Ο Κωστής Μπότσαρης γράφει στο προσωπικό του blog για τον επικείμενο τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, μεταξύ του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ και τον στόχο των «ασπρόμαυρων», που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση του τίτλου.

Ολα τα ωραία έχουν ένα τέλος και το φετινό Κύπελλο δεν αποτελεί εξαίρεση. Π.Α.Ο.Κ. και Α.Ε.Κ. απόψε στις 20.30 στο Πανθεσσαλικό Στάδιο γράφουν τον επίλογο της φετινής πράξης, νιώθοντας δικαιολογημένα … προνομιούχοι έναντι όλων των υπολοίπων που ναι μεν ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία αλλά δεν έφτασαν μέχρι τον τερματισμό. Αυτό και μόνο του συνιστά επιτυχία, αλλά από την άλλη όταν κάποιος φτάνει τόσο κοντά σ’ αυτό που ποθεί αν δεν το κατακτήσει η πικρία καταπίνει όλα τα υπόλοιπα. Και για τις δυο ομάδες η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας αποτελούσε βασικό στόχο από το ξεκίνημα της σεζόν και για να φτάσουν ως εδώ μόνον εύκολους αγώνες δεν είχαν, καθώς στην ημιτελική φάση και για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια συναντήθηκαν με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα. Σύγκρουση «Δικεφάλων» με φόντο ένα τρόπαιο κι ένα … άτυπο στοίχημα, αυτό που αφορά τη μετακίνηση των οπαδών, καθώς η κάθε μια θα έχει από οκτώμιση χιλιάδες δικούς της στις κερκίδες κι από τα όσα θα γίνουν ή δε θα γίνουν, πριν κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα θα κριθούν πολλά για το συγκεκριμένο θέμα στο μέλλον. Οι ισχυροί άνδρες των δυο ομάδων έστειλαν κοινό μήνυμα επ’ αυτού, μια ψυχή χάθηκε τόσο άδικα πριν από λίγες μέρες αλλά στο μυαλό ορισμένων αυτά είναι … λεπτομέρειες μπροστά στο «εγώ» τους. Ο Θεός να βάλει το χέρι του κι όσοι πάνε τόσοι να γυρίσουν κι όπως πάνε έτσι να γυρίσουν …
 
Οι «ασπρόμαυροι», που επιστρέφουν σε τελικό έπειτα από τρία χρόνια κι έχουν να γευθούν την κατάκτηση του Κυπέλλου δέκα τέσσερα χρόνια, γνωρίζουν πολύ καλά πως αντιμετωπίζουν την κάτοχο του περσινού αντίστοιχου τροπαίου, μια ομάδα από την οποία ηττήθηκαν 3-0 στο Ο.Α.Κ.Α πριν από σχεδόν ενάμισο μήνα. Οπως αντίστοιχα γνωρίζουν πως αυτός είναι ένας άλλος αγώνας, ξεχωριστός, με αρχή και τέλος και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το πάθος κι η θέληση κάνουν τη διαφορά, δεν παίζουν στην έδρα κανενός αλλά θα έχουν τον κόσμο στο πλευρό τους. Η κατάκτηση είναι ένα πανίσχυρο κίνητρο, όμως το άγχος κι η πίεση θα παίξουν το ρόλο τους για όποιον δεν καταφέρει να τα διαχειριστεί αποτελεσματικά. Κατ’ ουσία το πρώτο ημίχρονο είναι πριν από τη σέντρα και σ’ αυτό αμφότερες οι πλευρές επενδύουν πολλά. Γνωρίζονται πολύ καλά για να μπορέσει η μια να εκπλήξει την άλλην, αν και … ποτέ μη λες ποτέ. Ωστόσο τα βασικά χαρακτηριστικά δύσκολα αλλάζουν σε μια ομάδα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πάντως, η – σχετικά – πρόσφατη αναμέτρησή τους έδειξε πως στο διάστημα που η κάθε μια από αυτές ήλεγχε το κέντρο, ταυτόχρονα έβαζε … δύσκολα στην άλλην.
 
