Ο Απόστολος Νταλούκας γράφει στο προσωπικό του blog για το φινάλε των εφετινών play off του πρωταθλήματος και τη «μάχη» για την πρωτιά η οποία κρίνεται από τις αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μια στροφή πριν το νήμα στα φετινή ποδοσφαιρική σεζόν και η αγαπημένη μας Ελλάδα δείχνει με ατράνταχτα στοιχεία πως έχει ξεπεράσει τον «κακό» εαυτό της σε ότι αφορά την έλλειψη αρμονικότητας στην όποια συλλειτουργία θεσμών και εξουσιών πέριξ του λαοφιλούς αθλήματος.
Και πόσο χειρότερα θα μπορούσε να γίνει μπροστά σε πραγματικά δεδομένα όπου ο καθείς είναι σε θέση να ερμηνεύσει ποικιλοτρόπως τον ειδική βαθμολογία των play offs κι όχι μόνον, εάν λάβουμε υπόψη πως 24 ώρες πριν την αυλαία των αγώνων κατάταξης συζητιέται στο διαιτητικό δικαστήριο το αν είναι ορθή η βαθμολογία, όπως επικυρώθηκε – μερικώς έστω – από τη διοργανώτρια αρχή (η οποία τυγχάνει να αποκαλείται και… συνεταιρισμός επαγγελματικών ομάδων) προκειμένου να ξεκινήσει η τελική φάση της Σούπερ Λίγκα!
Αμφισβητείται ακόμη και ο πρωταθλητής, αφού φτάσαμε δύο μήνες μετά τον αγώνα της 1ης Απριλίου να λέμε το αν έγινε κάτι μεμπτό και επιλήψιμο, ικανό να ανατρέψει την κορυφή.
Εικοσιπέντε μέρες μετά από εκείνο το παιχνίδι και 24 μέρες πριν το.. σήμερα, έγινε όπως έγινε ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος με την την ευθύνη των πεπραγμένων να βαραίνει την Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή της ΕΠΟ, όπως την επέβαλλαν οι διεθνείς αρχές επειδή εμείς κριθήκαμε ανίκανοι να μοιράσουμε δύο «γαϊδάρων» άχυρα.
Κι ας μας συγχωρέσει το συμπαθές τετράποδο, είδος προς εξαφάνιση και υπό προστασία πλέον στο νότιο άκρο τη γηραιάς ηπείρου – εξ’ ου και η επιδότηση εκτροφής και αναπαραγωγής του από την Ευρωπαϊκή Ένωση – για την υποκειμενική παρομοίωση! Ο όνος εξάλλου δεν περιέχει δόλο στις πεισματικές κινήσεις του και σπανίως, έως ποτέ, αποτελεί κίνδυνο για τον αγνό κόσμο που τον περιβάλλει..
Η καθυστέρηση στην απόδοση ευθυνών επιδείνωσε την εικόνα, όπως και το κλίμα καχυποψίας κι αυτό είναι μια “μαύρη” αλήθεια, πιο… σκούρα κι απ’ τις εικόνες της δικιάς μας “γιορτής”, όπως αυτές μεταδόθηκαν σε κάθε μεριά του πλανήτη..
Δυστυχώς η νέο-Ελληνική προχειρότητα, μπλεγμένη σε πολλαπλά συμφέροντα, όχι μόνο δεν λέει να εκλείψει, αλλά ειδικά φέτος παρουσίασε μια τρομαχτική «άνθιση» ωσάν σαρκοφάγο φυτό έτοιμο να κατασπαράξει ότι θετικό μπορεί να έχει βλαστήσει από τότε που το ποδόσφαιρο μπήκε σε αυστηρά – τουλάχιστον στο φορολογικό πλαίσιο – επαγγελματικές βάσεις.
Πέραν των συλλόγων, για τις όποιες πράξεις βίας εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων, βαρύτατη ευθύνη φέρει -ρουν κι άλλες Αρχές, όπως η Πολιτεία – κυρίως με την αδρανή της θέση στις μέρες του ορισμού της έδρας του τελικού του κυπέλλου Ελλάδος – ο πολιτικός κόσμος, με την άμεση επιχείρηση εκμετάλλευσης των γεγονότων φθάνοντας ως τα επίπεδα σχολιασμού των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ισχυρών παραγόντων του αθλήματος, και τέλος η Δικαιοσύνη με τις μεγάλες – σε βαθμό καχυποψίας – καθυστερήσεις στην απόδοση ευθυνών!
Καταλήξαμε λοιπόν στο σήμερα, ακόμα και μετά την δημοσιοποίηση των πρωτόδικων (!!) αποφάσεων των πειθαρχικών οργάνων, να αδυνατούμε με σιγουριά στον υπολογισμό της τελικής βαθμολογίας των play offs εφόσον είναι ακόμη πιο σίγουρο πως θα πρέπει να περιμένουμε την εξέταση των σοβαρότατων εκκρεμοτήτων σε δεύτερο βαθμό από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα χωρίς πάντως ούτε αυτό να μας χαρίζει μια «τελεσίδικη» εικόνα από την στιγμή που ήδη ο Παναθηναϊκός και πιθανότατα κι άλλες ομάδες έχουν δρομολογήσει την προσφυγή σε Διεθνή δικαιοδοτικά όργανα!!
Θέλοντας και μη οδηγούμαστε σε μια συνεχή ροή των γεγονότων με έντονα σημάδια προοπτικής ανατροπής των όποιων δεδομένων κι ενώ η UEFA περιμένει, κάνοντάς μας και τη χάρη, ως την άλλη Δευτέρα 5 Ιουνίου προκειμένου να έχουμε καταλήξει κάπου..
Απέναντι σε αυτό το θολό έως και μουντό ποδοσφαιρικό τοπίο, σε ένα άλλο άθλημα έχουν ξεκινήσει οι εορτασμοί για τα 30 χρόνια από τότε που η εθνική ομάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Εκεί, στις περισσότερες περιπτώσεις όπου χρειάστηκε και κυρίως όπου κατέστη δυνατό, ΑΠΑΝΤΕΣ λειτούργησαν με γνώμονα το ΚΑΛΟ και την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ του αθλήματος, προκειμένου να βιώσουμε την γοητεία της άνθισης και σε συλλογικό επίπεδο με αμέτρητους τίτλους και διακρίσεις στα επόμενα χρόνια.
Το να συγκρίνουμε την συγκεκριμένη 30ετία με την αξιοποίηση εν Ελλάδι ενός πολύ πιο δημοφιλούς (με βάση τον διεθνή του αντίκτυπο) και προφανώς πιο δύσκολου Ευρωπαϊκού τίτλου από τον κόσμο του ποδοσφαίρου τα τελευταία 13 χρόνια, φαντάζει τόσο… μοιρολατρικό!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