ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι περίεργο πως τα φέρνει κάποιες φορές η ζωή. Φάρσα, τραγωδία όπως θέλετε εσείς πείτε το. Δημιουργεί όμορφες ιστορίες, θρύλους που θα διηγούνται οι πατεράδες στα παιδιά τους, ιδίως εκείνοι που είναι τόσο τυχεροί, ώστε να ζουν την ιστορία, την ώρα που γράφεται. Ήρωες, μοιραίοι, πρωταγωνιστές με φαρδύ χαμόγελο ή σκυμμένο κεφάλι, όλοι αυτοί που αποτελούν ινδάλματα για τα πιτσιρίκια όλης της Ευρώπης, τα οποία κοιμούνται και ξυπνούν με την αφίσα τους κολλημένη στον απέναντι τοίχο.
Οι κορυφαίες ομάδες έφτασαν εδώ στην Κωνσταντινούπολη, η καθεμιά με τα δικά της όπλα, τα οποία εν πολλοίς ήταν και δύσκολο να μείνουν κρυφά, σε μια τόσο μεγάλη σαιζόν, που ο προπονητές άνοιξαν στο τραπέζι όλα τους τα χαρτιά για να υπερκεράσουν τις δυσκολίες.
Αναμφίβολα Ολυμπιακός και Φενέρ δεν είναι μόνο Σπανούλης και Ομπράντοβιτς, αλλά δε γίνεται να παραγνωρίσουμε πως οι δυο τους είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές του final 4. Από τις αγκαλιές και τους πανηγυρισμούς, την εποχή που το τριφύλλι ήταν στην καρδιά και των δυο, στην απόλυτη κόντρα όταν ο Σπανούλης μετακόμισε στον Πειραιά και οι δυο τους αντήλασσαν μόνο βλέμματα απαξίωσης όποτε βρίσκονταν αντίπαλοι.
Ο Ζοτς είναι πλέον ο βασιλιάς του Βοσπόρου, με δυο συνεχόμενους τελικούς και ελπίδα για τον πρώτο τίτλο τουρκικής ομάδας στην ιστορία της Ευρωλίγκα, αλλά όσοι πιστεύουν ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές μάλλον πλανάται. Η πρόσφατη συνύπαρξή τους στην κοινή συνέντευξη τύπου όλων των ομάδων πριν την έναρξη των αγώνων, έφερε στη καλοκαιρινή εκείνο το απομεσήμερο Κωνσταντινούπολη, θερμοκρασίες Αλάσκας. Ούτε κάποιες προβοκατόρικες ερωτήσεις κατάφεραν να σπάσουν τον πάγο, αλλά ούτε και το γεγονός ότι η απόσταση που τους χώριζε δεν ξεπερνούσε τα 20-30 εκατοστά.
Τα μάτια όλης της μπασκετικής Ευρώπης θα είναι στραμμένα πάνω τους για να τσεκάρουν αντιδράσεις, όταν θα σκοράρει ο αρχηγός, αν θα πει κάτι προς τον Σέρβο, όπως μετά το τρίποντο κόντρα στην CSKA κάτι ψιθύρισε στον Ιτούδη, όταν θα αποκτά το γνωστό χρώμα του ο Ομπράντοβιτς προσπαθώντας να συνετίσει τους αναπληρωματικούς του για κάποιο λάθος που έκανε βασικός του παίκτης.
Δεν είναι μόνο οι δυο τους, αλλά όταν από τη μια έχουμε τον οκτώ φορές πρωταθλητή Ευρώπης με τέσσερις διαφορετικές ομάδες και συμμετοχή σε έντεκα final 4, ενώ από την άλλη τον άνθρωπο που έχει ξεχάσει να χάνει με ρεκόρ 8-1 σε 9 αγώνες στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, ήδη τρεις τίτλους και φλερτ με τον τίτλο του MVP του final 4 για τέταρτη φορά στην καριέρα του, γράφοντας ακόμα ένα ρεκόρ, τότε περιμένουμε μια μονομαχία που αθλητικά θα τσακίζει κόκκαλα. Ο άχαστος κι ο άχαστος…
