Μια νίκη μακριά από την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου πρωταθλήματος στο ΝΒΑ βρίσκονται οι Γκόλντεν Στέϊτ Ουόριορς και με δεδομένο ότι καμιά ομάδα δεν έχει επιστρέψει σε τελικούς από το 3-1 (αλλά και επειδή το Κλίβελαντ δεν έχει λύσεις στα προβλήματα που του βάζουν οι παίκτες του Στιβ Κερ) μπορούμε να συνεχίσουμε με την ασφαλή υπόθεση ότι –αργά ή, γρήγορα – και ο φετινός τίτλος στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου θα βαφτεί και φέτος κίτρινος και μπλε!
Η συνταγή της νίκης στον τέταρτο τελικό δεν είχε εκπλήξεις! Ο Στεφ Κάρι, ο Κλέι Τόμπσον κι οι υπόλοιποι πολεμιστές ευστόχησαν σε 17 τρίποντα, επίδοση ρεκόρ στην ιστορία των Τελικών του ΝΒΑ! Η αμέσως προηγούμενη ήταν τα 16 που είχαν βάλει οι Σαν Αντόνιο Σπερς το 2013…
Σε κάθε γήπεδο του ΝΒΑ βρίσκεται αυτή η γραμμή σε απόσταση 7.25 μέτρων από το καλάθι. Από εκεί και πέρα κάθε εύστοχο σουτ μετράει για τρεις πόντους! Η ιστορία ξεκίνησε το 1979 όταν το ΝΒΑ αποφάσισε να κάνει το βήμα και να προσθέσει στην αρχική ιδέα του μπάσκετ το σουτ τριών πόντων. Εκείνη την πρώτη χρονιά μόνο το 3% του σκορ που παρήγαγε το πρωτάθλημα προερχόταν από τρίποντα. Στις επόμενες τρεις δεκαετίες τα νούμερα βελτιώθηκαν. Φτάσαμε ως το 22%…
Και μετά εμφανίστηκαν οι Γκόλντεν Στέϊτ Ουόριορς του Στεφ Κάρι και του Κλέι Τόμπσον που πέταξαν στα σκουπίδια κάθε ορθόδοξο τρόπο σκέψης για το παιχνίδι των ψηλών! Οι πρωταθλητές του ΝΒΑ ευστόχησαν στην σεζόν 2015-16 σε 1077 από τα 2592 τρίποντα που σούταραν σε 82 παιχνίδια. Μετάφραση; Είχαν ποσοστό ευστοχίας 41.6% έξω από τα 7μ.25! Το θέλετε ακόμη πιο «λιανά»; Είχαν 13.1 εύστοχα τρίποντα σε 31.6 προσπάθειες ανά αγώνα! Απίθανα νούμερα που αλλάζουν όσα πιστεύαμε πως είναι απαιτητά για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ας δούμε, όμως και την μεγάλη εικόνα: Ο τρόπος που παίζει το Γκόλντεν Στέϊτ έχει επηρεάσει συνολικά το πρωτάθλημα. Την φετινή σεζόν (2015-16) σε κάθε αγώνα του ΝΒΑ είχαμε κατά μέσο όρο 8.5 εύστοχα σουτ τριών πόντων σε 24.1 προσπάθειες. Εννοείται ότι αυτά τα 24.1 τρίποντα είναι ρεκόρ όλων των εποχών. Πέρυσι οι ομάδες σούταραν 22.4, την σεζόν 2013-14 είχαν 21.5, το 2012-13 έφτασαν στα 20.0, ενώ το 2011-12 έπαιρναν 18.4 τέτοια σουτ! Με άλλα λόγια κάθε …φέτος και περισσότερα…
Περιττό να πούμε ότι τα 1077 εύστοχα τρίποντα των GSW είναι ρεκόρ όλων των εποχών. Οκ, υπάρχει μια εύκολη εξήγηση στο φαινόμενο: Όταν βρίσκεται στο ρόστερ σου ένας παίκτης που σε 79 αγώνες σούταρε κατά μέσο όρο 11.2 τρίποντα και έβαζε τα 5.1 με ποσοστό 45.4% (συνολικά είχε 402 στα 886) είναι φανερό ότι έχεις στην διάθεση σου ένα υπερόπλο που αλλάζει τις ισορροπίες.
