Το μόνο που μένει να συμβεί το 2016, ώστε να μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μας, είναι να έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία γυναίκα πρόεδρο στις ΗΠΑ.
Όλα τα υπόλοιπα έχουν ήδη γίνει. Πήρε τίτλο η Λέστερ στην Αγγλία, ο Ντι Κάπριο πανηγύρισε το όσκαρ και σήκωσε την κούπα στην Ευρωλίγκα ο Μίλος!
Ναι, ο Τεόντοσιτς επιτέλους νίκησε τον… Μίλος, τον κακό του εαυτό και έφτασε στην κορυφή! Κανένας πλέον δεν μπορεί να τον δείχνει με το δάχτυλο και να λέει πως επτά φορές πήγε στο φάιναλ φορ και γύρισε άπρακτος!
Τελικά, όμως, όχι μόνο ο Μίλος, αλλά και ο Χριάπα, ο Βατούτιν, ολόκληρος ο οργανισμός της ΤΣΣΚΑ γνώρισε το βράδυ της Κυριακής την λύτρωση! Και για να λέμε την αλήθεια η νίκη των Ρώσων δεν ήρθε τόσο διότι εξαντλήθηκαν οι τρόπο με τους οποίους μπορεί να χάσει μια ομάδα ένα τρόπαιο, αλλά γιατί η Φενέρ αποδείχθηκε άξιος αντίπαλος, αλλά όχι ικανός να πάει ως το τέλος του δρόμου.
Ναι, οι Ρώσοι για μια ακόμη φορά έγιναν ιδανικοί αυτόχειρες. Επαιξαν διαστημικό μπάσκετ, προηγήθηκαν με 21 πόντους στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, αλλά τελικά το παιχνίδι το έχασε η Φενέρ μέσα από τα χέρια της. Οι Τούρκοι για 20 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο έγιναν …Ολυμπιακός, έκαναν μια αδιανόητη ανατροπή, απλά την ύστατη ώρα δεν μπόρεσαν να περάσουν την γραμμή του τερματισμού…
Η φετινή έκδοση της ΤΣΣΚΑ ήταν λιγότερη λαμπερή παρά ποτέ. Οι ψηλοί της ήταν πιο …κοντοί από ποτέ και τα φαντάσματα του παρελθόντος καρφωμένα στα αποδυτήρια. Γιαυτό το λόγο τα κατάφερε.
Οι προσδοκίες ήταν χαμηλότερες. Στον τελικό ο μαθητής έπρεπε να νικήσει τον δάσκαλο. Δύσκολα πράγματα…
Κι όμως!!! Η αμυντική τακτική του Ιτούδη με τις αλλαγές σε όλα τα σκριν «χάλασε» όχι μόνο το μυαλό των γκαρντ του Ομπράντοβιτς, αλλά έβαλε σε δοκιμασία και τον Σέρβο τεχνικό. Η επιλογή του Ζοτς να τηρήσει τις αρχές του και να πάει με κάθε κόστος η μπάλα στους ψηλούς μέσα στην ρακέτα αποδείχθηκε βούτυρο στο ψωμί του παλιού συνεργάτη του: Η Φενέρ σταμάτησε να κινεί την μπάλα από την μια πλευρά του γηπέδου στην άλλη, έβγαλε εκτός ρυθμού τους καλύτερους σκόρερ της (Μπογκντάνοβιτς, Ντατόμε) και …γκολ δεν έμπαινε με τίποτα…
Στο ίδιο χρονικό διάστημα και ειδικά από το 15 ως το 20, η ΤΣΣΚΑ στην άλλη μεριά του γηπέδου έδινε σεμινάριο στην κίνηση μακριά από την μπάλα! Η ιδέα του Ιτούδη να παίξει με τον Χίγγινς στο τρία σε ρόλο δημιουργού και να χρησιμοποιήσει ως εκτελεστές τους Τεόντοσιτς και Ντε Κολό έκανε την άμυνα της Φενέρ να μοιάζει με διαδήλωση που την έχουν χτυπήσει τα …ΜΑΤ με χημικά. Πλήρης διάλυση.
Όπως φαίνεται στα τρία σχήματα που παρουσιάζουμε ο Χίγγινς (3) ξεκινούσε από την κορυφή, έπαιρνε ένα ψεύτικο σκριν στην μπάλα από τον Μίλος (2) που στη συνέχεια έπαιρνε το σκριν του Χάϊνς (που στη συνέχεια βυθιζόταν στο κέντρο της ρακέτας) στην αδύνατη πλευρά της άμυνας. Ακροβολισμένοι στις γωνίες ήταν ο Ντε Κολό και ο Βορόντσεβιτς έτοιμοι να σουτάρουν, την στιγμή που ο Χίγγινς τρυπούσε την άμυνα ή, πάσαρε ιδανικά στον ελεύθερο συμπαίκτη του . Η Φενέρ δεν βρήκε ποτέ αμυντικές λύσεις και από το 24-25 η ΤΣΣΚΑ πήγε στο 30-50.
