O Δημήτρης Παπανικολάου γράφει στο προσωπικό του blog για το «παιχνίδι» στο ελληνικό ποδόσφαιρο που είναι πλέον πολιτικοοικονομικό και ελάχιστα αθλητικό.
Αυτή η ιστορία με τους ηλίθιους της εξέδρας που καταστρέφουν το ελληνικό ποδόσφαιρο (υπό την ανοχή των ομάδων) αποτελεί μια συνέχεια των ηλίθιων της Βουλής που ψηφίζουν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο (υπό την ανοχή των αποβλακωμένων πολιτών), αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζουν την… πατρότητά τους, γιατί για το δικό τους μνημόνιο δεν υπήρχε… άλλη επιλογή!
Με άλλα λόγια όταν επί 7 χρόνια η χώρα ξεπουλιέται, οι πολίτες της φτωχοποιούνται και το επιστημονικό προσωπικό της μεταναστεύει, αλλά ακόμα δεν υπάρχει ένα «εθνικό σχέδιο» για την απίστευτη κρίση που βιώνει σε καιρό ειρήνης, ουδείς μπορεί να ελπίζει ότι θα συμφωνηθεί ποτέ ένα «εθνικό σχέδιο» για τη σωτηρία του ποδοσφαίρου.
Έτσι η συμμαχία ΑΕΚ, Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ, που είχε ως στόχο να αποσπάσει 
από τον ισχυρό Ολυμπιακό τον έλεγχο του συστήματος στο ποδόσφαιρο και να καθιερώσει 
το 50-50, όπως ευαγγελίζονταν, δεν στάθηκε ικανή να διαρκέσει περισσότερο από μερικούς μήνες.
Το παιχνίδι στο ποδόσφαιρο είναι πιο φανερό από ποτέ πως είναι πλέον πολιτικοοικονομικό και ελάχιστα αθλητικό. Διότι όσο υπήρχαν τα εκατομμύρια του Champions League ας υποθέσουμε ότι υπήρχε κι ένας σοβαρός λόγος να… διαφεντεύει κάποιος το πρωτάθλημα.
Από εδώ και πέρα όμως, που η διοργάνωση γίνεται απο την ΟΥΕΦΑ ένα κλειστό κλαμπ, στο οποίο η Ελλάδα θα μπορεί να μπει μόνο κατά τύχη, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να κρατάει τους Μαρινάκη, Σαββίδη, Μελισσανίδη και Αλαφούζο μακριά από ένα τραπέζι αναφορικά με την εξέλιξη του ποδοσφαίρου σε κανονικά επίπεδα.
Το ίδιο υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχει συμβεί και με τα κόμματα στη Βουλή. Σε ότι έχει απομείνει από το κουφάρι αυτής της χώρας θα έπρεπε να υπάρχει σχεδόν απόλυτη ταύτιση απόψεων για την έξοδο από την κρίση.
Αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όλοι τηρούν μια στάση που κυμαίνεται μεταξύ της «πλήρους άρνησης» των προεκλογικών τους δεσμεύσεων και του «αναγκαίου κακού» που υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν τελικά.
Σε αυτή τη γραμμή κινείται κι ο Ιβάν Σαββίδης, που ενώ μπήκε μπροστάρης της εξυγίανσης έφτασε στο σημείο να δίνει συγχαρητήρια (!) στην ΠΔΕ της ΕΠΟ για τη διεξαγωγή του τελικού στο Βόλο (προφανώς επειδή πήρε το τρόπαιο).
Που ενώ προαναγγέλλει την παραδειγματική τιμωρία του ηλίθιου που πέταξε την μπύρα στον Ίβιτς, δεν έχει αρθρώσει κουβέντα για τους μαχαιροβγάλτες του ΠΑΟΚ που ταυτοποιήθηκαν ήδη από ΕΛ.ΑΣ. (μαζί με τους άλλους της ΑΕΚ) για το fight club που μας χάρισαν στο Πανθεσσαλικό.
Ας τελειώσει λοιπόν, η υποκρισία και στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο. Η εξουσία και η δύναμη που αυτή προσφέρει ζαλίζει. Κι όταν την έχεις, αρνείσαι να την παραδώσεις με κάθε κόστος, στηρίζοντας ακόμα και πρακτικές που ουδέποτε πίστεψες.
Ακόμα κι αν η στάση σου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε χειρότερες καταστάσεις, οι οποίες αποτελούν πια τον κανόνα κι όχι την εξαίρεση στην καθημερινότητά μας. 

TAGS
The Experts