη Παπαδόπουλο χρόνια τώρα, πλάκας, σε αυτή τη χώρα της πλάκας είναι σαφές ότι θέλουμε από κάτι υγιές να πιαστούμε. Και όχι προσωρινά, αλλά για πολλά χρόνια.
Από τους κρίκους του Λευτέρη, το πιστόλι της Άννας, στις ρακέτες του Στέφανου. Από κάπου να πιαστούμε βρε αδερφέ, μήπως και σωθούμε…