Σχήμα 1:
Σχήμα 2:
Σχήμα 3:
Ο Βατούτιν έβλεπε τους 20 πόντους της διαφοράς υπέρ της ομάδας του και έχουμε την αίσθηση πως αν έχανε με το ίδιο σκορ θα είχε περισσότερο χρώμα στο πρόσωπο του. Είχε δει το ίδιο έργο κι άλλες φορές, στην Κωνσταντινούπολη, στο Μιλάνο, στο Λονδίνο… Ηταν εκεί και ο Τεόντοσιτς και ο Χριάπα, τα είχαν βιώσει και οι Κουρμπανόφ, Φριτζόν, η ιστορία είναι γνωστή σε όλο τον μπασκετικό κόσμο…
Η αντίδραση της Φενέρ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν αναμενόμενη από όλους. Και από την ΤΣΣΚΑ. Ο Σλούκας σταμάτησε να ψάχνει τους ψηλούς – φαντάσματα της Φενέρ (αυτός ο Βέσελι πρέπει να περάσει όλο το καλοκαίρι σουτάροντας βολές φάουλ -1/14 στο φάιναλ φορ), άρχισε τις διεισδύσεις, ο Ντίξον τον ακολούθησε, μπήκε στο παιχνίδι και ο Ντατόμε και με την βοήθεια των Αντιτς, Ούντο, οι Τούρκοι άρχισαν να καλύπτουν το χαμένο έδαφος.
Οι Ρώσοι στην επανάληψη απλά σταμάτησαν να παίζουν, το γύρισαν στην … καθυστέρηση και περίμεναν το μοιραίο. Κλασική περίπτωση αυτοεκπληρούμενης προφητείας όπως αυτή ορίζεται στα βιβλία αθλητικής ψυχολογίας. «Κοίτα να δεις που θα ξαναπάθουμε τα ίδια» έλεγαν – από μέσα τους – οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ και φρόντιζαν να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ώστε να επιβεβαιώσουν τις σκέψεις τους. Αστοχα σουτ, κακές επιλογές και επιθετικά φάουλ που έδιναν βολές στην τουρκική ομάδα χωρίς να ιδρώσει, χάλασαν την εικόνα της ομάδας του Ιτούδη. Όταν μάλιστα ο Ντε Κολό πήγε στον πάγκο με τέσσερα φάουλ η τρικυμία έφτασε τα εννέα μποφόρ…
Συνεχόμενα καλάθια του Ντίξον έφεραν το ματς στο τέλος της κανονικής περιόδου;
Ο Ιτούδης πιστώνεται μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας διότι:
•Η αμυντική του τακτική τόσο με τις αλλαγές σε όλα τα σκριν, όσο και με την ζώνη προσαρμογής κατέστρεψε το επιθετικό πλάνο του Ομπράντοβιτς.
•Πίστεψε στους παίκτες του όταν έκαναν οι Τούρκοι την ανατροπή, έμεινε ήρεμος, τους έδειξε εμπιστοσύνη στα κρίσιμα σημεία και πήρε το αποτέλεσμα που έψαχνε.
•Εδωσε σε παίκτες όπως ο Μίλος και ο Χριάπα την ευκαιρία να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες του παρελθόντος, όχι, όμως, κάνοντας το κομμάτι τους, αλλά πείθοντας τους να παίξουν για την ομάδα και υπηρετώντας το πλάνο.
•Χτύπησε την Φενέρ στις αδυναμίες της όπως για παράδειγμα με τα φάουλ στον Βέσελι, που έτσι βγήκε εκτός παιχνιδιού, καθώς μεγιστοποίησε την αδυναμία του στ εκνευρίζοντάς τον με πολλά φάουλ κάθε φορά που έφτανε η μπάλα στα χέρια του.
•Φρόντισε να έχει τους βασικούς του στο παρκέ (εκτός από τον Βορόντσεβιτς που δεν τον πρόλαβε) στην λήξη του αγώνα παρά τα προβλήματα με τα φάουλ.
Κορυφαία στιγμή για τον Δημήτρη ήταν ότι ψιθύρισε στο αυτί του Ζέλικο μετά το τελευταίο σφύριγμα, όπου σύμφωνα με τον Ελληνα τεχνικό του είπε πως ένα κομμάτι από αυτή την επιτυχία ανήκει στον Ομπράντοβιτς και ότι έμαθε από την κοινή τους πορεία στον Παναθηναϊκό… Σε τέτοιες στιγμές φαίνεται ο χαρακτήρας των ανθρώπων και ο πρώτος Ελληνας προπονητής που παίρνει την Ευρωλίγκα στο τιμόνι ξένης ομάδας απέδειξε πως έχει μεγάλη προσωπικότητα και ότι δεν είναι αχάριστος…
Η Φενέρ έκανε το βράδυ της Κυριακής ένα ακόμη βήμα προς την κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι δύσκολο για τον οργανισμό, τους οπαδούς της, ακόμη και για τους παίκτες ή, τον Ομπράντοβιτς να βρουν θετικά στοιχεία στην ήττα της Κυριακής, αλλά η αλήθεια είναι πως φέτος ήταν καλύτερη από κάθε άλλη φορά και είναι φανερό πως κινείται προς την σωστή κατεύθυνση.