Ο Κάρι εμφανίστηκε στην σκηνή του ΝΒΑ την σεζόν 2009-10 σε μια ομάδα που είχε να πάρει τίτλο από το 1975. Επίσης είχαν μπει στα πλέι οφς μια φορά τα τελευταία 15 χρόνια. Ο ιδιοκτήτης του οργανισμού Κρις Κόχαν αποφάσισε να πουλήσει τους GSW το καλοκαίρι του 2010 αντί του ποσού ρεκόρ – για εκείνη την εποχή- των 450 εκατομμυρίων δολαρίων σε ένα γκρουπ επενδυτών που είδε το μπάσκετ από την στατιστική του πλευρά. Σύμφωνα με τα νούμερα τα σουτ δύο πόντων από μακρινή απόσταση είχαν το ίδιο ποσοστό ευστοχίας με το τρίποντο, αλλά έφερναν πολύ διαφορετικό σκοράρισμα στο τραπέζι: Το σουτ μέσα από την γραμμή έδινε 0.76 πόντους ανά κατοχή ενώ το τρίποντο άξιζε 1.09 πόντους ανά κατοχή!!!
Για τα νέα αφεντικά του Γκόλντεν Στέϊτ ήταν ξεκάθαρο ότι μπροστά τους υπήρχε μια ευκαιρία στην οποία έπρεπε να επενδύσουν. Η γραμμή των τριών πόντων έγινε ο στόχος τους.
Για δεκαετίες μετά την ανακάλυψη του μπάσκετ από τον Νέϊσμιθ η πιο πολύτιμη περιοχή στο γήπεδο ήταν η ρακέτα, το ζωγραφιστό. Από την κυριαρχία του Τσάμπερλεν κάτω από το καλάθι, ως τα sky hook του Καρίμ και τα καρφώματα του αιρ-Τζόρνταν, το κοινό στοιχείο ήταν πως το παιχνίδι παιζόταν κάτω από τι καλάθι.
Η αλήθεια είναι πως όταν πρωτοεμφανίστηκε στο ΝΒΑ ο απόφοιτος του Ντάβιτσον και τον επέλεξαν οι Ουόριορς, ούτε και εκείνοι δεν είχαν καταλάβει ότι απέκτησαν ένα σούπερ σταρ πρώτου μεγέθους. Μπορεί ο Κάρι να προερχόταν από οικογένεια με μπασκετική παράδοση, αλλά ως τότε – με εξαίρεση την τελευταία του χρονιά – δεν είχε κάνει θόρυβο στο NCAA. Κι αν το πάμε λίγο πιο μακριά ούτε και οι δύο πρώτες σεζόν του Στεφ δεν ήταν κάτι εξαιρετικό. Παρόλα αυτά η διοίκηση συνέχισε να πιστεύει στο πλάνο των τριών πόντων και να επενδύει πάνω στον Κάρι.
Η πίστη στην ιδέα της …τρίποντης επανάστασης φάνηκε έμπρακτα όταν έδιωξαν από το GSW ένα σούπερ σταρ σαν τον Μόντα Ελις για να μην του «κλέβει» επιθέσεις και αποφάσεις! Ηταν μια δύσκολη απόφαση γιατί ο Ελις ήταν (και παραμένει) ένας χαρισματικός σκόρερ. Απλά δεν χώραγαν και οι δύο στην πεντάδα. Η οικοδόμιση της ομάδας γύρω από την φιλοσοφία της τρίποντης απειλής έγινε ξεκάθαρη όταν αποκτήθηκε ο Κλέι Τόμπσον, ένα αληθινά φονικό όπλο έξω από τα 7.25. Τώρα πια όταν η άμυνα έκανε παγίδες στον Κάρι υπήρχε κάποιος που θα την έκανε να πληρώσει.
