Το κατά πόσο ήταν “πονηρό” το αποτέλεσμα του αγώνα της ΑΕΚ με τη Σεντ Ετιέν στη Γαλλία αποδείχθηκε με τον πλέον πειστικό τρόπο στη ρεβάνς του Ολυμπιακού σταδίου. Η “λευκή” ισοπαλία στο Ζοφρουά Γκισάρ ουσιαστικά έδινε στους “κιτρινόμαυρους” τη δυνατότητα να μείνουν “ζωντανοί” στην υπόθεση πρόκριση, αλλά τίποτα περισσότερο. Η ΑΕΚ έπρεπε να σκοράρει στο ΟΑΚΑ. Ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει το “εισιτήριο”. Από τη στιγμή όμως που το …εύκολο γκολ δεν συμπεριλαμβάνεται (ως τώρα τουλάχιστον) στα πλεονεκτήματα της ομάδας, ήταν δεδομένο πως θα προέκυπταν δυσκολίες.
Έκεί κρίθηκε και το παιχνίδι. Η Σεντ Ετιέν δεν απειλούσε, αλλά εκμεταλλεύθηκε αρχικά το λάθος του Μπαρμπόσα στη μεσαία γραμμή και στη συνέχεια την αδράνεια του Ντίντακ και το γκελ της μπάλας πριν αυτή καταλήξει από το πόδι του Μπέριτς στα δίχτυα της εστίας του Ανέστη. Την “έκατσε” μια φάση και την έκανε γκολ. Η ΑΕΚ από την πλευρά της δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί τις δικές τις σημαντικές ευκαιρίες κι έτσι μοιραία δεν επετεύχθη ο στόχος της πρόκρισης.
Όταν όμως βλέπεις πάνω από 30 χιλιάδες ανθρώπους, απογοητευμένους από το αποτέλεσμα, να σηκώνονται όρθιοι και να προσφέρουν απλόχερα το πιο δυνατό τους χειροκρότημα στους ποδοσφαιριστές και στον Κετσπάγια για την προσπάθειά που κατέβαλλαν, τότε μόνο αισιόδοξο μπορεί να είναι το μήνυμα για την επόμενη μέρα. Ο κόσμος άλλωστε σπάνια κάνει λάθος. Είδε και εκτίμησε την προσπάθεια, γι’ αυτό και αντέδρασε με τον συγκεκριμένο τρόπο. Η ΑΕΚ ναι μεν δεν προκρίθηκε, αλλά με τις εμφανίσεις της στα παιχνίδια με τους Γάλλους απέδειξε ότι βαδίζει στον σωστό δρόμο.
Το πιο θετικό μήνυμα πάντως απ’ αυτές τις διπλές αναμετρήσεις με τη Σεντ Ετιέν “εστάλη” από τον Τιμούρ Κετσπάγια. Ο προπονητής της Ένωσης, έκανε για ένα ακόμα ματς εξαιρετικό κοουτσάρισμα και με τις κινήσεις του προσπάθησε ως το τελευταίο σφύριγμα να φέρει …τούμπα το ματς. Εκ των υστέρων θα μπορούσε να σταθεί στην απουσία του Γιόχανσον, η οποία ενδεχομένως να ήταν και το “κλειδί” στη μεσαία γραμμή, αλλά δεν μπήκε στη διαδικασία να αναζητήσει δικαιολογίες. Το ρίσκο άλλωστε που πήρε με τον Λαμπρόπουλο τον δικαίωσε απόλυτα, αφού ο Έλληνας άσος είχε εξαιρετική παρουσία.
Στο τέλος ο Κετσπάγια θέλησε να τα παίξει όλα για όλα, διαφοροποιόντας το σύστημά του σε 4-1-3-2, αλλά ούτε τότε μπήκε γκολ. Αυτός είναι όμως ο Κετσπάγια. Ένας προπονητής που ξέρει να “διαβάζει” τον αντίπαλο και την ώρα του αγώνα τολμά να κάνει κινήσεις με ρίσκο για να πάρει αποτέλεσμα που θέλει. Αυτή τη φορά το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε, αλλά το κοουτσάρισμά του μόνο αισιόδοξα μηνύματα αφήνει για το μέλλον.