Προφανώς ο μόνος τρόπος για να συνεχιστεί αυτή η θετική πορεία είναι η αυτοκριτική και η αξιολόγηση των όσων έγιναν φέτος. Και ο πρώτος που πρέπει να δείξει τον δρόμο είναι ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς, που παραμένει κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη, αλλά όταν θα δει το βίντεο του τελικού μπορεί να μετανιώσει για κάποιες από τις επιλογές του:
Ο Ζοτς, για παράδειγμα, μπορεί να δει ότι η επιμονή του στον Βέσελι και τον Κάλινιτς δεν του βγήκε σε καλό. Μπορεί να δει ότι ο Αντιτς και ο Χίκμαν ίσως να έπρεπε να μπουν στα τελευταία λεπτά του αγώνα όταν κρίθηκε ο νικητής. Επίσης, ίσως να δει ότι οι παίκτες του όταν κλήθηκαν στο πρώτο μέρος να αντιμετωπίσουν τις αλλαγές της ΤΣΣΚΑ σε όλα τα σκριν, σταμάτησαν να παίζουν, κατέληξαν να είναι ακίνητοι και να σουτάρουν υπό πίεση στην προσπάθεια τους να πασάρουν στους ψηλούς. Ακόμη και η τελευταία επίθεση της κανονικής περιόδου θα μπορούσε να πάει σε άλλα χέρια και όχι στον Ούντο για να κάνει ένα σκοτωμένο σουτάκι…
Στην επανάληψη βέβαια, με μπροστάρη τον Σλούκα και άξιους συμπαραστάτες τους Ούντο και Ντίξον, το ματς γύρισε. Το ψάξιμο των ψηλών πήγε περίπατο, οι περιφερειακοί πήραν την ευθύνη και η διαφορά όχι μόνο ψαλιδίστηκε, αλλά η Φενέρ πέρασε και μπροστά.
Αλλά και πάλι στο τέλος ο Ομπράντοβιτς θα μπορούσε να διαχειριστεί διαφορετικά το ματς. Στα 20 δεύτερα πριν την λήξη όταν ο Σλούκας έδωσε το προβάδισμα των δύο πόντων, οι Τούρκοι θα μπροούσαν να κάνουν φάουλ και να έχουν μια ακόμη ευκαιρία να κερδίσουν αν έμπαιναν οι βολές της ΤΣΣΚΑ. Τελικά το φάουλ δεν έγινε ποτέ, ο Χριάπα ισοφάρισε με το επιθετικό ριμπάουντ, το ματς πήγε στην παράταση και το κύπελλο έκανε φτερά…
Ο Ομπράντοβιτς μετά το ματς διαμαρτυρήθηκε για την διαιτησία και έχει δίκιο. Για παράδειγμα το φάουλ στον Σλούκα την ώρα που προσπαθεί να περάσει το κέντρο θα το σφύριζε οποιοσδήποτε μέτριος διαιτητής που θα αντιδρούσε ενστικτωδώς. Κι αυτή είναι μια φάση που αλλάζει την ροή των κατοχών και τελικά την εξέλιξη του αγώνα. Είναι, όμως, αμαρτία για το μπάσκετ σαν παιχνίδι και τους πρωταγωνιστές που το κάνουν τόσο συγκλονιστικό, το να μπαίνει η διαιτησία σε πρώτο πλάνο.
Αντί επιλόγου: Ο Μίλος με μια τάπα στον Ούντο (!!!), μια εμπνευσμένη συνεργασία με τον Ντε Κολό και ο Χριάπα με το επιθετικό ριμπάουντ της ζωής του έστειλαν το ματς στην παράταση και από εκεί την ΤΣΣΚΑ στον θρόνο! Γιατί τελικά κάποιος έπρεπε να κερδίσει, στο μπάσκετ δεν υπάρχει ισοπαλία. Κλείνουμε με μια τελευταία σκέψη: Το βράδυ της Κυριακής είδαμε έναν από τους καλύτερους τελικούς στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μπορεί να έλειψαν οι ελληνικές ομάδες, αλλά οι Ελληνες ήταν εκεί παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο σε δυο ομάδες που καθήλωσαν εκατομμύρια φιλάθλους και χαρίζοντας συγκινήσεις που μόνο το μπάσκετ μπορεί να δώσει! Η καλύτερη διαφήμιση για το άθλημα μας…