Ο Γιάννης Φουρνάρος γράφει στο προσωπικό του blog για τα αυτονόητα που έχουν χαθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τα γήπεδα που ολοένα και αδειάζουν λόγω όσων κάνουν οι ομάδες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν μπορώ να ασχοληθώ σοβαρά με το αν το κουτάκι μπύρας ήταν γεμάτο ή όχι. Αν οι φωτογραφίες του ΠΑΟΚ στα αποδυτήρια, με τον Ίβιτς είναι αληθινές ως προς το αιμάτωμα, αν ο προπονητής του δικεφάλου μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην Επίδαυρο. Σ’ αυτή τη χώρα, έχει χαθεί το αυτονόητο και αυτή είναι η ουσία για τις αντιπαραθέσεις. “Έχουν γίνει πολύ χειρότερα” είπε λίγο πολύ ο Νίκος Λυμπερόπουλος στις δηλώσεις του, μετά τη διακοπή του αγώνα (ασχολούμαι με τις δικές του τοποθετήσεις, επειδή έχει κερδίσει το σεβασμό μου με την πορεία του δύο δεκαετίες).
Υπό τη δική του, ως Παναθηναϊκός, οπτική έχει δίκιο. Ως προς τη δική μου, έχει το απόλυτο άδικο. Έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε πλέον για το αν τραυματίστηκε ένας συμμετέχοντας σε παιγνίδι. Δεν είναι αρκετό ότι ο Ίβιτς δέχτηκε ένα κουτάκι στο κεφάλι. Δεν είναι αρκετό ότι δίπλα στον Βιγιαφάνιες “έσκασε” ένα δυναμιτάκι (αφού δεν τον τραυμάτισε και άκουγε κανονικά), δεν είναι αρκετό ο αγωνιστικός χώρος να είναι κέντρο διερχομένων και να γίνονται κόρνερ με τη “συνοδεία” διαπιστευμένων ή και όχι οπαδών, οι οποίοι ψάλλουν βοηθούς και αντιπάλους. Δεν είναι αρκετό να δέχεται ένας παίκτης καπνογόνο και να του καίγεται η φανέλα. Πόσα και πόσα παραδείγματα υπάρχουν… Θα μου πείτε,δεν ήταν αρκετά οι μολότοφ και τα μαχαιρώματα στο Πανθεσσαλικό, ώστε να μη διεξαχθεί ο αγώνας. Δίκιο έχετε… Ωστόσο, αν δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρα τα πράγματα, τα ίδια θα γίνονται: Θα βγαίνουν οπαδοί, δημοσιογράφοι και… γιοι προέδρων και θα λένε: “και τώρα ελάτε σε εμάς“. Και το μίσος θα μεγαλώνει. Και το ποδόσφαιρο θα συνεχίσει να φεύγει από τους αγωνιστικούς χώρους. Κι όλα αυτά επειδή δεν μπορεί ένας να πει ότι από τη στιγμή που πέσει αντικείμενο εναντίον ποδοσφαιριστή ή προπονητή, το παιγνίδι διακόπτεται.
Η απόλυτη παρακμή είναι ότι οι ομάδες δεν μπορούν να συμφωνήσουν σ’ αυτό…
Το διακύβευμα (και) από τη χθεσινή βραδιά είναι:”υπέροχοι οπαδοί μας, προσέξτε πώς θα επιτεθείτε. Αν είναι αντικείμενο, μακριά από το κεφάλι, αν είναι δυναμιτάκι, απόσταση τουλάχιστον 30 εκατοστών από το στόχο, αν είναι αντίπαλοι οπαδοί, κινηθείτε ελεύθερα, αρκεί να μην υπάρξει νεκρός”.
Το διακύβευμα (και) από τη χθεσινή βραδιά είναι:”υπέροχοι οπαδοί μας, προσέξτε πώς θα επιτεθείτε. Αν είναι αντικείμενο, μακριά από το κεφάλι, αν είναι δυναμιτάκι, απόσταση τουλάχιστον 30 εκατοστών από το στόχο, αν είναι αντίπαλοι οπαδοί, κινηθείτε ελεύθερα, αρκεί να μην υπάρξει νεκρός”.
Τι καταφέρνουν οι ομάδες όμως, μεσομακροπρόθεσμα οδηγώντας την κατάσταση στα άκρα; Τι θερίζουν ήδη με την μετατροπή του πειθαρχικού κώδικα σε ένα κομμένο και ραμμένο κώδικα στα μέτρα των ΠΑΕ προς αποφυγή εξοντωτικών ποινών;
Τα γήπεδα αδειάζουν και αυτοί που αγαπούν τις ομάδες τους αποστασιοποιούνται. Παράλληλα, τα πιτσιρίκια που έρχονται στα γήπεδα, μεγαλώνουν όπως το χθεσινό 10-12 ετών, που χρησιμοποιούσε λέιζερ εναντίον των παικτών του ΠΑΟΚ και χασκογελούσε μαζί με τους φίλους του. Σ’ αυτή την ηλικία λέιζερ, αύριο – μεθαύριο τι; ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν μεγαλώνει ο επόμενος “μπαχαλάκιας”, από τη στιγμή που μαθαίνει πως δεν υπάρχουν όρια στα γήπεδα και παραβατικές συμπεριφορές;
ΥΓ 1. Πάλι καλά που στις δηλώσεις του οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού, έστω και τυπικά, καταδίκασαν το συμβάν. Αν κάποιος προσγειωνόταν στην Ελλάδα την επομένη του τελικού κυπέλλου και διάβαζε τις τοποθετήσεις των Τσίπρα, Μητσοτάκη, Μελισσανίδη, Σαββίδη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΕΠΟ (όλων των εμπλεκομένων δηλαδή), θα καταλάβαινε ότι κρίθηκε ένας τελικός γιορτή από μία λάθος απόφαση βοηθού διαιτητή. Ούτε λέξη για επεισόδια, λες και δεν έγιναν ποτέ.
ΥΓ. 2: Όπως διαπιστώνω σιγά σιγά, μετά την απαγόρευση μετακίνησης οπαδών, αρχίζει να εφαρμόζεται η “απαγόρευση” μετακίνησης δημοσιογράφων. Μήπως επειδή είναι αρκετά ίδιοι;
ΥΓ. 3: Αν έλεγες πριν από μήνες ότι ο Μπέος θα κάνει βόλτες στα επίσημα της ΑΕΚ, μάλλον θα σε περνούσαν για τρελό. Αλλάζουν οι καιροί όμως…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