Ο Νίκος Γαβαλάς αναζητεί την άκρη του νήματος στους ιστορικούς θριάμβους του Τσιτσιπά στη Μελβούρνη, λίγο πριν από τον ημιτελικό με τον Ράφα Ναδάλ

Χαρά… Ναι, αυτό προσφέρει ο Στέφανος Τσιτσιπάς με την εκπληκτική πορεία του στα κορτ της Μελβούρνης. Είναι πρώτο θέμα συζήτησης στην Ελλάδα. Την πατρίδα του που τόσο πολύ αγαπάει. Για του λόγου το αληθές, ούτε καν ασχολήθηκε με την πρόταση της Αυστραλίας για να αλλάξει τενιστική υπηκοότητα και να παίξει με την Εθνική της ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο τένις, το Davis Cup. 

Σε κάθε ευκαιρία τονίζει την αγάπη του για την Ελλάδα και την επιθυμία του να αγωνιστεί για την ελληνική Σημαία. Όχι επειδή αισθάνεται την ανάγκη να επιστρέψει τη βοήθεια που εισέπραξε από το κράτος, αφού δεν έλαβε ποτέ. Άλλωστε, όλη αυτή η λαμπρή διαδρομή που έχει κάνει έως τώρα, είναι καρπός των θυσιών της οικογένειάς του. Επένδυσαν τα πάντα στην αθλητική παιδεία του παιδιού τους ώστε να ζήσει το όνειρό του.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς ήθελε από μικρός να παίξει τένις και να πρωταγωνιστήσει σε αυτό. Ξέχασε παρέες, βόλτες, ξενύχτια, όπως έκαναν και κάνουν οι έφηβοι και αφοσιώθηκε στις προπονήσεις, τα ταξίδια και τα τουρνουά. Δίπλα του, ήταν πάντα η οικογένειά του και κυρίως ο πατέρας του, ο Απόστολος ο οποίος εγκατέλειψε τα πάντα για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την προπόνηση και την προετοιμασία του γιου του.

Πέρσι την άνοιξη, όταν είχα ρωτήσει τον Στέφανο τι είναι ο πατέρας του, χρησιμοποίησε λόγια που θα ήθελε κάθε γονιός να ακούσει από το παιδί του: «Είναι ο φίλος μου, ο προπονητής μου, ο πατέρας μου. Είναι αυτός που με κάνει να χαμογελάω κάθε μέρα. Που μου δίνει ελπίδα ότι μπορώ να πάω καλύτερα. Είναι ο μέντοράς μου. Είναι τα πάντα».

Βαθιά υπόκλιση στην οικογένειά Τσιτσιπά για όσα έχουν καταφέρει. Πραγματικά είναι άθλος η παρουσία του 20χρονου Έλληνα πρωταθλητή στον ημιτελικό γύρο του αυστραλιανού όπεν. Για να προχωρήσει τόσο μακριά, χρειάστηκε να νικήσει τον κορυφαίο τενίστα όλων των εποχών, τον Ρότζερ Φέντερερ. Συγνώμη, αλλά όποιος υποστήριζε πριν από ένα δύο χρόνια πως θα ζούσαμε κάτι τέτοιο, θα τον περνούσαν για τρελό. 

Αδιανόητο ήταν… Όχι όμως, για τον Στέφανο Τσιτσιπά που δεν έχει όρια στις φιλοδοξίες του. Διότι η σκληρή δουλειά στις προπονήσεις και η πειθαρχημένη προετοιμασία του (έργο της μητέρας του) από την ηλικία των 13 ετών σε πνευματικό επίπεδο για να μπορεί να διαχειρίζεται τις πιο δύσκολες καταστάσεις, τον γέμισαν με αυτοπεποίθηση, με πίστη στις ικανότητές του.

Την Πέμπτη στις 10.30 το πρωί θα επιστρέψει στο κεντρικό κορτ της Rod Laver Arena για να αντιμετωπίσει έναν άλλο τενίστα που όταν εγκαταλείψει το σπορ, θα έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του. Ο Ράφα Ναδάλ είναι ένα ακόμη υψηλό, ενδεχομένως και ανυπέρβλητο εμπόδιο, αφού στην παρούσα φάση μοιάζει ανίκητος. 

Θα καταφέρει ο Τσιτσιπάς μία ακόμη υπέρβαση; Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, με την πορεία του αποδεικνύει πως μπορεί να γίνει ο καλύτερος πρεσβευτής του αθλήματος την επόμενη δεκαετία. Και το καλύτερο παράδειγμα για όλους εμάς. Πηγή έμπνευσης και χαράς στη δύσκολη καθημερινότητά μας στην Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μας, τούτο είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά του.