Το επόμενο ερώτημα που έπρεπε να απαντηθεί ήταν το ποιοι μπορούσαν αλλά και ήθελαν να παίξουν μαζί με τον Κάρι και τον Τόμπσον. Ο Μπόγκατ ήρθε για να προστατεύσει το καλάθι και να κάνει σκριν, ο Ντρέϊμοντ Γκριν αποδείχθηκε κάτι σαν την κλοπή του αιώνα στο ντραφτ του 2012, ενώ οι ψηλοί και αθλητικοί γκαρντ Ιγκουοντάλα και Λίβινγκστον συμπλήρωσαν μια ομάδα που έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και υποστήριζε τον τρόπο παιχνιδιού των δύο σούπερ σταρ.
Είναι χαρακτηριστικό πως όταν οι Τιμπεργουλβς ήθελαν να δώσουν τον Κέβιν Λοβ απαίτησαν από τους Ουόριορς να συμπεριληφθεί στα ανταλλάγματα ο Τόμπσον, αλλά η απαίτηση τους απορρίφθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα! Το δίδυμο, κάτι σαν το Τζόρνταν –Πίπεν, δεν υπήρχε περίπτωση να σπάσει για κανένα λόγο. Το σχέδιο προχωρούσε!!!
Η τρίποντη επανάσταση ήταν γεγονός και οι GSW σούταραν όλο και περισσότερο από μακριά, όσο και περισσότερο από πιο μακριά. Ο Κάρι έπαιρνε περισσότερα από 10 σουτ και πολλά από αυτά δεν ήταν από τα 7,50 μέτρα αλλά από τα 8 και τα 9 μέτρα και αυτό είναι κάτι που τρελαίνει τον κόσμο και αλλάζει τα δεδομένα. Ο Κάρι δεν είναι γίγαντας, δεν έχει τα μπράτσα του Λεμπρόν ή, το ύψος του Γιάο, στον δρόμο μοιάζει με κανονικός άνθρωπος. Κάθε παιδί μπορεί να ονειρευτεί ότι αν προπονηθεί θα του μοιάσει. Και το σουτ του δεν είναι μαγικό. Για την ακρίβεια σουτάρει από χαμηλά, έτσι όπως εκτελούν συνήθως οι γυναίκες, χωρίς μεγάλο άλμα.
Η κατάσταση έφτασε τόσο πολύ στα άκρα με την επιρροή του Κάρι στο παιχνίδι, ώστε υπάρχουν πλέον δύο σκέψεις: Η μία είναι να καθιερωθεί και το σουτ που θα μετράει για τέσσερις πόντους, ίσως από τα 9 μέτρα! Η δεύτερη είναι να καταργηθεί τελείως το τρίποντο,
ώστε να μοιάζει με μπάσκετ αυτό που παίζεται και να μην είναι κάτι άλλο!
Υπάρχει και μια τρίτη άποψη που λέει ότι απλά οι κανονισμοί πρέπει να επιτρέπουν στην άμυνα να παίζει δυνατά και να μην σφυρίζει φάουλ σε κάθε επαφή! Τότε ο κάθε Κάρι αυτού του κόσμου δεν θα μπορεί να σουτάρει ανενόχλητος τριποντάκια από μακριά χωρίς να κουράζεται!
Το βέβαιο είναι ότι η επανάσταση των πολεμιστών θα σηματοδοτήσει εξελίξεις σε επίπεδο κανονισμών! Κάτι πρέπει να αλλάξει διότι μεταξύ μας το μπάσκετ στους φετινούς τελικούς απλά δεν βλέπετε…