Η περίφημη “Γέφυρα των στεναγμών” (Ponte dei Sospiri) της Βενετίας έγινε γνωστή για τη μεταφορά των φυλακισμένων προς τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλονταν, χωρίς ιδιαίτερη ελπίδα επιστροφής στην κανονική ζωή, καθώς σύμφωνα με την παράδοση τα βογγητά τους και οι στεναγμοί τους ακούγονταν από τα μικρά παράθυρα-πολεμίστρες αυτής της γέφυρας.
Η “Γέφυρα των στεναγμών” του ελληνικού ΜπερναΜπέου – Πανθεσσαλικού σταδίου, που σύμφωνα με τον “εγγυητή” του τελικού του κυπέλλου, πρόεδρο της ΕΠΣ Θεσσαλίας, Περικλή Λασκαράκη, ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει και τελικό Champions League, έγραψε ιστορία γιατί μας χάρισε στιγμές μάχης σώμα με σώμα, καδρόνι το… καδρόνι, καρεκλάκι το… καρεκλάκι και μαχαίρι το… μαχαίρι που δύσκολα θα ξαναδεί σε live μετάδοση όχι το ελληνικό, αλλά το διεθνές ποδόσφαιρο στο σύνολό του.
Τέτοιο ξύλο για σχεδόν ένα ολόκληρο… ημίχρονο δεν έχει ξαναδεί άνθρωπος που βρίσκεται κοντά στα γήπεδα τα τελευταία 35 χρόνια.
Μπορεί να έχει δει ανοιγμένα κεφάλια σε συγκρούσεις έξω από τα γήπεδα… Μπορεί να έχει δει το ΟΑΚΑ να μένει γυμνό από καθίσματα μετά από ένα μόλις χρόνο λειτουργίας… Μπορεί να έχει δει φωτοβολίδες να πηγαινοέρχονται στις εξέδρες και να σκοτώνουν…
Μπορεί να έχει δει τα ΜΑΤ να δέρνονται άγρια με τους οπαδούς… Μπορεί να έχει δει ραντεβού οργανωμένων σε Λεωφόρους και έξω από Πανεπιστήμια… Μπορεί να έχει δει προέδρους και παράγοντες να επιτίθενται σε διαιτητές κατά την είσοδό τους στα αποδυτήρια… Μπορεί να έχει δει μπράβους να πουλάνε τσαμπουκά σε αντιπάλους στις φυσούνες και στους δημοσιογράφους…
Δεν έχει ξαναδεί όμως όσα είδε το απόγευμα του Σαββάτου στη “Γέφυρα των στεναγμών” του Θεσσαλικού Μπερνα-Μπέου! Σε τέτοια έκταση, με τόση ένταση και μανία και σε τόσο μεγάλη διάρκεια.
Κι εδώ δεν μιλάμε για αποδυτήρια, όπου μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν κάμερες και το υλικό να έχει σβηστεί. Εδώ μιλάμε για το σημείο που βλέπουν όλες οι κεντρικές κάμερες από την εξέδρα των επισήμων. Μιλάμε για επεισόδια στο… πιάτο!
Μιλάμε για τον “υπέροχο” κόσμο στον οποίο οι ομάδες αφιερώνουν κάθε επιτυχία τους… Μιλάμε για τον κόσμο που οι ποδοσφαιριστές των δύο φιναλίστ δεν ντράπηκαν να… χειροκτροτήσουν όταν μπήκαν στο γήπεδο για τον αγώνα.
Αντί να χειροκροτούνται οι αληθινοί πρωταγωνιστές από την εξέδρα, χειροκροτούν αυτοί τους πρωταγωνιστές – βιαστές του αθλήματος που υπηρετούν.
Κι εμείς στα ΜΜΕ ακολουθούμε την ίδια φιλοσοφία. Ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο των επεισοδίων, των κακών διαιτησιών και των ποινών που ακολουθούν τις όποιες αθλιότητες… Και τις βάζουμε κάθε φορά στη ζυγαριά για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα της κάθε ομάδας…
Ασχολούμαστε με τις δηλώσεις των παραγόντων πολύ περισσότερο από εκείνες των ποδοσφαιριστών και των προπονητών… Ασχολούμαστε με το ελικόπτερο του Ιβάν Σαββίδη (ξεκάθαρη επίδειξη δύναμης) που προσγειώθηκε στο ΕΑΚ Βόλου, την υποδοχή του από τον Μπέο και τα τσίπουρα με τον Δημήτρη Μελισσανίδη…
Ασχολούμαστε με την ανεπάρκεια της ΕΛ.ΑΣ. και τα αυτοκόλλητα στα καθίσματα και στα εισιτήρια… Ασχολούμαστε με το Μαξίμου που πρέπει κι αυτό να συμμετέχει οπωσδήποτε στη διαδικασία της άδειας διεξαγωγής ενός τελικού…
Λάθος μας. Όλοι κάνουμε λάθη, αρκεί να τα αναγνωρίζουμε και να μαθαίνουμε από αυτά.
Σήμερα θα έπρεπε ΟΛΟΣ ο Τύπος να ζητά τις παραιτήσεις της Αθλητικής ηγεσίας, της ΕΠΟ, του κάθε Λασκαράκη, του Μελισσανίδη και του Σαββίδη (που για μια ακόμα φορά δεν κατάλαβαν ότι μοίρασαν τα εισιτήρια της ΑΕΚ και τους ΠΑΟΚ σε εγκληματίες) και να χτυπά το Μαξίμου για την εμπλοκή του στον τελικό που ουδέποτε διαψεύστηκε.
Αντιθέτως. Βγήκε ο συγκυβερνήτης του Τσίπρα, ο Καμμένος να μας πει ότι ο Σαββίδης εισάγει χρήμα, ενώ οι άλλοι ολιγάρχες το έβγαλαν εκτός συνόρων. Σωστά, αλλά για το πόθεν έσχες του κάθε εισαγωγέα-εξαγωγέα τσιμουδιά.
Σήμερα όλος ο Τύπος θα έπρεπε να είχε πρωτοσέλιδο τους ήρωες γιατρούς του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου που εγχείρησαν και έσωσαν τη ζωή του οπαδού της ΑΕΚ….
Θα έπρεπε να είχε πρωτοσέλιδη συνέντευξη από την υπεύθυνη του ΕΚΑΒ, Βασιλική Αυγέρη (την άκουσα στο sport24 radio) για τον αγώνα που έδωσε με τους συναδέλφους της ώστε να μεταφέρουν τους 100 και πλέον τραυματίες και να τους προσφέρους τις πρώτες βοήθειες.
Όχι από τη μάχη για την ανακατάληψη της Μοσούλης στο Βόρειο Ιράκ, αλλά από τη μάχη για την κατάκτηση ενός κυπέλλου στο ποδόσφαιρο.
ΥΓ: Κι επειδή η αλητεία έχει πολλά χρώματα, την είδαμε και στον 5ο τελικό του βόλεϊ στο κλειστό Μελίνα Μερκούρη.