O Bασίλης Κωνσταντόπουλος γράφει στο προσωπικό του blog για την εικόνα του μικρού Ομράν και το «ιστορικό ανέκδοτο» της Ολυμπιακής Εκεχειρίας.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο ολοκληρώνονται και εκπλήρωσαν -δυστυχώς- μονοδιάστατα και προβλέψιμα το στόχο τους. Ένα κορυφαίο τηλεοπτικό προιόν καταναλώθηκε με ικανοποίηση, διάχυτο και μέσω των παντοδύναμων πλέον κοινωνικών δικτύων στα πέρατα του πλανήτη, όμως οι Αγώνες του Ρίο απέτυχαν παταγωδώς να αγγίξουν την ουσία του Ολυμπισμού.

Το σλόγκαν των Αγώνων της Βραζιλίας ήταν το “um mondo nuevo” (ένας νέος κόσμος), την ώρα που εκτιλίσσονται σε έναν παλιακό ηθικά κόσμο και σε μια κουρασμένη κοινωνικά χώρα και παγκόσμια κοινότητα. 

Καθώς ο πλανήτης στενάζει μεταξύ οικονομικής δυσπραγίας και κοινωνικής ανισότητας, έντασης των μισαλλόδοξων παθών και πολεμικών συγκρούσεων, η συνάντηση των κορυφαίων αθλητών μένει στην ιστορία μόνο ως ένα εμπορικό πάρτυ. Περισσότεροι από 11.000 αθλητές ξεπέρασαν τους εαυτούς τους για ένα μετάλλιο, ή απλά για τη συμμετοχή, αλλά δεν πλησιάσαν τον ολυμπιακό προορισμό τους.

Ο Πιέρ ντε Κουμπερντέν, πατέρας και εμπνευστής της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, ξεχώρισε πέντε αρχές, οι οποίες αποτελούν τη φιλοσοφική βάση του Ολυμπισμού. Την ισότητα, τον ιπποτισμό, την εκεχειρία, το κάλλος και την αθλητική θρησκεία. Ερμηνευτής των αξιών του Ολυμπισμού, ο καθηγητής Αλέξανδρος Μακρής αναφέρει: «Σκοπός του Ολυμπισμού είναι να θέσει τον αθλητισμό στην υπηρεσία της αρμονικής ανάπτυξης του ανθρώπου για την προώθηση μιας ειρηνικής κοινωνίας, η οποία μεριμνά για τη διαφύλαξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». 

Ίσως φαντάζει αναχρονιστική ή ρομαντική η αναφορά στο πρωτογενές ολυμπιακό ιδεώδες και απόλυτα λογική η κατ’ ουσία απομακρυνση απ’ αυτό, εξαιτίας του εκμοντερνισμού και της εξέλιξης του αθλητισμού. Αν αποδεχτούμε αυτή τη ματιά, αποδεχόμαστε παράλληλα την καπηλεία του ονόματος, της ορολογίας και των συμβόλων του Ολυμπισμού, απ’ τους σύγχρονους φορείς του. 

Περισσότεροι από 54 πόλεμοι μαστίζουν αυτή την ώρα τον πλανήτη με δεκάδες χιλιάδες θύματα ετησίως. Η ολυμπιακή εκεχειρία είναι ένα ιστορικό ανέκδοτο και εκφράζεται επίσημα μέσω μιας ΜΚΟ (www.olympictruce.org), της οποίας πρόεδρος είναι ο Τόμας Μπαχ και αντιπρόεδροι οι Γιώργος Παπανδρέου και Φάνη Πάλλη Πετραλιά. Ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες εξελίσσονται μήνα Αύγουστο, η τελευταία ανάρτηση της Olympic truce, σχετική με τον προορισμό της είναι απ’ τις 20 Απριλίου και απ’ τη διακύρηξη της σύγχρονης Ολυμπιακής Εκεχειρίας στο ναό της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία. Μια ΜΚΟ που θα έπρεπε να επανδρώνεται από “ακτιβιστές του Ολυμπισμού”, αρκείται σε κούφια δελτία τύπου, χάνοντας την ουσία μεταξύ των τονισμένων με Bold χαρακτήρες επισήμων. 

Εν τω μεταξύ η «τραγικά» σύγχρονη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, φωτογραφία του βομβαρδισμένου και σοκαρισμένου μικρού Ομράν απ’ το Χαλέπι αποτελεί ήδη θλιβερή ανάμνηση και παράλληλα μια χαμένη ευκαιρία ανάνηψης του σύγχρονου νοήματος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας. 

Καληνύχτα Ρίο…