Το πλέον σημαντικό για τον «Δικέφαλο» του Βορρά είναι πως δεν έχει απουσίες – πλην του άτυχου της σεζόν, Γιάννη Μυστακίδη – και προέρχεται από μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων που διατηρούν την ομάδα σε ηρεμία και λειτουργούν ευεργετικά ως προς την αυτοπεποίθησή της. Από την άλλη, η Α.Ε.Κ. έχει όλα τα βασικά της ατού και το πλεονέκτημα πως γνωρίζει τη … γεύση ενός τέτοιου αγώνα από τον αντίστοιχο περσινό τελικό, ασχέτως αν τον έδωσε στην έδρα της. Είναι μια ομάδα ικανή, αποτελεσματική που – ειδικά – αν βρει ρυθμό κι επιβάλλει το παιχνίδι της ο βαθμός δυσκολίας για τον εκάστοτε αντίπαλο ανεβαίνει επικίνδυνα. Ολα αυτά βέβαια κι ακόμη περισσότερα τα γνωρίζουν ο Βλάνταν Ιβιτς κι οι συνεργάτες του, τα έχουν (υπερ)αναλύσει στους ποδοσφαιριστές, παραθέτοντας παράλληλα τα «θέλω» τους από αυτούς εντός αγωνιστικού χώρου. Το τί θα κάνει ο κάθε ποδοσφαιριστής και πως θ’ ανταποκριθούν στο σύνολό τους είναι μια άλλη, εντελώς διαφορετική υπόθεση, μα είναι κι αυτή που συνήθως αποβαίνει κι η πλέον καθοριστική.
 
Ο Π.Α.Ο.Κ. θέλει και θα επιχειρήσει να ξεκινήσει δυνατά, πιέζοντας σε όλο το γήπεδο με διάθεση να πείσει εαυτόν κι αντιπάλους για την αποφασιστικότητά του να κόψει πρώτος το νήμα του τερματισμού. Και στην προσπάθειά του αυτή φέρεται να έχει επιλέξει το 4-3-3, με τον Γλύκο στην εστία, τους Μάτος, Βαρέλα, Κρέσπο, Λέοβατς στην άμυνα με φορά από δεξιά προς τ’ αριστερά, τον Κάνιας μπροστά από την άμυνα και τους Σάκχοφ – Τσίμιροτ μπροστά από τον Ισπανό, δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα. Κάμπος και Μπίσεσβαρ αντίστοιχα στις πτέρυγες κι ο Πργιοβιτς στην κορυφή. Παράλληλες σκέψεις υπάρχουν για τον Πέλκα, τον Ουάρντα και τον Μαλεζά στην άμυνα, όμως τις πραγματικές σκέψεις και τις αντίστοιχες αποφάσεις τις γνωρίζουν μόνον οι ίδιοι οι προπονητές κι οι συνεργάτες τους. Δεν είναι ένας ακόμη αγώνας, αλλά ο … αγώνας και κάθε λεπτομέρεια φαντάζει ως ικανή να κάνει και τη διαφορά. Αυτό – πάντως – που τονίζεται διαρκώς από κάθε πλευρά και καλό είναι να το έχουν άπαντες κατά νου, είναι πως πρόκειται για έναν αγώνα – τουλάχιστον – ενενήντα λεπτών, συν τις καθυστερήσεις και τις προβλεπόμενες διαδικασίες αν στο διάστημα αυτό δεν προκύψει νικητής. Πράγμα που σημαίνει πως απαιτείται αέναη προσπάθεια, πάθος κι αποφασιστικότητα μέχρι – και – το τελευταίο δευτερόλεπτο.
 
Ευχή όλων είναι να γίνει ένας αγώνας αντάξιος της ιστορίας των δυο ομάδων που θ’ αναγκάσει τους πάντες ν’ ασχοληθούν μόνον με το αγωνιστικό του κομμάτι και τίποτα μα τίποτα άλλο. Λίγες ώρες έμειναν άλλωστε, αφού ξεπεράστηκαν οι αστειότητες της τελευταίας στιγμής που θα έκαναν το ελληνικό ποδόσφαιρο ρεζίλι – για μια ακόμη φορά – ανά την υφήλιο. Ας είναι ο αποψινός τελικός λόγος … περηφάνιας και σημείο αναφοράς για ένα καλύτερο μέλλον … Το αν αυτό αποτελεί ευσεβή πόθο ή ουτοπία είναι στα χέρια όλων να το (απο)δείξουν … Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ….